Ο Καποδίστριας ήρθε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1828. Βρήκε το Ναύπλιο σε τρισάθλια κατάσταση. Η φρουρά της πόλης με τη φρουρά του Παλαμηδιού είχαν έρθει σε καθαρό πόλεμο.
Δεν άκουγαν σε καμιά κυβέρνηση. Ο τύφος, η χολέρα και κάποια στιγμή και η πανούκλα έκαναν θραύση.Έλαβε μερικές άμεσες αποφάσεις. Μετέφερε και τις δυο φρουρές στην Τροιζηνία, ανέθεσε καθήκοντα στρατιωτικού διοικητή στον Έυδεκ (τον μετέπειτα Αντιβασιλέα), άφησε ένα κλιμάκιο μηχανικών για επιδιορθώσεις τειχών και διαμόρφωση της Πρόνοιας και του Γιαλού, και έδωσε οδηγίες για την ανασυγκρότηση της πόλης. Σκοπός του ήταν να ξαναγυρίσει.
Η επιστροφή του ακολούθησε την πορεία Αίγινα-Πόρος-Κόρινθος-Νεμέα-Άργος-Ναύπλιο. Στην Κόρινθο αντικατέστησε την φρουρά, από Σουλιώτες άτακτους, με τακτικό στρατό. Βλέπετε, ήταν στην πραγματικότητα τόσο αδύναμος πολιτικά, που ανελάμβανε μία – προς μία την διοίκηση των κάστρων.
Προχώρησε προς Νεμέα. Η συνοδεία του ήταν από τον Κολοκοτρώνη, τον Νικηταρά, τέσσερις διοικητικούς υπαλλήλους-γραφείς και έναν προπομπό «ταχυδρόμο», Καρδαράς το όνομά του.
Στη Νεμέα, έπρεπε να φιλοξενηθούν… Αν και ο Καποδίστριας είχε φροντίσει στην οικοσκευή του να έχει και ένα ράντζο για να το στήνει ακόμα και στο ύπαιθρο….Ο Κολοκοκοτρώνης επέμεινε να πάνε να τους φιλοξενήσει ο Δεσπότης Κορινθίας Κύριλλος, «προγάστωρ και παχύσαρκος υπέρ το μέτρον» (Σε μια Ελλάδα που δεν είχε να φάει, ο Δεσπότης Κορινθίας και προσωρινά εκείνη την εποχή Ναυπλίας και Άργους, ήταν ένας χοντρομπαλάς φημισμένος για την καλοφαγία του).
Ο Κυβερνήτης έδωσε εντολή στον Κολοκοτρώνη «ότι πρέπει να φροντίσει να πληρωθούν τα έξοδα», τροφής, ύπνου, περιποίησης αλόγων κλπ. Ο καπετάν Θοδωρής γέλασε. Ο Δεσπότης ήταν φημισμένος καλοφαγάς και έκανε καλή παρέα… θα τους φιλοξενούσε… Ο Κυβερνήτης επέμενε… ‘ότι «θα κάνει μόλις φύγουμε έρανο για τα έξοδα του Κυβερνήτη και θα βγάλει τα διπλά λεφτά από τα έξοδα της φιλοξενίας»… Τότε ο Κολοκοτρώνης του είπε την παροιμιώδη φράση «έσταξε η ουρά του γαϊδάρου»…
Μετά τη Νεμέα σειρά είχε το Άργος. Εκεί θα τους φιλοξενούσε ο Δημήτρης Τσώκρης. Πιστός συναγωνιστής σε όλες τις περιπέτειες με τον Κολοκοτρώνη. Τους φιλοξένησε πλουσιοπάροχα. Ο Κυβερνήτης όμως επέμεινε ότι έπρεπε να πληρωθούν τα έξοδα φιλοξενίας. Ο Τσώκρης παρεξηγήθηκε. Έβγαλε ένα τεφτέρι και σημείωσε λεπτομερειακά τα έξοδα… ακόμα και την αξία του αλατιού που χρησιμοποίησαν στο φαγητό!!! Ο Κυβερνήτης πλήρωσε και πάλι σχολίασε… «Ο Θεός γνωρίζει… ότι μετά από μια ώρα θα ζητήσει να πληρωθούν από τους χωρικούς και μάλιστα έντοκα».
Όταν έφτασαν στο Ναύπλιο, τους περίμενε ένα τεράστιο πλήθος στους καφενέδες της πόλης μας… από «κηφήνες» ή και πραγματικά αναξιοπαθούντες. Ζητούσαν πραγματικές ή ψεύτικες – ρουσφετολογικές χάρες.
Ο Κυβερνήτης εντελώς αντίθετα από τους καφενόβιους του Ναυπλίου, έδινε το καλό παράδειγμα. Δούλευε στο λιτό γραφείο του από το πρωί μέχρι το βράδυ για να βάλει σε μια τάξη την ταλαίπωρη χώρα…
Η επιστροφή του ακολούθησε την πορεία Αίγινα-Πόρος-Κόρινθος-Νεμέα-Άργος-Ναύπλιο. Στην Κόρινθο αντικατέστησε την φρουρά, από Σουλιώτες άτακτους, με τακτικό στρατό. Βλέπετε, ήταν στην πραγματικότητα τόσο αδύναμος πολιτικά, που ανελάμβανε μία – προς μία την διοίκηση των κάστρων.
