Με την πρώτη ματιά ο επισκέπτης εντυπωσιάζετε από ένα τεράστιο κοίλωμα που βρίσκεται στην πλαγιά του βουνού βορειοδυτικά του χωριού και που οι ντόπιοι ονομάζουν Μεγάλη Σπηλιά.
Το κοίλωμα αυτό, όπως και ένα άλλο μικρότερο, η Μικρή Σπηλιά, που ανοίγεται στην επιφάνεια του εδάφους με αποτέλεσμα να μη γίνεται ορατό αμέσως , προήλθαν από καθίζηση του εδάφους.
Στον τόπο αυτό τα πρώτα ίχνη ανθρώπινης ζωής παρουσίας, χρονολογούνται από την Ύστερη Νεολιθική Εποχή (4.000-2.800 π.Χ.)
Πρόκειται για λίθινα εργαλεία, που βρέθηκαν στη Μεγάλη Σπηλιά, όπου βρήκε καταφύγιο από τα στοιχεία της φύσης ο άνθρωπος εκείνης της εποχής.
Η αρχαιολογική σκαπάνη έχει φέρει στο φως ελάχιστα ευρήματα από την Εποχή του Χαλκού (2.800- 1.100 π.Χ.). Αντίθετα εμφανή είναι τα σημάδια από την Κλασική Εποχή (5ος – 4ος αι. π.Χ.), περίοδο ακμής για ολόκληρη την Ερμιονίδα.
Το σημαντικότερο τεκμήριο αυτής της περιόδου είναι το Κάτω Πηγάδι, που βρίσκεται ανάμεσα στο Πάνω και στο Κάτω Χωριό. Σε λίθινη εποχή του 2ουαι.π,Χ.συναντούμε για πρώτη φορά το όνομα Δίδυμα.
Η ονομασία αφορούσε την περιοχή για την οποία έριζαν δύο μεγάλες πόλεις-κράτη εκείνης της εποχής, η Επίδαυρος και η Ερμιόνη.
Η περιοχή αυτή, που τοποθετείται στα σύνορα των δύο πόλεων-κρατών, ταυτίζεται με εκείνη των Διδύμων.
Ο γνωστός περιηγητής της αρχαιότητας Παυσανίας το 2ο αι. π.Χ. γράφει για τα Δίδυμα:
Χωρίον δε έτερον, ο Διδύμους ονομάζουσι,…ένταύθα εστί μέν ιερόν Απόλλωνος , έστί δε Ποσειδώνος επί δε αυτοίς Δήμητρος. Αγάλματα δε ορθά λίθου λευκού. (άλλο χωριό που το ονομάζουν Δίδυμους,… εδώ υπάρχει ιερό του Απόλλωνα και του Ποσειδώνα και πίσω από αυτά της Δήμητρας.(υπάρχουν )και αγάλματα όρθια από λευκή πέτρα.).
Μάλιστα στο ξωκλήσι της Αγίας Μαρίνας βρίσκεται εντοιχισμένο τμήμα κίονα με περιγραφή, στην οποία αναφέρεται προσφορά στη θεά Δήμητρα.
Ακολουθώντας την πορεία του χρόνου, τα επόμενα μνημεία που συναντούμε ανάγονται στη βυζαντινή εποχή.
Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι στην περιοχή υπάρχουν λείψανα αρχαίου οικισμού και των ιερών του Απόλλωνα, του Ποσειδώνα και της Δήμητρας. Στην Εκκλησία της Αγίας Κυριακής έχουν ανευρεθεί συντρίμμια αρχαίων πήλινων δοχείων και κεραμικών. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι εκεί βρισκόταν ο Ναός της Δήμητρας.
Στα εσωτερικά κάθετα τοιχώματα του βαράθρου όπου κάποιος κατέρχεται μέσω μιας κλιμακωτής στοάς είναι ριζωμένα τα εκκλησάκια της Μεταμορφώσεως προς βορρά και του Αγίου Γεωργίου προς τον νότο. Και τα δύο εκκλησάκια είναι λαξευμένα μέσα στο βράχο .
Το κοίλωμα αυτό, όπως και ένα άλλο μικρότερο, η Μικρή Σπηλιά, που ανοίγεται στην επιφάνεια του εδάφους με αποτέλεσμα να μη γίνεται ορατό αμέσως , προήλθαν από καθίζηση του εδάφους.
