Με κάθε λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια τιμούν τη μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρας Μαρίνας στον ομώνυμο ενοριακό ναό στο Δημοτικό Διαμέρισμα του Νέου Ροεινού στο Δήμο Ναυπλιέων στην Αργολίδα.
Την παραμονή της εορτής τελέσθηκε μέγας εσπερινός μετά αρτοκλασίας και θείου κηρύγματος από Πρωτοπρεσβύτερο π.Γεώργιο Φρίμη, ιερουργούντος του ιεροκήρυκα της Μητροπόλεως Αργολίδας και εφημερίου της Αγίας Μαρίνας ,αρχιμανδρίτη Λεόντιο Ξηνταρόπουλο.
Μετά το πέρας του εσπερινού ακολούθησε η λιτάνευση της Ιερής εικόνας της Αγίας Μαρίνας σε όλο το χωριό προς ευλογία των κατοίκων
Κατά τον εσπερινό έψαλλε χορός Ιεροψαλτών με χοράρχη τον πρωτοψάλτη Χρήστο Πιπέρο
Το Νέο Ροεινό Αργολίδας είναι ένα χωριό επτά χιλιόμετρα έξω από το Ναύπλιο, κτισμένο σε μια πλαγιά και αγναντεύει το Ναύπλιο. Η ονομασία Ροεινό, προέρχεται από τη λέξη "ορεινό" που μεταγραμματίσθηκε. Οι κάτοικοι του είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία Αρκάδες, που ήρθαν από το Ροεινό Αρκαδίας και μετοίκησαν στην περιοχή στην αρχή του εικοστού αιώνα. Οι σημερινοί κάτοικοι του χωριού δεν ξεχνούν την καταγωγή τους. Αισθάνονται Αρκάδες και με την πρώτη ευκαιρία επισκέπτονται το Παλαιό Ροεινό. Συνήθως αυτές οι ευκαιρίες τους δίνονται του Αγίου Γεωργίου και του Προφήτη Ηλία που γιορτάζει το χωριό.
Στην αρχή του εικοστού αιώνα, η Κωμόπολη του Ροεινού στην Αρκαδία, που στα χρόνια της Τουρκοκρατίας συγκέντρωσε κατοίκους από ολόκληρη την Πελοπόννησο, για να φτάσει το 1900 να έχει 1000 κατοίκους και να είναι το κέντρο ολόκληρης της περιοχής Φαλκάνθου, άρχισε να αδειάζει. Η μετανάστευση λίγο πριν το 1950 οδήγησε Ροεινιώτες σε πολλά σημεία του κόσμου. Η Αμερική, ο Καναδάς, η Αυστραλία και η Γερμανία δέχτηκαν μετανάστες κατοίκους του, που δεν μπορούσαν να κάνουν προκοπή στον ορεινό όγκο του Μενάλου και σε υψόμετρο 1100-1200 μέτρα.
Όσοι δεν ακολούθησαν τον δρόμο της ξενητιάς ήρθαν στην Αργολίδα. Την ήξεραν την περιοχή, γιατί τον χειμώνα έφερναν τα κοπάδια τους. Από το Ροεινό στην Τρίπολη και από εκεί ανέβαινοντας στο ορεινό πέρασμα, περνούσαν από την τοποθεσία Τουρνίκι και κατέβαιναν στα χειμαδιά της Αργολίδας. Μια εβδομάδα ταξίδι.
Η πρώτη εγκατάσταση έγινε γύρω στο 1915. Το 1920 ο βουλευτής Τουρκοβασίλης βοηθά να επιτραπεί η κτίση της εκκλησίας του οικισμού, η Αγία Μαρίνα. Μια εκκλησία που υπήρξε το κέντρο του χωριού μέχρι το 1963 που θεμελιώθηκε ο νέος Ναός της Αγίας Μαρίνας, που υπάρχει μέχρι τώρα. Τον πρώτο κλήρο τους οι κάτοικοι του χωριού πήραν γύρω στο 1930 επί Παπαναστασίου, όταν έγινε η απαλλοτρίωση κτημάτων της Μονής του Αγίου Δημητρίου του Καρακαλά. Το 1952 πρωτολειτούργησε σχολείο στο χωριό με μια δασκάλα.
Να αναφερθεί ότι μια αξιομνημόνευτη προσωπικότητα που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πορεία του Νέου Ροεινού είναι ο δάσκαλος Αριστόδημος Τριγάζης από τη Ζαχάρω της Ηλίας. Αυτός από το 1959 μέχρι το 1969 έτρεξε με τους ιθύνοντες του χωριού και εξασφαλίστηκε το πρώτο νερό, το ηλεκτρικό ρεύμα, μια πρώτη διαμόρφωση στο χωριό, ο νέος Ναός της Αγίας Μαρίνας. Ο Τριγάζης "ήξερε να πείθει"( όπως λένε χαρακτηριστικά για αυτόν οι ντόπιοι) και ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας επί Τσιριμώκου, ο Ναυπλιώτης Παπαδημητρίου, έδωσε τις επιδοτήσεις.
Το Ροεινό έγινε ξεχωριστή κοινότητα από τον γειτονικό Άγιο Αδριανό το 1966, ενώ με τη μεταρρύθμιση του Καποδίστρια το 1998 το Νέο Ροεινό πλέον άνηκε στο Δήμο Νέας Τίρυνθας. Τέλος η νέα μεταρρύθμιση του Καλλικράτη ενώνει το Νέο Ροεινό, όπως και ολόκληρο τον Δήμο Νέας Τίρυνθας με το Ναύπλιο.
Η πλειοψηφία των Νεο-Ροεινιωτών σήμερα (2011) είναι αγρότες και έμποροι αγροτικών προϊόντων, που προμηθεύουν με τρόφιμα κυρίως τη μεγάλη πρωτεύουσα, την Αθήνα, αλλά και τις μεγάλες κοντινές πόλεις Ναύπλιο και Άργος. Παλαιότερα υπήρχαν και πολλοί κτηνοτρόφοι, αλλά τώρα έχουν λιγοστέψει.
Στην ευρύτερη περιοχή του Νέου Ροεινού τα τελευταία χρόνια έχουν αναγερθεί αρκετά νέα σπίτια. Άλλα για μόνιμη και άλλα για εξοχική κατοικία. Η ζήτηση στις μέρες μας είναι σχετικά μεγάλη για οικόπεδα και κτήματα, αφού η απόσταση του χωριού από την Αθήνα κάνει το χωριό ενδιαφέρον για τους Αθηναίους.
Στο χωριό υπάρχει μια κεντρική πλατεία, που έχει πάρει το όνομα του Αρχιστράτηγου Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και δεν είναι τυχαίο αυτό. Πολλοί πρόγονοι των σημερινών κατοίκων είχαν πολεμήσει στο πλευρό του Γέρου του Μωριά. Κοντά στο χωριό υπάρχει ο γραφικός βράχος "Μακρύ Λιθάρι".
Τα εκατοντάδες σκαλιά του σε οδηγούν στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία. Το πανηγύρι όμως γίνεται στο "Μακρύ Λιθάρι" της Αναλήψεως. Στο χωριό λειτουργούν καφενεία και ταβέρνες, στις οποίες ο επισκέπτης μπορείς να γευτεί παραδοσιακές νοστιμιές.
