Η εξουσία θεωρείται, δικαίως, το πιο ισχυρό ναρκωτικό. Για χάρη της οι άνθρωποι, εδώ και αιώνες, θυσιάζονται οι ίδιοι και θυσιάζουν και άλλους, επιβάλλοντας με την ισχύ τις απόψεις και τις επιθυμίες τους.
Ευτυχώς για όλους μας, στη δημοκρατία του 21ο αιώνα εκείνοι που διοικούν δεν είναι πλέον ανεξέλεγκτοι, αλλά λογοδοτούν με τη σειρά τους στους πολίτες και όλοι μαζί στην ανώτερη εξουσία του νόμου, που είναι υπεράνω όλων. Από εκεί και πέρα «επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων» η θεωρία να γίνει καθημερινότητα, δεν αρκούν τα ωραία λόγια περί δημοκρατίας, θα πρέπει να γίνονται πράξη!
Και αν τα παραπάνω ακούγονται θεωρητικά και αδιάφορα για την καθημερινότητά μας, η πραγματικότητα έχει τον δικό της τρόπο να μας ρίχνει απότομα από τα σύννεφα. Είναι νωπές ακόμα οι μνήμες και η δυσοσμία -κυριολεκτικά και μεταφορικά- από τις αδιανόητες ενέργειες του ανώτατου άρχοντα του δήμου μας, οι οποίες δεν εξέθεσαν μόνο τον ίδιο, αλλά ολόκληρη την πόλη μας, κατακτώντας μία θλιβερή πρωτιά, καθώς είναι ίσως ο μοναδικός δήμαρχος του κόσμου, στον οποίο με απόφαση δικαστή του απαγορεύεται να διέρχεται από δημοτική οδό του Δήμου του.
Ακόμα μεγαλύτερη σημασία έχει η αντίδρασή του τοπικού άρχοντα, μόλις αποκαλυφθεί το παράπτωμα ή το λάθος του. Αντί να ζητήσει συγγνώμη, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες του απέναντι τόσο σ’ εκείνον που έβλαψε, όσο και στους πολίτες που τον ανέδειξαν στο ανώτατο αξίωμα, επιλέγει την ύβρη και αποδεικνύει περίτρανα εκείνο, που από καταβολής κόσμου χαρακτηρίζει τους εξουσιομανείς ανθρώπους: την αλαζονεία!
Η χαρακτηριστική δήλωση «του πετούσε σκουπίδια, για να του δείξει ότι ήταν και αυτός σκουπίδι…» μας επιβεβαιώνει ότι ο τρόπος συμπεριφοράς ενός ανθρώπου απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους, είναι αντίστοιχος της ποιότητάς του ως πολιτικό ον.
Κι αν αυτό αφορά αποκλειστικά εκείνον, ο οποίος θα κληθεί στη συνέχεια να λογοδοτήσει για τις πράξεις του, ο αντίκτυπος των πράξεών του αποτελεί δική μας κληρονομιά και δική μας αποτυχία ως πολίτες αυτής της υπέροχης πόλης. Αντί να μας μνημονεύουν και να μας αναφέρουν, ως το στολίδι της Πελοποννήσου όπως μας αξίζει, βρεθήκαμε στη δυσάρεστη θέση να απολογούμαστε για τα έργα και τις ημέρες ενός δημάρχου, που απαξίωσε ηθικά τον ρόλο του ως εκλεγμένου αξιωματούχου και ως πολίτη. Και τα απόνερα της θλιβερής δημοσιότητας, καλούμαστε να τα αντιμετωπίσουμε και να τα συμμαζέψουμε όλοι εμείς.
Θα ήταν όμως λάθος να επαναπαυτούμε, ρίχνοντας εξ ολοκλήρου την ευθύνη σε έναν άνθρωπο και στον στενό κύκλο των οικείων του, προκειμένου να βγάλουμε τη ευθύνη από επάνω μας.
Ας μην ξεχνούμε ότι οι αλαζόνες και οι εξουσιομανείς, δεν ξεκίνησαν αλλά μεταλλάχθηκαν ως τέτοιοι στην πορεία, πατώντας σταθερά επάνω στην ανοχή, την ουδετερότητα και την αδιαφορία των πολλών.
