Μαθηματικού:
Η δίκη του Κολοκοτρώνη είναι ένα από τα εξαιρετικού ιστορικού ενδιαφέροντος γεγονότα που διαδραματίστηκαν σχεδόν εξ ολοκλήρου στην πόλη μας.
Η ευαισθησία μου όμως δεν στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στον τοπικισμό. Η «δίκη του Κολοκοτρώνη», όπως και η «δολοφονία του Καποδίστρια» είναι δυο ιστορικά γεγονότα που διαμόρφωσαν την πολιτική ζωή της Ελλάδας… τα οποία τα τελευταία χρόνια διάφοροι προφεσόροι προσπαθούν να τα παρουσιάσουν με διαφορετικό τρόπο…
Όχι αθώα… Πίσω από αυτή την αναθεώρηση γίνεται προσπάθεια να μετατεθούν ευθύνες για την κακοδαιμονία του τόπου και να καλυφθούν οι ευθύνες των ξένων δυνάμεων.
Ένα βασικό όργανο αυτής της πολιτικής είναι η σχεδόν «καθεστωτική» ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια «βικιπαίδεια».
Τυχαία έπεσε το μάτι μου στη σχετική με τη δίκη του Κολοκοτρώνη ανάρτηση. Δεν μπορώ να επισημάνω μερικά πράγματα:
1 Για τη «σφαγή του Άργους», τον Ιανουάριο του 1833, γράφει πως πρόκειται για σύγκρουση του τακτικού Γαλλικού στρατού με την «στρατιωτική επιτροπή του Κολοκοτρώνη». Εντελώς ατεκμηρίωτα τις δολοφονίες από τους τακτικούς Γάλλους στρατιώτες πάνω από 100 αμάχων Αργείων, τις παρουσιάζει σαν να έγινε μια μάχη που από την άλλη πλευρά ήταν ο Κολοκοτρώνης (που δεν ήταν εκείνη την ημέρα στο Άργος). Στην πραγματικότητα ήταν μια πράξη εκφοβισμού του λαού, να δεχθεί την απόλυτη μοναρχία.
2 Επικαλείται έναν Άγγλο (;;;) ΡόντρικΜπήτον (ως απόλυτη αυθεντία) να κατηγορεί τον Κολοκοτρώνη ότι από Γενάρη μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1833 υποδαύλισε τη ληστεία. Οι ληστρικές ομάδες που εμφανίστηκαν στην ύπαιθρο αυτή την περίοδο προήλθαν από την απόλυση 10.000 Ελλήνων στρατιωτών (αντικαταστάθηκαν από αποικιακά Βαυαρικά στρατεύματα) … χωρίς καμία κοινωνική πρόνοια (π.χ. παροχή καλλιεργήσιμης γης ή βοσκοτόπων). Η κατηγορία κατά του Κολοκοτρώνη για υπόθαλψη της ληστείας ήταν μια από τις τέσσερις κατηγορίες που του απαγγέλθηκαν. Δεν βρέθηκε κανένα τεκμήριο. Μόνο, τον συγκατηγορούμενό του Δημ. Πλαπούτα είχαν κατηγορήσει πως είχε δεχθεί μια κλεμμένη φοράδα από τον ληστή Κοντοβουνήσιο, την οποία όμως και είχε επιστρέψει πριν από την σύλληψή του. Ούτε στη διάρκεια της δίκης, ούτε στην εννιάμηνη σχεδόν ανάκριση προέκυψε σχέση του Κολοκοτρώνη με ληστρικές ομάδες… τις ανακάλυψε μετά από 200 χρόνια η «βικιπαίδεια».
3 Η «βικιπαίδεια» θεωρεί ότι ο Κολοκοτρώνης είχε ανάμειξη με τις «αναφορές» δηλαδή επιστολές που έφευγαν από το Ναύπλιο και απευθύνονταν στους βασιλιάδες των Μεγάλων Δυνάμεων (και της Βαυαρίας) ζητώντας την αντικατάσταση της Αντιβασιλείας. Τέτοια αναφορά, με υπογραφή του Κολοκοκοτρώνη δεν βρέθηκε ποτέ.
