Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, οι μαθητές και οι μαθήτριες του 3ου ΓΕΛ Άργους συμμετείχαν στην εκπαιδευτική εκδρομή στα Καλάβρυτα, που διοργάνωσαν οι εκπαιδευτικοί του σχολείου, την Τετάρτη 25 Οκτωβρίου 2023 και κατανόησαν μέσα από τα εκθέματα, τα καταγεγραμμένα βιώματα των ντόπιων στο Δημοτικό Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος αλλά και μέσα από τα μνημεία που επισκέφτηκαν, την αγριότητα των αντιποίνων των γερμανών κατακτητών που υπέστηκαν οι Καλαβρυτινοί κατά την περίοδο της Κατοχής στις 13 Δεκεμβρίου του 1943
Το Δημοτικό Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος στεγάζεται στο κτήριο του παλιού Δημοτικού Σχολείου. Σ' αυτό το συμβολικό κτήριο οι κάτοικοι της πόλης των Καλαβρύτων γνώρισαν και υπέστησαν τη βαναυσότητα της ναζιστικής θηριωδίας καθώς υπήρξε ο χώρος της συγκέντρωσής τους, του απάνθρωπου διαχωρισμού των οικογενειών, του οδυνηρού αποχωρισμού, του φρικτού εγκλεισμού των γυναικόπαιδων και του βίαιου απεγκλωβισμού τους.
Μια από τις πιο σκοτεινές σελίδες της κατοχικής περιόδου είναι και το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων. Στις 13 Δεκεμβρίου του 1943, στις 2:34 μμ., όπως δείχνουν ακόμα οι δείχτες του σταματημένου ρολογιού της εκκλησίας, οι Γερμανοί οδήγησαν στο λόφο όλο τον ανδρικό πληθυσμό και τους εφήβους άνω των 13 ετών και τους εκτέλεσαν με συνεχείς ριπές πολυβόλων
Ο τόπος της εκτέλεσης δεν επιλέχθηκε τυχαία- τουναντίον, έρχεται κι αυτό να υπογραμμίσει τη βαναυσότητα των γερμανών κατακτητών. Πρόκειται για μια τοποθεσία επικλινή και αμφιθεατρική, όπου εύκολα θα παγίδευαν τους κατοίκους να μην μπορούν να ξεφύγουν από τα πυρά, ενώ θα πέθαιναν έχοντας πλήρη οπτική στα σπίτια τους που τυλίγονταν στις φλόγες. Θα έχαναν τη ζωή τους βλέποντας την πόλη τους να χάνεται.
Οι στρατιώτες της γερμανικής 117ης Μεραρχίας Καταδρομών, πριν την εκτέλεση των ανδρών, πυρπόλησαν ολοσχερώς τα Καλάβρυτα και κλείδωσαν τα γυναικόπαιδα και τους ηλικιωμένους στο δημοτικό σχολείο, θέτοντάς το και αυτό στις φλόγες. Εκείνοι καταφέρνουν να ξεφύγουν, σώζονται ως εκ θαύματος και ξεχύνονται στους δρόμους. Ήδη όμως οι πατεράδες, οι αδελφοί, οι άντρες τους, οι γιοι και οι εγγονοί τους κείτονταν νεκροί. Ατέλειωτος σωρός τα άψυχα ματωμένα κορμιά στη ράχη του λόφου. Οι γυναίκες ζωντανές νεκρές, πνιγμένες από τα σύννεφα καπνού της καιόμενης πόλης, κάνουν την επόμενη μέρα την πιο τραγική ομαδική κηδεία, σέρνοντας τους νεκρούς τους με τις κουβέρτες που τους είχαν δοθεί προς παραπλάνηση από τους γερμανούς. Φτάνουν τρεκλίζοντας ως το νεκροταφείο και φτιάχνουν τάφους με τα χέρια, σκάβοντας απεγνωσμένα την παγωμένη γη του Δεκέμβρη. Ανείπωτο δράμα, μοιρολόι ατέλειωτο, απέραντη ορφάνια .
Σήμερα, στη ράχη του Καπή, υψώνεται ένας μεγάλος λευκός σταυρός, υπάρχουν στήλες όπου αναγράφονται τα ονόματα των οικογενειών των εκτελεσθέντων, μια κατακόμβη με μικρά καντήλια -ισάριθμα των νεκρών- καθώς και το πέτρινο γλυπτό της πονεμένης Μάνας, αιώνιο Σύμβολο του Δήμου Καλαβρύτων, του μαρτυρίου αλλά και της αδελφοσύνης των λαών.
