Με θρησκευτική λαμπρότητα τιμάται η μνήμη των Αγίων Αδριανού και Ναταλίας στο ομώνυμο Βυζαντινό εκκλησάκι στο χωριό Άγιος Αδριανό του Δήμου Ναυπλιέων στην Αργολίδα.
Μετά το πέρας του εσπερινού ο εφημέριος του ναού π. Παναγιώτης Δήμας ευχαρίστησε τον Μητροπολίτη καθώς τους Ιερείς και τους πιστούς που τίμησαν τους Αγίους Αδριανό και Ναταλία.
Φέτος κατά τις Ιερές ακολουθίες έψαλλε ο πρωτοψάλτης του καθεδρικού ιερού ναού Αγίας Τριάδος Πειραιώς κ. Γρηγόριος Ζαρκος με συνοδεία τον εξαίρετο Πρωτοψάλτη Αγίου Αναστασίου Ναυπλίου κ. Κωνσταντίνο Ρούτουλα.
Ο Γρηγόριος Ζάρκος γεννήθηκε το 1984 στο Ελληνοχώρι Κορινθίας. Έχει τελειώσει τις εγκύκλιες σπουδές του και βρίσκεται στο στάδιο προετοιμασίας προκειμένου να εισαχθεί στην ανώτατη εκπαίδευση.
Σε ηλικία 13 ετών άρχισε να μαθαίνει τη βυζαντινή μουσική στο παράρτημα του Απολλωνίου Ωδείου Αθηνών στην Κόρινθο, με δάσκαλο τον Γκιούλη Αναστάσιο, πρωτοψάλτη του Ι.Ν. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Κιάτου.
Έπειτα, έλαβε το δίπλωμα βυζαντινής εκκλησιαστικής μουσικής (μουσικοδιδασκάλου) από το Εθνικό Ωδείο Αθηνών με τον βαθμό «Άριστα» και με δάσκαλο τον Ξύδη Δημήτριο, δομέστικο του αειμνήστου Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Μ.τ.Χ.Ε. Θρασυβούλου Στανίτσα, στην Αθήνα και ο οποίος τον μύησε στο Πατριαρχικό Ύφος.
Είναι γνώστης της Ευρωπαϊκής μουσικής και της Αρμονίας. Σταθμός στην ιεροψαλτική του σταδιοδρομία υπήρξε ο παγκοσμίου φήμης, διακεκριμένος και καλλιφωνότατος Πρωτοψάλτης Θεόδωρος Βασιλικός, ο οποίος διακρίνοντας την καλλιφωνία και τις δυνατότητες του, τον προώθησε, τον ενίσχυσε και του αύξησε σε μεγάλο βαθμό τις γνώσεις και την εκτελεστική ικανότητα.
Μαζί με τον Βασιλικό έχει ψάλλει στην Κύπρο, Θεσσαλονίκη, Αθήνα κ.α. καθώς επίσης έχει πάρει μέρος και σε εκδηλώσεις αυτού ως χορωδός. Τον Απρίλιο του 2006 πραγματοποιεί Μεγάλη Συμφωνία Βυζαντινής Μουσικής στον Ι.Ν. Αγίου Κωνσταντίνου Ομονοίας στην Αθήνα με τον Θεόδωρο Βασιλικό, όπου συμψάλλει με αυτόν ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδος.
Έχει ψάλλει σε πολλούς πανηγυρίζοντες ναούς ως πρωτοψάλτης, αλλά και ως αριστερός απέναντι σε μεγάλα ονόματα του ιεροψαλτικού στερεώματος. Δείχνει βαθιά επηρεασμένος από την απαράμιλλη και ανεπανάληπτη τεχνική δεινότητα του αλησμόνητου Άρχοντα Πρωτοψάλτου της Μ.τ.Χ.Ε. Θρασυβούλου Στανίτσα.
Έχει συμμετάσχει ως χορωδός σε μία από τις καλύτερες χορωδίες της Ελλάδος, το «Εργαστήρι Ψαλτικής» με χοράρχη τον Αθανάσιο Παϊβανά, μαθητού του Θρασυβούλου Στανίτσα, με την οποία απέσπασε το πρώτο βραβείο στον 8ο διαγωνισμό θρησκευτικής μουσικής στη κατηγορία των βυζαντινών χορωδιών στην Πρέβεζα οι οποίοι διοργανώθηκαν από το Υπουργείο Παιδείας (Ιούλιος 2002).
Τέλος, έλαβε το Α΄ βραβείο στους περιφερειακούς μαθητικούς μουσικούς αγώνες, στον ατομικό ψαλμό, που έγιναν στην Αθήνα, παίρνοντας παράλληλα και έπαινο γι’ αυτά τα βραβεία σε ειδική εκδήλωση που έκανε η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κορινθίας.
Το εκκλησάκι του Αγίου Αδριανού, το οποίο βρίσκεται στον κατάφυτο λόφο του Αγίου Αδριανού και είναι χτισμένο πιθανότατα πριν το 1743, όποτε και αγιογραφήθηκε. Σε ένα έγγραφο που συντάχθηκε και στάλθηκε στους Ενετούς το 1696, αναφέρει τον Ι.Ν. του Αγίου Ανδριανού, γεγονός που ενισχύει την άποψη για κτίση του ναού πριν το 1743. Πάντως, οι γέροντες του χωριού ισχυρίζονται ότι υπήρχε αναγραφή σε τοίχο με ημερομηνία το 1400. Η φωτιά όμως που έχει κάψει το εκκλησάκι 2 φορές, έσβησε τα ίχνη των αναγραφόμενων ημερομηνιών.
Στις αγιογραφίες και ειδικότερα σε μια αγιογραφία αναγράφεται ως έτος δημιουργίας της το 1743. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το δάπεδο, το οποίο είναι κατασκευασμένο από πέτρες. Το εκκλησάκι του Αγίου Ανδριανού είναι ένας μικρός σταυρεπίστεγος ναός. Ό Άγιος Αδριανός, πολιούχος του γειτονικού χωριού που σήμερα ονομάζεται “Άγιος Αδριανός” προς τιμήν του (παλαιότερα ονομαζόταν “Κατσίγκρι), θεωρείται θαυματουργός και έχει πολύ μεγάλη προσέλευση πιστών από όλη την Ελλάδα. Εδώ διακόνησε για πολλά χρόνια η κεκοιμημένη Αδερφή Ζωή.
Δίπλα από την ωραία πύλη της εκκλησίας υπάρχει μια τρύπα, που όταν την δει κάποιος για πρώτη φορά, πιστεύει ότι από εκεί μπορεί να περάσει μόνο ένα μικρό παιδί. Όμως μέχρι σήμερα όσοι άνθρωποι έχουν επιχειρήσει να περάσουν, έχουν περάσει ανεξάρτητα από το βάρος τους. Λέγεται ότι είναι πολύ καλό να περάσει ο επισκέπτης από το άνοιγμα αυτό. Η τρύπα αυτή είναι γνωστή ως “πέρασμα των ευσώμων που έχουν πίστη”.