4 Οι «αναφορές» ήταν δύο. Η μια ήταν του Γιόχαν Φραντς ή ΙωάννηΦρασικλή. Ο τύπος αυτός ήταν Βαυαρός. Υπάλληλος στο ιδιαίτερο γραφείο του ΑντιβασιλιάΆρμανσμπεργκ. Επίσημος μεταφραστής της Αντιβασιλείας. Συνέγραψε την αναφορά τον Ιούλιο του 1833 στο Ναύπλιο (ενώ ο Κολοκοτρώνης ήταν στα βουνά της Αρκαδίας) σε ομηρική γλώσσα (λες και την καταλάβαινε ο Γέρος) και την οποία είχε φροντίσει να περιέλθει στα χέρια του άλλου Αντιβασιλιά του Μάουρερ. Αποτέλεσμα με συνοπτικές διαδικασίες απελάθηκε και επέστρεψε στην Βαυαρία. Δεν δικάστηκε, δεν ανακρίθηκε, δεν φυλακίστηκε… Κατά την Βικιπαίδεια (πλήρως ατεκμηρίωτα) παρουσιάζεται περίπου ως Ρώσος πράκτορας (για την ακρίβεια, ως φίλος του φιλορωσσικού κόμματος).
5 Η άλλη «αναφορά» με την οποία κατασκευάσθηκε η σκευωρία κατά του Κολοκοτρώνη ήταν του περίφημου κόντε Ρώμα… όχι μόνο στυλοβάτης της Αγγλόφιλης παράταξης, αλλά από τους πρώτους που ζητούσαν να αναλάβει την προστασία της Ελλάδος η Αγγλία. Όχι μόνο Άγγλος υπήκοος, αλλά και φίλος του Άγγλου ΄Υπατου Αρμοστή των Ιονίων Νήσων. Τον παρουσιάζει και αυτόν ως φιλορώσο… (Τυχαία, χωρίς την έγκριση των Άγγλων ήρθε από την Αγγλοκρατούμενη Ζάκυνθο στο Ανάπλι να περιφέρει ένα κείμενο… που μόνο ο Σταϊκόπουλος – ήδη φρενοβλαβής- την πάτησε και το υπέγραψε.)
6 Δεν αναφέρει καθόλου… μα καθόλου … ότι στη διάρκεια της δίκης μπήκε μέσα στο δικαστήριο ο Υπουργός Δικαιοσύνης Σχινάς, με πάνοπλους χωροφύλακες και προσπάθησε να επιβάλλει την θανατική καταδίκη του Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα… Αυτά κατά την Βίκιπαιδεια είναι λεπτομέρειες… Το ότι ανέβασαν τους Πολυζωίδη και Τερτσέτη σηκωτούς στις έδρες τους οι χωροφύλακες… ήταν ένα συνηθισμένο γεγονός ανάξιο αναφοράς…
7 Και τελειώνει με το αμίμητο, κάποιος Αριστείδης Χατζής (μάλλον ιστορικός, δεν μας δίνει περισσότερες πληροφορίες) χαρακτηρίζει τις μονογραφίες των Τάκη Κανδηλώρου και Δημήτρη Φωτιάδη ως «παιδαριώδη και μανιχαϊστικά σχήματα»… είναι σαν να μας παρακινεί να τα ξαναδιαβάσουμε… πράγματι βρήκα την «δίκη» του Κανδηλώρου ένα πληρέστατο ιστορικό ανάγνωσμα του 1910 (περίπου) πλήρως τεκμηριωμένο… Ατεκμηρίωτη βρήκα την κατηγορία που του προσάπτει αυτή η «αυθεντία» που επικαλείται η βίκιπαίδεια.
8 Δεν αναφέρει πουθενά γιατί μετά το τέλος της δίκης και την επέμβαση των ξένων πρεσβευτών που απαίτησαν από τον Όθωνα να δοθεί «χάρις» (και μετατράπηκε η εις θάνατον καταδίκη σε 20 χρόνια φυλακή) οι Βαυαροί αναγκάστηκαν να μαζέψουν κυριολεκτικά νύχτα τον Αντιβασιλιά υπεύθυνο για την Δικαιοσύνη φον Μάουρερ και να τον υποχρεώσουν μέσα σε μια εβδομάδα να εγκαταλείψει την Ελλάδα… Όχι μόνο δεν δίνει ερμηνεία, αλλά αποκρύβει πλήρως το γεγονός.