Κανείς εξουσιομανής δεν έφτασε σε υψηλό αξίωμα βασιζόμενος αποκλειστικά στις δικές του δυνάμεις. Στηρίχτηκε, ψηφίστηκε και έγινε ανεκτός από χιλιάδες άλλους, που είτε για λόγους κομματικούς, είτε συμφεροντολογικούς, είτε απλής παραδοσιακής αδιαφορίας αποδέχτηκαν τον ρόλο της αγέλης, η οποία εγκαταλείπεται στη διοίκηση των λύκων, που εμφανίζονται ως σωτήρες. Κι όταν φτάσει η στιγμή της αποκάλυψης των πράξεων των λύκων και το μέχρι πρότινος συνεργαζόμενο και απαθές ποίμνιο εξεγείρεται και αναρωτιέται «Πώς φτάσαμε ως εδώ;», η απάντηση είναι πάντα η ίδια: «Με τη συνενοχή σου, με την απάθειά σου και με τη σιωπή σου!»
Ας μην απογοητευόμαστε όμως. Δεν είναι ποτέ αργά να διδαχθούμε από τα λάθη του παρελθόντος και να κοιταχτούμε στον καθρέφτη αναλαμβάνοντας τις ευθύνες μας, ως σκεπτόμενοι άνθρωποι κι ως ώριμοι πολίτες. Μπορεί, κάποιοι από εμάς, να σφάλαμε παλαιότερα στις επιλογές μας, όμως αν πέσαμε, δεν είναι ποτέ αργά να σηκωθούμε.
Αποφασίζουμε επιτέλους να βάλουμε τέλος σ’ όλα εκείνα που μας προσβάλλουν, σε εκείνα που μας πληγώνουν, σε εκείνα που μας κάνουν να νιώθουμε κατώτεροι από αυτό που πραγματικά είμαστε.
Παίρνουμε τη μοίρα μας ξανά στα χέρια μας και προχωρούμε μαζί μ’ εκείνους τους άξιους ανθρώπους, που στέκονται δίπλα μας στα εύκολα και τα δύσκολα.
Αποφασίζουμε όλοι μαζί να αλλάξουμε σελίδα.
Σ’ αυτές τις εκλογές, συντασσόμαστε με τις υγιείς δυνάμεις του τόπου μας και προχωρούμε μπροστά με όραμα δημιουργίας, για ένα μέλλον που του αξίζουμε, για ένα μέλλον που μας αξίζει, σε εμάς και τα παιδιά μας.
Και αν τα παραπάνω ακούγονται θεωρητικά και αδιάφορα για την καθημερινότητά μας, η πραγματικότητα έχει τον δικό της τρόπο να μας ρίχνει απότομα από τα σύννεφα. Είναι νωπές ακόμα οι μνήμες και η δυσοσμία -κυριολεκτικά και μεταφορικά- από τις αδιανόητες ενέργειες του ανώτατου άρχοντα του δήμου μας, οι οποίες δεν εξέθεσαν μόνο τον ίδιο, αλλά ολόκληρη την πόλη μας, κατακτώντας μία θλιβερή πρωτιά, καθώς είναι ίσως ο μοναδικός δήμαρχος του κόσμου, στον οποίο με απόφαση δικαστή του απαγορεύεται να διέρχεται από δημοτική οδό του Δήμου του.
Ακόμα μεγαλύτερη σημασία έχει η αντίδρασή του τοπικού άρχοντα, μόλις αποκαλυφθεί το παράπτωμα ή το λάθος του. Αντί να ζητήσει συγγνώμη, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες του απέναντι τόσο σ’ εκείνον που έβλαψε, όσο και στους πολίτες που τον ανέδειξαν στο ανώτατο αξίωμα, επιλέγει την ύβρη και αποδεικνύει περίτρανα εκείνο, που από καταβολής κόσμου χαρακτηρίζει τους εξουσιομανείς ανθρώπους: την αλαζονεία!
Η χαρακτηριστική δήλωση «του πετούσε σκουπίδια, για να του δείξει ότι ήταν και αυτός σκουπίδι…» μας επιβεβαιώνει ότι ο τρόπος συμπεριφοράς ενός ανθρώπου απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους, είναι αντίστοιχος της ποιότητάς του ως πολιτικό ον.
