Το γραφικό εκκλησάκι της Παναγιάς που βρίσκεται μέσα στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Ασίνης, εορτάζει την Κοίμηση της Θεοτόκου.
Την παραμονή της εορτής Δευτέρα 14 Αυγούστου 2023 τελέστηκε πανηγυρικός εσπερινός ιερουργούντος του πρωτοπρεσβύτερου π, Γεωργίου Σελλή ,προέδρου του ΙΣΚΕ και εφημερίου του καθεδρικού Ιερού ναού Αγίου Πέτρου Άργους , ο οποίος κήρυξε και το θείο λόγο. 
Το αναλόγιο κόσμησε ο πρωτοψάλτης κύριος Γεώργιος Δαρλάσης! Ακολούθησε η λιτάνευση της Ιερής εικόνας πέριξ του αρχαιολογικού χώρου προς ευλογία των κατοίκων και των εκατοντάδων επισκεπτών.
Το εκκλησάκι που είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου, πρόκειται για έναν απλό μονόχωρο ναό, ο οποίος πιθανολογείται πως έχει κτιστεί στη θέση τρίκλιτης βασιλικής. Κατάλοιπα τοίχων, παράλληλων με τις μακριές πλευρές της εκκλησίας στα βόρεια και στα νότια, ίσως ανήκουν σε πρωιμότερη φάση του ναού. Οι πρόσφατες εργασίες αποκάλυψαν δύο ακτέριστες ταφές μεταξύ της εκκλησίας και του παράλληλου προς βορρά τοίχου. Κατά τη διάνοιξη αυλάκων για την τοποθέτηση δικτύων εξωτερικά αυτού ήρθε στο φως κεραμική από το 12ο έως το 14ο αι. και αποτμήματα επιχρισμάτων, τα οποία ίσως προέρχονται από την επένδυση των τοίχων του παλαιότερου ναού.
Μετά το πέρας του εσπερινού ο εφημέριος του Ιερού ναού Αγίου Δημητρίου Ασίνης , π. Στυλιανός Λέκκας ,ευχαρίστησε όσους τίμησαν με την παρουσία στον εορταστικό εσπερινό και κυρίως την κα Ελένη Παπαγεωργίου και την οικογένεια της , εξ Αθηνών , για το καλλωπισμό του ιερού ναού.
Η εκκλησία υπάγεται στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Ασίνης. Γύρω στα 8 με 10 μόλις χιλιόμετρα από το Ναύπλιο, το μεγαλοχώρι της Ασίνης, επί τουρκοκρατίας ονομαζόταν "Τζεφέραγα", από τον Τζεφέρ Αγά, που διοικούσε την περιοχή. 
Το 1902 μετονομάστηκε σε Ασίνη, από την αρχαία Ασίνη, ερείπια της οποίας σώζονται στην παραλία Καστράκι (ή Παλιόκαστρο, λίγο πριν το Τολό), όπου διασώζεται και η Ακρόπολη της Ασίνης. Από την 5η χιλιετία π.χ. μέχρι και το 600 μ.Χ. η ακρόπολη της Αρχαίας Ασίνης κατοικούνταν συνέχεια, ενώ η πρώτη βιβλιογραφική αναφορά στην Ασίνη γίνεται από τον Όμηρο (Β 560), όπου αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η Ασίνη, το Άργος, η Τίρυνθα, η Επίδαυρος και άλλες πόλεις της Αργολίδας συμμετείχαν στον Τρωικό πόλεμο με μεγάλο αριθμό πλοίων (Ογδόντα πλοία). 
Οι πρώτες ανασκαφές στην Ακρόπολη και την Κάτω Πόλη έγιναν από τη Σουηδική Αρχαιολογική Αποστολή (1922-1930) και συνεχίστηκαν τη δεκαετία του 1970 από τη Δ΄Εφορία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων και το Σουηδικό Ινστιτούτο Αθηνών. Η κατασκευή των σωζόμενων έως και σήμερα τειχών της Ακρόπολης πιθανολογείται ότι έγινε το 300 π.Χ από τον Βασιλιά της Μακεδονίας, Δημήτριο τον Πολιορκητή. Ενώ κατά την Ιταλική Κατοχή, αναγέρθηκαν στην Ακρόπολη οχυρωματικές κατασκευές. 
Ο κύκλος ζωής της Ακρόπολης είναι άμεσα συνυφασμένος με τη γύρω περιοχή και ειδικότερα με τη Θέση "Λόφος της Μπαρμπούνας". Εκεί βρέθηκε ένα μεγάλο μυκηναϊκό νεκροταφείο. Στους τάφους βρέθηκαν πολλά κτερίσματα, γεγονός που ενισχύει την άποψη ότι η Ασίνη επικοινωνούσε με τις πόλεις του Αιγαίου, την Κρήτη και πιθανώς την Κύπρο. Πολλά από τα ευρήματα από τις ανασκαφές της Ασίνης βρίσκονται στη Σουηδία, ειδικότερα από τις ανασκαφές του 1920, ενώ κάποια άλλα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ναυπλίου. 
Τέλος, θα πρέπει να αναφερθεί ότι μεταξύ άλλων ευρημάτων υπήρξε και ένα πήλινο μυκηναϊκό κεφάλι το οποίο ονομάζεται ο “Βασιλιάς της Ασίνης”. Το αγαλματίδιο αποτέλεσε έμπνευση του νομπελίστα ποιητή Γ. Σεφέρη για τη δημιουργία του ομώνυμου ποιήματος, που έκανε γνωστή την Ασίνη σε παγκόσμιο επίπεδο: “Ασίνην τε... Ασίνην τε...”