Προχώρησε προς Νεμέα. Η συνοδεία του ήταν από τον Κολοκοτρώνη, τον Νικηταρά, τέσσερις διοικητικούς υπαλλήλους-γραφείς και έναν προπομπό «ταχυδρόμο», Καρδαράς το όνομά του.
Ο Κυβερνήτης ήταν επάνω σε ένα ψωράλογο, ντυμένος απλά σαν πολίτης. Ο «ταχυδρόμος» φορούσε μια ωραία φουστανέλα με κόκκινο πανωφόρι και είχε ένα βαρβάτο άλογο. Ο κόσμος νόμιζε ότι αυτός ήταν ο Κυβερνήτης και τον προσκυνούσε… Ο άλλος, ο κακοντυμένος γέρος, δεν τους ενέπνεε εμπιστοσύνη.
Ο Κολοκοτρώνης θύμωσε. Υποχρέωσε τον Καποδίστρια να φορέσει τα επίσημα ενδύματά του. Κατά τη διήγηση του Ν. Δραγούμη, ενός εκ των γραφέων – συνοδών, ήταν πενιχρότερα «δασοφύλακος της Αντιβασιλείας» (Η Αντιβασιλεία υποχρέωσε όλους τους Δημοσίους υπαλλήλους να φορούν λαμπρά φράγκικα ενδύματα για να ξεχωρίζουν από τον λαό).
Ο Κολοκοτρώνης θύμωσε. Υποχρέωσε τον Καποδίστρια να φορέσει τα επίσημα ενδύματά του. Κατά τη διήγηση του Ν. Δραγούμη, ενός εκ των γραφέων – συνοδών, ήταν πενιχρότερα «δασοφύλακος της Αντιβασιλείας» (Η Αντιβασιλεία υποχρέωσε όλους τους Δημοσίους υπαλλήλους να φορούν λαμπρά φράγκικα ενδύματα για να ξεχωρίζουν από τον λαό).
Στη Νεμέα, έπρεπε να φιλοξενηθούν… Αν και ο Καποδίστριας είχε φροντίσει στην οικοσκευή του να έχει και ένα ράντζο για να το στήνει ακόμα και στο ύπαιθρο….Ο Κολοκοκοτρώνης επέμεινε να πάνε να τους φιλοξενήσει ο Δεσπότης Κορινθίας Κύριλλος, «προγάστωρ και παχύσαρκος υπέρ το μέτρον» (Σε μια Ελλάδα που δεν είχε να φάει, ο Δεσπότης Κορινθίας και προσωρινά εκείνη την εποχή Ναυπλίας και Άργους, ήταν ένας χοντρομπαλάς φημισμένος για την καλοφαγία του).
Ο Κυβερνήτης έδωσε εντολή στον Κολοκοτρώνη «ότι πρέπει να φροντίσει να πληρωθούν τα έξοδα», τροφής, ύπνου, περιποίησης αλόγων κλπ. Ο καπετάν Θοδωρής γέλασε. Ο Δεσπότης ήταν φημισμένος καλοφαγάς και έκανε καλή παρέα… θα τους φιλοξενούσε… Ο Κυβερνήτης επέμενε… ‘ότι «θα κάνει μόλις φύγουμε έρανο για τα έξοδα του Κυβερνήτη και θα βγάλει τα διπλά λεφτά από τα έξοδα της φιλοξενίας»… Τότε ο Κολοκοτρώνης του είπε την παροιμιώδη φράση «έσταξε η ουρά του γαϊδάρου»…
Μετά τη Νεμέα σειρά είχε το Άργος. Εκεί θα τους φιλοξενούσε ο Δημήτρης Τσώκρης. Πιστός συναγωνιστής σε όλες τις περιπέτειες με τον Κολοκοτρώνη. Τους φιλοξένησε πλουσιοπάροχα. Ο Κυβερνήτης όμως επέμεινε ότι έπρεπε να πληρωθούν τα έξοδα φιλοξενίας. Ο Τσώκρης παρεξηγήθηκε. Έβγαλε ένα τεφτέρι και σημείωσε λεπτομερειακά τα έξοδα… ακόμα και την αξία του αλατιού που χρησιμοποίησαν στο φαγητό!!! Ο Κυβερνήτης πλήρωσε και πάλι σχολίασε… «Ο Θεός γνωρίζει… ότι μετά από μια ώρα θα ζητήσει να πληρωθούν από τους χωρικούς και μάλιστα έντοκα».
Όταν έφτασαν στο Ναύπλιο, τους περίμενε ένα τεράστιο πλήθος στους καφενέδες της πόλης μας… από «κηφήνες» ή και πραγματικά αναξιοπαθούντες. Ζητούσαν πραγματικές ή ψεύτικες – ρουσφετολογικές χάρες.
Ο Κυβερνήτης εντελώς αντίθετα από τους καφενόβιους του Ναυπλίου, έδινε το καλό παράδειγμα. Δούλευε στο λιτό γραφείο του από το πρωί μέχρι το βράδυ για να βάλει σε μια τάξη την ταλαίπωρη χώρα…
