.jpg "Έκθεση της Μίνας Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη: \"Ναύπλιο 2003 - 2023: 20 χρόνια μετά\"")
Η έκθεση τελείται υπό την αιγίδα και τη χορηγία του Δήμου Ναυπλιέων και του ΔΟΠΠΑΤ.
Μετά την Αμερική, στο Maryland το 2022 και την έκθεσή της με τη σπουδαία καλλιτέχνιδα, την Πρώτη Κυρία του Maryland – Yumi Hogan, «Φύση-Περιβάλλον», παρουσιάζεται από τις 29 Ιουλίου 2023 και για 2 μήνες, η έκθεση της ζωγράφου Μίνας Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη, με αναφορές στο περιβάλλον, με τίτλο "Ναύπλιο 2003 – Ναύπλιο 2023 / ΤΟΤΕ και ΤΩΡΑ".
Στην έκθεση θα παρουσιαστούν συνδυασμοί θεματολογίας που αντανακλούν τη φύση και την παρέμβαση σ’ αυτήν, έργα μεγάλων διαστάσεων με τα δάση, τα σιδερένια μπράτσα των γερανών που παρεμβαίνουν στα λιμάνια και στη θάλασσα και την παραβιάζουν. Το φυσικό περιβάλλον λοιπόν και ότι συνεπάγεται μέσα από την αίσθηση, την παρατήρηση, τη βύθιση, την ταύτιση με αυτό, είναι το αποτέλεσμα αυτής της ενότητας των έργων που ξεκίνησε να εστιάζει σε αυτό το κομμάτι που μας περιτριγυρίζει και μέσα στο οποίο τελικά υπάρχουμε. Επίσης, εμβληματικά μεγάλα έργα F1 καθώς εικαστικά-βιομηχανικά έργα και εφαρμογές εμπνευσμένα από τον ΚΥΚΝΟ, ένα εργοστάσιο άρρηκτα συνδεδεμένο με το μουσείο.
Κάπως έτσι γεννήθηκαν τα έργα της κονσέρβας, της τομάτας, της ketchup ΚΥΚΝΟΣ. Από εκεί και μετά άρχισε η δημιουργία των εφαρμοσμένων έργων και τα crafts για το πωλητήριο του Μουσείου του Ιδρύματος Βασίλη Παπαντωνίου. Στην Ιταλία στο Como, έγιναν τα φουλάρια και οι εσάρπες, όπως στο παρελθόν τα φουλάρια για την Αμερική με το brand TDS+MINA P.V. με θέμα τη φόρμουλα, αυτή τη φορά κυριαρχεί το κόκκινο του ΚΥΚΝΟΥ, οι κλασικές κονσέρβες του Κύκνου τα τοματάκια και τα ketchup, όλη η φύση σε ένα κουτί.
Τα εφαρμοσμένα arts and crafts με τα έργα του Κύκνου που βρίσκονται στο πωλητήριο του Μουσείου είναι άκρως original, ευρηματικά, και μοναδικά, από τετράδια, μολύβια, γόμες, υπέροχα plexi glass, δίσκους, σουπλά και ένα σωρό εφαρμογές.
Με την τελευταία εκλογή της, ως σύμβουλος Τεχνών στο FICTS του Μιλάνο, στην Κορτίνα τον Ιούνιο 2023 στη γενική συνέλευση για την χειμερινή Ολυμπιάδα Μιλάνο/ Κορτίνα 2026, ανοίγονται νέες προκλήσεις δουλειάς για 4 χρόνια (2023-2027), ενώ τα projects για τις Ηνωμένες Πολιτείες το 2024 είναι ήδη δρομολογημένα.
Ο ιστορικός και κριτικός τέχνης, Giuliano Serafini έγραψε: “Το ύφος της Μίνας – αναφέρομαι στη νευρική και σπασμωδική πινελιά, στην ακραία ελευθερία της χειρονομίας, με τις βίαιες εκρήξεις καθαρού χρώματος – γίνεται, εν συντομία, ακριβώς όπως ένα ιδεογραφικό αλφάβητο, το οποίο είναι «η μορφή» και το «περιεχόμενο» του έργου της Μίνας Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη. Είναι σαν η καλλιτέχνιδα να προκαλεί την απόδειξη της όρασης, σε ό, τι το υγρό, ευρύ πινέλο της αφήνει να τρέχει και να «κατακάθεται» στην επιφάνεια του καμβά. Είναι μια εικονογραφική χειρονομία που αναζητά πάντα μεγάλες διαστάσεις, ακόμη και όταν ο χώρος είναι φυσικά περιορισμένος. Τα πάντα στη δουλειά της Μίνας «έχουν οραματιστεί» σε αυτή τη μεγάλη κλίμακα. Αυτό είναι που βλέπουμε στις λεπτές σιλουέτες των γερανών που σχεδιάζονται σε φόντο κίτρινο και ασήμι, αλλά και στα αγωνιστικά αυτοκίνητα των οποίων ο δαιδαλώδης σχεδιασμός μοιάζει σαν να διεισδύει σε ένα είδος οπτικής εκτροπής, όπου αποκαλύπτεται η ένταση καθώς και το ξέσπασμα της κίνησης. Πρόκειται για έναν δυναμισμό που περιλαμβάνει και το χρώμα που ο καλλιτέχνης χειρίζεται με έντονο τρόπο, το χρώμα πάντα γίνεται ο «συνεργός» της χειρονομίας και ο ενθουσιασμός της”.