Κι αν αυτό αφορά αποκλειστικά εκείνον, ο οποίος θα κληθεί στη συνέχεια να λογοδοτήσει για τις πράξεις του, ο αντίκτυπος των πράξεών του αποτελεί δική μας κληρονομιά και δική μας αποτυχία ως πολίτες αυτής της υπέροχης πόλης. Αντί να μας μνημονεύουν και να μας αναφέρουν, ως το στολίδι της Πελοποννήσου όπως μας αξίζει, βρεθήκαμε στη δυσάρεστη θέση να απολογούμαστε για τα έργα και τις ημέρες ενός δημάρχου, που απαξίωσε ηθικά τον ρόλο του ως εκλεγμένου αξιωματούχου και ως πολίτη. Και τα απόνερα της θλιβερής δημοσιότητας, καλούμαστε να τα αντιμετωπίσουμε και να τα συμμαζέψουμε όλοι εμείς.
Θα ήταν όμως λάθος να επαναπαυτούμε, ρίχνοντας εξ ολοκλήρου την ευθύνη σε έναν άνθρωπο και στον στενό κύκλο των οικείων του, προκειμένου να βγάλουμε τη ευθύνη από επάνω μας.
Ας μην ξεχνούμε ότι οι αλαζόνες και οι εξουσιομανείς, δεν ξεκίνησαν αλλά μεταλλάχθηκαν ως τέτοιοι στην πορεία, πατώντας σταθερά επάνω στην ανοχή, την ουδετερότητα και την αδιαφορία των πολλών.
Κανείς εξουσιομανής δεν έφτασε σε υψηλό αξίωμα βασιζόμενος αποκλειστικά στις δικές του δυνάμεις. Στηρίχτηκε, ψηφίστηκε και έγινε ανεκτός από χιλιάδες άλλους, που είτε για λόγους κομματικούς, είτε συμφεροντολογικούς, είτε απλής παραδοσιακής αδιαφορίας αποδέχτηκαν τον ρόλο της αγέλης, η οποία εγκαταλείπεται στη διοίκηση των λύκων, που εμφανίζονται ως σωτήρες. Κι όταν φτάσει η στιγμή της αποκάλυψης των πράξεων των λύκων και το μέχρι πρότινος συνεργαζόμενο και απαθές ποίμνιο εξεγείρεται και αναρωτιέται «Πώς φτάσαμε ως εδώ;», η απάντηση είναι πάντα η ίδια: «Με τη συνενοχή σου, με την απάθειά σου και με τη σιωπή σου!»
Ας μην απογοητευόμαστε όμως. Δεν είναι ποτέ αργά να διδαχθούμε από τα λάθη του παρελθόντος και να κοιταχτούμε στον καθρέφτη αναλαμβάνοντας τις ευθύνες μας, ως σκεπτόμενοι άνθρωποι κι ως ώριμοι πολίτες. Μπορεί, κάποιοι από εμάς, να σφάλαμε παλαιότερα στις επιλογές μας, όμως αν πέσαμε, δεν είναι ποτέ αργά να σηκωθούμε.
Αποφασίζουμε επιτέλους να βάλουμε τέλος σ’ όλα εκείνα που μας προσβάλλουν, σε εκείνα που μας πληγώνουν, σε εκείνα που μας κάνουν να νιώθουμε κατώτεροι από αυτό που πραγματικά είμαστε.
Παίρνουμε τη μοίρα μας ξανά στα χέρια μας και προχωρούμε μαζί μ’ εκείνους τους άξιους ανθρώπους, που στέκονται δίπλα μας στα εύκολα και τα δύσκολα.
Αποφασίζουμε όλοι μαζί να αλλάξουμε σελίδα.
Σ’ αυτές τις εκλογές, συντασσόμαστε με τις υγιείς δυνάμεις του τόπου μας και προχωρούμε μπροστά με όραμα δημιουργίας, για ένα μέλλον που του αξίζουμε, για ένα μέλλον που μας αξίζει, σε εμάς και τα παιδιά μας.
Γιώργος Φραγκιουδάκης
Αγρονόμος & Τοπογράφος Μηχανικός ΕΜΠ
Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος
με το "Όραμα Δημιουργίας"