Στον τόπο αυτό τα πρώτα ίχνη ανθρώπινης ζωής παρουσίας, χρονολογούνται από την Ύστερη Νεολιθική Εποχή (4.000-2.800 π.Χ.)
Πρόκειται για λίθινα εργαλεία, που βρέθηκαν στη Μεγάλη Σπηλιά, όπου βρήκε καταφύγιο από τα στοιχεία της φύσης ο άνθρωπος εκείνης της εποχής.
Η αρχαιολογική σκαπάνη έχει φέρει στο φως ελάχιστα ευρήματα από την Εποχή του Χαλκού (2.800- 1.100 π.Χ.). Αντίθετα εμφανή είναι τα σημάδια από την Κλασική Εποχή (5ος – 4ος αι. π.Χ.), περίοδο ακμής για ολόκληρη την Ερμιονίδα.
Το σημαντικότερο τεκμήριο αυτής της περιόδου είναι το Κάτω Πηγάδι, που βρίσκεται ανάμεσα στο Πάνω και στο Κάτω Χωριό. Σε λίθινη εποχή του 2ουαι.π,Χ.συναντούμε για πρώτη φορά το όνομα Δίδυμα.
Η ονομασία αφορούσε την περιοχή για την οποία έριζαν δύο μεγάλες πόλεις-κράτη εκείνης της εποχής, η Επίδαυρος και η Ερμιόνη.
Η περιοχή αυτή, που τοποθετείται στα σύνορα των δύο πόλεων-κρατών, ταυτίζεται με εκείνη των Διδύμων.
Ο γνωστός περιηγητής της αρχαιότητας Παυσανίας το 2ο αι. π.Χ. γράφει για τα Δίδυμα:
Χωρίον δε έτερον, ο Διδύμους ονομάζουσι,…ένταύθα εστί μέν ιερόν Απόλλωνος , έστί δε Ποσειδώνος επί δε αυτοίς Δήμητρος. Αγάλματα δε ορθά λίθου λευκού. (άλλο χωριό που το ονομάζουν Δίδυμους,… εδώ υπάρχει ιερό του Απόλλωνα και του Ποσειδώνα και πίσω από αυτά της Δήμητρας.(υπάρχουν )και αγάλματα όρθια από λευκή πέτρα.).
Μάλιστα στο ξωκλήσι της Αγίας Μαρίνας βρίσκεται εντοιχισμένο τμήμα κίονα με περιγραφή, στην οποία αναφέρεται προσφορά στη θεά Δήμητρα.
Ακολουθώντας την πορεία του χρόνου, τα επόμενα μνημεία που συναντούμε ανάγονται στη βυζαντινή εποχή.
Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι στην περιοχή υπάρχουν λείψανα αρχαίου οικισμού και των ιερών του Απόλλωνα, του Ποσειδώνα και της Δήμητρας. Στην Εκκλησία της Αγίας Κυριακής έχουν ανευρεθεί συντρίμμια αρχαίων πήλινων δοχείων και κεραμικών. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι εκεί βρισκόταν ο Ναός της Δήμητρας.
Στα εσωτερικά κάθετα τοιχώματα του βαράθρου όπου κάποιος κατέρχεται μέσω μιας κλιμακωτής στοάς είναι ριζωμένα τα εκκλησάκια της Μεταμορφώσεως προς βορρά και του Αγίου Γεωργίου προς τον νότο. Και τα δύο εκκλησάκια είναι λαξευμένα μέσα στο βράχο .
Μέσα στον Άγιο Γεώργιο υπάρχουν επιγραφές με Λατινικούς χαρακτήρες , μία ιστορική επιγραφή που σημειώνει το πέρασμα του Θωμά του Παλαιολόγου , Ηγεμόνα της Πελοποννήσου καθώς επίσης και μία παλιά πέτρινη κολυμβήθρα. Ανατολικά της Εκκλησίας υπάρχει μικρή δεξαμενή της οποίας τα τοιχώματα έχουν επιστρωθεί με είδος πορσελάνης και ανατολικότερα σε ύψος 25 μέτρων μία οπή που ονομάζεται « Ασκηταρειό » όπου οι ασκητές ανέρχονται με σκοινί.