Μετά την Αμερική, στο Maryland το 2022 και την έκθεσή της με τη σπουδαία καλλιτέχνιδα, την Πρώτη Κυρία του Maryland – Yumi Hogan, «Φύση-Περιβάλλον», παρουσιάζεται από τις 29 Ιουλίου 2023 και για 2 μήνες, η έκθεση της ζωγράφου Μίνας Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη, με αναφορές στο περιβάλλον, με τίτλο "Ναύπλιο 2003 – Ναύπλιο 2023 / ΤΟΤΕ και ΤΩΡΑ".
Στην έκθεση θα παρουσιαστούν συνδυασμοί θεματολογίας που αντανακλούν τη φύση και την παρέμβαση σ’ αυτήν, έργα μεγάλων διαστάσεων με τα δάση, τα σιδερένια μπράτσα των γερανών που παρεμβαίνουν στα λιμάνια και στη θάλασσα και την παραβιάζουν. Το φυσικό περιβάλλον λοιπόν και ότι συνεπάγεται μέσα από την αίσθηση, την παρατήρηση, τη βύθιση, την ταύτιση με αυτό, είναι το αποτέλεσμα αυτής της ενότητας των έργων που ξεκίνησε να εστιάζει σε αυτό το κομμάτι που μας περιτριγυρίζει και μέσα στο οποίο τελικά υπάρχουμε. Επίσης, εμβληματικά μεγάλα έργα F1 καθώς εικαστικά-βιομηχανικά έργα και εφαρμογές εμπνευσμένα από τον ΚΥΚΝΟ, ένα εργοστάσιο άρρηκτα συνδεδεμένο με το μουσείο.
Κάπως έτσι γεννήθηκαν τα έργα της κονσέρβας, της τομάτας, της ketchup ΚΥΚΝΟΣ. Από εκεί και μετά άρχισε η δημιουργία των εφαρμοσμένων έργων και τα crafts για το πωλητήριο του Μουσείου του Ιδρύματος Βασίλη Παπαντωνίου. Στην Ιταλία στο Como, έγιναν τα φουλάρια και οι εσάρπες, όπως στο παρελθόν τα φουλάρια για την Αμερική με το brand TDS+MINA P.V. με θέμα τη φόρμουλα, αυτή τη φορά κυριαρχεί το κόκκινο του ΚΥΚΝΟΥ, οι κλασικές κονσέρβες του Κύκνου τα τοματάκια και τα ketchup, όλη η φύση σε ένα κουτί.
Τα εφαρμοσμένα arts and crafts με τα έργα του Κύκνου που βρίσκονται στο πωλητήριο του Μουσείου είναι άκρως original, ευρηματικά, και μοναδικά, από τετράδια, μολύβια, γόμες, υπέροχα plexi glass, δίσκους, σουπλά και ένα σωρό εφαρμογές.
Με την τελευταία εκλογή της, ως σύμβουλος Τεχνών στο FICTS του Μιλάνο, στην Κορτίνα τον Ιούνιο 2023 στη γενική συνέλευση για την χειμερινή Ολυμπιάδα Μιλάνο/ Κορτίνα 2026, ανοίγονται νέες προκλήσεις δουλειάς για 4 χρόνια (2023-2027), ενώ τα projects για τις Ηνωμένες Πολιτείες το 2024 είναι ήδη δρομολογημένα.
Ο ιστορικός και κριτικός τέχνης, Giuliano Serafini έγραψε: “Το ύφος της Μίνας – αναφέρομαι στη νευρική και σπασμωδική πινελιά, στην ακραία ελευθερία της χειρονομίας, με τις βίαιες εκρήξεις καθαρού χρώματος – γίνεται, εν συντομία, ακριβώς όπως ένα ιδεογραφικό αλφάβητο, το οποίο είναι «η μορφή» και το «περιεχόμενο» του έργου της Μίνας Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη. Είναι σαν η καλλιτέχνιδα να προκαλεί την απόδειξη της όρασης, σε ό, τι το υγρό, ευρύ πινέλο της αφήνει να τρέχει και να «κατακάθεται» στην επιφάνεια του καμβά. Είναι μια εικονογραφική χειρονομία που αναζητά πάντα μεγάλες διαστάσεις, ακόμη και όταν ο χώρος είναι φυσικά περιορισμένος. Τα πάντα στη δουλειά της Μίνας «έχουν οραματιστεί» σε αυτή τη μεγάλη κλίμακα. Αυτό είναι που βλέπουμε στις λεπτές σιλουέτες των γερανών που σχεδιάζονται σε φόντο κίτρινο και ασήμι, αλλά και στα αγωνιστικά αυτοκίνητα των οποίων ο δαιδαλώδης σχεδιασμός μοιάζει σαν να διεισδύει σε ένα είδος οπτικής εκτροπής, όπου αποκαλύπτεται η ένταση καθώς και το ξέσπασμα της κίνησης. Πρόκειται για έναν δυναμισμό που περιλαμβάνει και το χρώμα που ο καλλιτέχνης χειρίζεται με έντονο τρόπο, το χρώμα πάντα γίνεται ο «συνεργός» της χειρονομίας και ο ενθουσιασμός της”.
