Ηταν πάντοτε το καταφύγιό της. Εκεί δημιούργησε αναμνήσεις με τον Βαρδή και τα παιδιά της. Οι συντοπίτες της την ένιωθαν μέλος της οικογένειάς τους. Το ίδιο και εκείνη. Και δεν ήθελε ποτέ να τους λείπει τίποτα, γι’ αυτό ήταν με κάθε τρόπο στο πλευρό τους.
Αλλωστε, η Μαριάννα Βαρδινογιάννη θεωρούσε την προσφορά αυτονόητη, κι αυτό είναι κάτι που το οφείλει στη μητέρα της. «Το πλούσιο ανθρωπιστικό έργο και η κοινωνική προσφορά της, τόσο στην Ερμιονίδα όσο και στην Ελλάδα, αποτελούν παράδειγμα για όλους», λέει ο Λάζαρος Γούτος, δημοτικός σύμβουλος Ερμιονίδας, στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» και συνεχίζει: «Είχα την τιμή να τη γνωρίσω προσωπικά και να διαπιστώσω πόσο απλός άνθρωπος ήταν. Η αγάπη της για την Ερμιόνη ήταν πραγματική, καθώς αποτελούσε το προσωπικό της καταφύγιο, γεμάτο αναμνήσεις αγάπης για τον τόπο και τους κατοίκους της. Οι κάτοικοι την αποκαλούσαν απλά “η Μαριάννα μας” και ήταν πάντα παρούσα για να βοηθήσει σε ό,τι της ζητούσαν. Η Μαριάννα Βαρδινογιάννη ήταν και θα είναι ένα υπόδειγμα αληθινής ανθρωπιάς και αφοσίωσης στον συνάνθρωπο. Η προσφορά της αφήνει ένα ανεξίτηλο σημάδι και εμπνέει τους πάντες να πράττουν το καλό στον κόσμο μας. Ευχαριστούμε για όλα».
Ενας από τους ανθρώπους που γνώριζαν καλά τη Μαριάννα Βαρδινογιάννη είναι η δημοσιογράφος Ειρήνη Νικολοπούλου, καθώς η μητέρα της ανέλαβε την κηδεμονία της μικρής Μαριάννας όταν έφτασε από την Ερμιόνη στον Πειραιά, για να σπουδάσει στο Γυμνάσιο. Η ίδια εξομολογείται στα «Π»: «Κάποιοι αυτές τις μέρες τη χαρακτήρισαν ως αγία. Προσωπικά, την αποκάλεσα “Ελληνίδα πριγκίπισσα του λαού”. Από λίγοι έως ελάχιστοι γνωρίζουν το έργο της εκτός της “ΕΛΠΙΔΑΣ”. Στην πατρίδα της, όμως, στον μικρό, κοινό τόπο καταγωγής μας, την Ερμιόνη Αργολίδας, κάθε σπίτι, κάθε οικογένεια έχει και κάποια ιστορία να διηγηθεί, ιστορία προσφοράς που δέχτηκε από αυτή τη σπουδαία Ερμιονίτισσα. Η Μαριάννα ήταν εκεί για όλους. Η πόρτα της πάντα ανοιχτή. Η καρδιά της ακόμα πιο ανοιχτή. Ανοιγε για να ακούσει τον πόνο, τη στεναχώρια, την αρρώστια, την αναζήτηση εργασίας. Ηταν παρούσα και ανταποκρινόταν σε όλους. Η μαγική φράση “Είμαι από την Ερμιόνη” αρκούσε για εκείνην.
Εκείνο όμως που ίσως αγνοούν ακόμη και οι συμπατριώτες της είναι ότι η Μαριάννα ζούσε για να προσφέρει κάθε μέρα σε όλη την Ελλάδα. Ατελείωτη είναι η λίστα των ανθρώπων, των οικογενειών που με κάθε τρόπο άγγιζε, για να απαλύνει τη λύπη τους, να τους στηρίξει ηθικά και υλικά, να τους δώσει κουράγιο. Πόσες ζωές έσωσε και έδωσε αυτή η γυναίκα; Μόνο εκείνη ξέρει και τώρα πήρε τα μυστικά της μαζί της. Το κορίτσι με τη μέση-δαχτυλίδι, η αρχόντισσα από την ταπεινή Ερμιόνη. Διέθετε πυγμή και ενσυναίσθηση, διέθετε μυαλό και καρδιά».