Πρέπει να προσέχουμε πως καλλιεργείται η ιστορική αντίληψη των νεότερων γενεών… Ο καλά χρηματοδοτούμενος εθνομηδενισμός είναι επικίνδυνος …
ΤΟΛΗΣ ΚΟΪΝΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
Όχι αθώα… Πίσω από αυτή την αναθεώρηση γίνεται προσπάθεια να μετατεθούν ευθύνες για την κακοδαιμονία του τόπου και να καλυφθούν οι ευθύνες των ξένων δυνάμεων.
Ένα βασικό όργανο αυτής της πολιτικής είναι η σχεδόν «καθεστωτική» ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια «βικιπαίδεια».
Τυχαία έπεσε το μάτι μου στη σχετική με τη δίκη του Κολοκοτρώνη ανάρτηση. Δεν μπορώ να επισημάνω μερικά πράγματα:
1 Για τη «σφαγή του Άργους», τον Ιανουάριο του 1833, γράφει πως πρόκειται για σύγκρουση του τακτικού Γαλλικού στρατού με την «στρατιωτική επιτροπή του Κολοκοτρώνη». Εντελώς ατεκμηρίωτα τις δολοφονίες από τους τακτικούς Γάλλους στρατιώτες πάνω από 100 αμάχων Αργείων, τις παρουσιάζει σαν να έγινε μια μάχη που από την άλλη πλευρά ήταν ο Κολοκοτρώνης (που δεν ήταν εκείνη την ημέρα στο Άργος). Στην πραγματικότητα ήταν μια πράξη εκφοβισμού του λαού, να δεχθεί την απόλυτη μοναρχία.
2 Επικαλείται έναν Άγγλο (;;;) ΡόντρικΜπήτον (ως απόλυτη αυθεντία) να κατηγορεί τον Κολοκοτρώνη ότι από Γενάρη μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1833 υποδαύλισε τη ληστεία. Οι ληστρικές ομάδες που εμφανίστηκαν στην ύπαιθρο αυτή την περίοδο προήλθαν από την απόλυση 10.000 Ελλήνων στρατιωτών (αντικαταστάθηκαν από αποικιακά Βαυαρικά στρατεύματα) … χωρίς καμία κοινωνική πρόνοια (π.χ. παροχή καλλιεργήσιμης γης ή βοσκοτόπων). Η κατηγορία κατά του Κολοκοτρώνη για υπόθαλψη της ληστείας ήταν μια από τις τέσσερις κατηγορίες που του απαγγέλθηκαν. Δεν βρέθηκε κανένα τεκμήριο. Μόνο, τον συγκατηγορούμενό του Δημ. Πλαπούτα είχαν κατηγορήσει πως είχε δεχθεί μια κλεμμένη φοράδα από τον ληστή Κοντοβουνήσιο, την οποία όμως και είχε επιστρέψει πριν από την σύλληψή του. Ούτε στη διάρκεια της δίκης, ούτε στην εννιάμηνη σχεδόν ανάκριση προέκυψε σχέση του Κολοκοτρώνη με ληστρικές ομάδες… τις ανακάλυψε μετά από 200 χρόνια η «βικιπαίδεια».
3 Η «βικιπαίδεια» θεωρεί ότι ο Κολοκοτρώνης είχε ανάμειξη με τις «αναφορές» δηλαδή επιστολές που έφευγαν από το Ναύπλιο και απευθύνονταν στους βασιλιάδες των Μεγάλων Δυνάμεων (και της Βαυαρίας) ζητώντας την αντικατάσταση της Αντιβασιλείας. Τέτοια αναφορά, με υπογραφή του Κολοκοκοτρώνη δεν βρέθηκε ποτέ.