Προτεραιότητά της, τα παιδιά
Αλλωστε, η Μαριάννα Βαρδινογιάννη θεωρούσε την προσφορά αυτονόητη, κι αυτό είναι κάτι που το οφείλει στη μητέρα της. «Το πλούσιο ανθρωπιστικό έργο και η κοινωνική προσφορά της, τόσο στην Ερμιονίδα όσο και στην Ελλάδα, αποτελούν παράδειγμα για όλους», λέει ο Λάζαρος Γούτος, δημοτικός σύμβουλος Ερμιονίδας, στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» και συνεχίζει: «Είχα την τιμή να τη γνωρίσω προσωπικά και να διαπιστώσω πόσο απλός άνθρωπος ήταν. Η αγάπη της για την Ερμιόνη ήταν πραγματική, καθώς αποτελούσε το προσωπικό της καταφύγιο, γεμάτο αναμνήσεις αγάπης για τον τόπο και τους κατοίκους της. Οι κάτοικοι την αποκαλούσαν απλά “η Μαριάννα μας” και ήταν πάντα παρούσα για να βοηθήσει σε ό,τι της ζητούσαν. Η Μαριάννα Βαρδινογιάννη ήταν και θα είναι ένα υπόδειγμα αληθινής ανθρωπιάς και αφοσίωσης στον συνάνθρωπο. Η προσφορά της αφήνει ένα ανεξίτηλο σημάδι και εμπνέει τους πάντες να πράττουν το καλό στον κόσμο μας. Ευχαριστούμε για όλα».
Ενας από τους ανθρώπους που γνώριζαν καλά τη Μαριάννα Βαρδινογιάννη είναι η δημοσιογράφος Ειρήνη Νικολοπούλου, καθώς η μητέρα της ανέλαβε την κηδεμονία της μικρής Μαριάννας όταν έφτασε από την Ερμιόνη στον Πειραιά, για να σπουδάσει στο Γυμνάσιο. Η ίδια εξομολογείται στα «Π»: «Κάποιοι αυτές τις μέρες τη χαρακτήρισαν ως αγία. Προσωπικά, την αποκάλεσα “Ελληνίδα πριγκίπισσα του λαού”. Από λίγοι έως ελάχιστοι γνωρίζουν το έργο της εκτός της “ΕΛΠΙΔΑΣ”. Στην πατρίδα της, όμως, στον μικρό, κοινό τόπο καταγωγής μας, την Ερμιόνη Αργολίδας, κάθε σπίτι, κάθε οικογένεια έχει και κάποια ιστορία να διηγηθεί, ιστορία προσφοράς που δέχτηκε από αυτή τη σπουδαία Ερμιονίτισσα. Η Μαριάννα ήταν εκεί για όλους. Η πόρτα της πάντα ανοιχτή. Η καρδιά της ακόμα πιο ανοιχτή. Ανοιγε για να ακούσει τον πόνο, τη στεναχώρια, την αρρώστια, την αναζήτηση εργασίας. Ηταν παρούσα και ανταποκρινόταν σε όλους. Η μαγική φράση “Είμαι από την Ερμιόνη” αρκούσε για εκείνην.
Εκείνο όμως που ίσως αγνοούν ακόμη και οι συμπατριώτες της είναι ότι η Μαριάννα ζούσε για να προσφέρει κάθε μέρα σε όλη την Ελλάδα. Ατελείωτη είναι η λίστα των ανθρώπων, των οικογενειών που με κάθε τρόπο άγγιζε, για να απαλύνει τη λύπη τους, να τους στηρίξει ηθικά και υλικά, να τους δώσει κουράγιο. Πόσες ζωές έσωσε και έδωσε αυτή η γυναίκα; Μόνο εκείνη ξέρει και τώρα πήρε τα μυστικά της μαζί της. Το κορίτσι με τη μέση-δαχτυλίδι, η αρχόντισσα από την ταπεινή Ερμιόνη. Διέθετε πυγμή και ενσυναίσθηση, διέθετε μυαλό και καρδιά».
Προτεραιότητά της, τα παιδιά
Οι προσφορές στον τόπο της, καθημερινές και αμέτρητες. Στην Ερμιόνη δεν θα βρεθεί ένας άνθρωπος που να μην πει καλή κουβέντα για εκείνη. Φρόντιζε, αθόρυβα, να έχουν όλοι φαγητό και βοηθούσε τους οικονομικά ασθενέστερους. Προτεραιότητά της, τα παιδιά. Πάντοτε τα παιδιά. Κάλυπτε τις ελλείψεις στα σχολεία. Παρείχε πετρέλαιο και κλιματιστικά για τη θέρμανσή τους, βιβλία, σχολικά είδη, υπολογιστές και ό,τι άλλο έλειπε από τις αίθουσες. Ηθελε τα σχολεία να είναι πλήρως εξοπλισμένα. Και φυσικά κάθε Χριστούγεννα έστελνε δώρα στα παιδιά, που τα περίμεναν πώς και πώς. Τους είχε κάνει όμως ήδη ένα μεγάλο δώρο, για το οποίο την ευγνωμονούσαν. Ο λόγος για το Δημοτικό Κλειστό Γυμναστήριο Ερμιόνης, το οποίο φέρει το όνομα των γονιών της «Γεώργιος και Ευαγγελία Μπουρνάκη».
«Η Μαριάννα ήταν ο άνθρωπός μας. Δεν ξεχνούσε ποτέ τον τόπο της, που τόσο πολύ τον αγαπούσε. Θυμάμαι, την έπαιρνα τηλέφωνο και της ζητούσα βιβλία για τα παιδιά ή πετρέλαιο για τα σχολεία και την επόμενη ημέρα τα είχε στείλει. Η Ερμιόνη, ένας μικρός τόπος, είχε κλειστό γυμναστήριο με παρκέ χάρη στη δική της βοήθεια. Την εποχή του κορονοϊού με πήρε τηλέφωνο να με ρωτήσει αν χρειαζόμασταν αντισηπτικά και γάντια. Της εξήγησα πως υπάρχει ανάγκη για τροφή. Ψώνισε τρόφιμα για 1.000 οικογένειες, που τότε λόγω του lockdown αντιμετώπιζαν οικονομικές δυσκολίες. Η Μαριάννα πρέσβευε την Ερμιόνη. Λάτρευε το ρόδι. Είχαμε φυτέψει μια ροδιά στο ίδρυμα “ΕΛΠΙΔΑ”. Κάθε φορά που με έβλεπε, μου μιλούσε για τη ροδιά αυτή. Μου έλεγε γεμάτη ενθουσιασμό για τους καρπούς της και πως όλοι την θαυμάζουν. Η θλίψη μας είναι απεριόριστη», μας περιγράφει ο Ιωσήφ Μερτύρης, επιχειρηματίας της περιοχής, που είχε προσωπική επαφή μαζί της εδώ και πολλά χρόνια.
Όραμα της Μαριάννας Βαρδινογιάννη ήταν να ιδρυθεί ένα αρχαιολογικό μουσείο στην Ερμιόνη, προκειμένου να αναδειχθούν η μεγάλη ιστορία του τόπου και ο αρχαιολογικός πλούτος της περιοχής, ώστε να εξασφαλιστεί η ιστορική συνέχεια που κάθε τόπος χρειάζεται για τη δημιουργία ενός καλύτερου αύριο. Το μπλε της θάλασσας του τόπου της και το φως του ήλιου οδήγησαν το μικρό κορίτσι από την Ερμιόνη στην Ελπίδα. Εγινε η ίδια ελπίδα για όλους. Ελπίδα για τα παιδιά.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά» της 29ης Ιουλίου.
«Η Μαριάννα ήταν ο άνθρωπός μας. Δεν ξεχνούσε ποτέ τον τόπο της, που τόσο πολύ τον αγαπούσε. Θυμάμαι, την έπαιρνα τηλέφωνο και της ζητούσα βιβλία για τα παιδιά ή πετρέλαιο για τα σχολεία και την επόμενη ημέρα τα είχε στείλει. Η Ερμιόνη, ένας μικρός τόπος, είχε κλειστό γυμναστήριο με παρκέ χάρη στη δική της βοήθεια. Την εποχή του κορονοϊού με πήρε τηλέφωνο να με ρωτήσει αν χρειαζόμασταν αντισηπτικά και γάντια. Της εξήγησα πως υπάρχει ανάγκη για τροφή. Ψώνισε τρόφιμα για 1.000 οικογένειες, που τότε λόγω του lockdown αντιμετώπιζαν οικονομικές δυσκολίες. Η Μαριάννα πρέσβευε την Ερμιόνη. Λάτρευε το ρόδι. Είχαμε φυτέψει μια ροδιά στο ίδρυμα “ΕΛΠΙΔΑ”. Κάθε φορά που με έβλεπε, μου μιλούσε για τη ροδιά αυτή. Μου έλεγε γεμάτη ενθουσιασμό για τους καρπούς της και πως όλοι την θαυμάζουν. Η θλίψη μας είναι απεριόριστη», μας περιγράφει ο Ιωσήφ Μερτύρης, επιχειρηματίας της περιοχής, που είχε προσωπική επαφή μαζί της εδώ και πολλά χρόνια.
Όραμα της Μαριάννας Βαρδινογιάννη ήταν να ιδρυθεί ένα αρχαιολογικό μουσείο στην Ερμιόνη, προκειμένου να αναδειχθούν η μεγάλη ιστορία του τόπου και ο αρχαιολογικός πλούτος της περιοχής, ώστε να εξασφαλιστεί η ιστορική συνέχεια που κάθε τόπος χρειάζεται για τη δημιουργία ενός καλύτερου αύριο. Το μπλε της θάλασσας του τόπου της και το φως του ήλιου οδήγησαν το μικρό κορίτσι από την Ερμιόνη στην Ελπίδα. Εγινε η ίδια ελπίδα για όλους. Ελπίδα για τα παιδιά.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά» της 29ης Ιουλίου.