4 Οι «αναφορές» ήταν δύο. Η μια ήταν του Γιόχαν Φραντς ή ΙωάννηΦρασικλή. Ο τύπος αυτός ήταν Βαυαρός. Υπάλληλος στο ιδιαίτερο γραφείο του ΑντιβασιλιάΆρμανσμπεργκ. Επίσημος μεταφραστής της Αντιβασιλείας. Συνέγραψε την αναφορά τον Ιούλιο του 1833 στο Ναύπλιο (ενώ ο Κολοκοτρώνης ήταν στα βουνά της Αρκαδίας) σε ομηρική γλώσσα (λες και την καταλάβαινε ο Γέρος) και την οποία είχε φροντίσει να περιέλθει στα χέρια του άλλου Αντιβασιλιά του Μάουρερ. Αποτέλεσμα με συνοπτικές διαδικασίες απελάθηκε και επέστρεψε στην Βαυαρία. Δεν δικάστηκε, δεν ανακρίθηκε, δεν φυλακίστηκε… Κατά την Βικιπαίδεια (πλήρως ατεκμηρίωτα) παρουσιάζεται περίπου ως Ρώσος πράκτορας (για την ακρίβεια, ως φίλος του φιλορωσσικού κόμματος).
5 Η άλλη «αναφορά» με την οποία κατασκευάσθηκε η σκευωρία κατά του Κολοκοτρώνη ήταν του περίφημου κόντε Ρώμα… όχι μόνο στυλοβάτης της Αγγλόφιλης παράταξης, αλλά από τους πρώτους που ζητούσαν να αναλάβει την προστασία της Ελλάδος η Αγγλία. Όχι μόνο Άγγλος υπήκοος, αλλά και φίλος του Άγγλου ΄Υπατου Αρμοστή των Ιονίων Νήσων. Τον παρουσιάζει και αυτόν ως φιλορώσο… (Τυχαία, χωρίς την έγκριση των Άγγλων ήρθε από την Αγγλοκρατούμενη Ζάκυνθο στο Ανάπλι να περιφέρει ένα κείμενο… που μόνο ο Σταϊκόπουλος – ήδη φρενοβλαβής- την πάτησε και το υπέγραψε.)
6 Δεν αναφέρει καθόλου… μα καθόλου … ότι στη διάρκεια της δίκης μπήκε μέσα στο δικαστήριο ο Υπουργός Δικαιοσύνης Σχινάς, με πάνοπλους χωροφύλακες και προσπάθησε να επιβάλλει την θανατική καταδίκη του Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα… Αυτά κατά την Βίκιπαιδεια είναι λεπτομέρειες… Το ότι ανέβασαν τους Πολυζωίδη και Τερτσέτη σηκωτούς στις έδρες τους οι χωροφύλακες… ήταν ένα συνηθισμένο γεγονός ανάξιο αναφοράς…
7 Και τελειώνει με το αμίμητο, κάποιος Αριστείδης Χατζής (μάλλον ιστορικός, δεν μας δίνει περισσότερες πληροφορίες) χαρακτηρίζει τις μονογραφίες των Τάκη Κανδηλώρου και Δημήτρη Φωτιάδη ως «παιδαριώδη και μανιχαϊστικά σχήματα»… είναι σαν να μας παρακινεί να τα ξαναδιαβάσουμε… πράγματι βρήκα την «δίκη» του Κανδηλώρου ένα πληρέστατο ιστορικό ανάγνωσμα του 1910 (περίπου) πλήρως τεκμηριωμένο… Ατεκμηρίωτη βρήκα την κατηγορία που του προσάπτει αυτή η «αυθεντία» που επικαλείται η βίκιπαίδεια.
8 Δεν αναφέρει πουθενά γιατί μετά το τέλος της δίκης και την επέμβαση των ξένων πρεσβευτών που απαίτησαν από τον Όθωνα να δοθεί «χάρις» (και μετατράπηκε η εις θάνατον καταδίκη σε 20 χρόνια φυλακή) οι Βαυαροί αναγκάστηκαν να μαζέψουν κυριολεκτικά νύχτα τον Αντιβασιλιά υπεύθυνο για την Δικαιοσύνη φον Μάουρερ και να τον υποχρεώσουν μέσα σε μια εβδομάδα να εγκαταλείψει την Ελλάδα… Όχι μόνο δεν δίνει ερμηνεία, αλλά αποκρύβει πλήρως το γεγονός.
Πρέπει να προσέχουμε πως καλλιεργείται η ιστορική αντίληψη των νεότερων γενεών… Ο καλά χρηματοδοτούμενος εθνομηδενισμός είναι επικίνδυνος …
ΤΟΛΗΣ ΚΟΪΝΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
