"Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που βρίσκομαι σ’ έναν από τους γενέθλιους τόπους της σύγχρονης ιστορίας μας, το άλλοτε μικρό χωριό της Αργολίδας όπου έλαβε χώρα μια από τις σημαντικές στιγμές της επανάστασης του 1821.
Εδώ όπου συνήλθε η Α’ Εθνοσυνέλευση, γράφτηκε η διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Ελλάδας και ψηφίστηκε το πρώτο σύνταγμα της Ελλάδας. Εδώ όπου μπήκαν τα θεμέλια της δικαιοπολιτικής μας παράδοσης και αποτυπώθηκαν οι αξίες της συνταγματικής μας δημοκρατίας.
Και πλάι στον μικρό ναό του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου τα λόγια του Οδυσσέα Ελύτη απηχούν και το δικό μας αίσθημα: «Κάθε φορά που μπαίνω σε μιαν από τις μισογκρεμισμένες και μισοζωγραφισμένες εκείνες μικρές εκκλησιές […] μου φαίνεται ότι έρχομαι σε άμεση, σε δερματική σχεδόν επαφή με το σόι μου, λες κι’ έχω αποδείξεις ότι αυτό κρατάει ολόισα από το Βυζάντιο».
Έργα όπως αυτό που αποδίδεται σήμερα μας συνδέουν στενότερα με την ιστορία μας, με τις ρίζες μας, με το πνεύμα των τόπων. Θερμά συγχαρητήρια στην Εφορεία Αρχαιοτήτων της Αργολίδας και σε όσους εργάστηκαν για την αποκατάσταση και την ανάδειξη του Κάστρου της Πιάδας."
Η Πιάδα, ωστόσο, η σημερινή νέα Επίδαυρος, δεν φέρει τα ίχνη μόνο του νεότερου παρελθόντος μας. Ούτως ή άλλως, η Αργολίδα συνοψίζει τον βίο του γένους στη διαχρονία του, μια διαδρομή από την αρχαιότητα στο Βυζάντιο και από εκεί στους νεότερους χρόνους, που άφησε βαθιά τα ίχνη της στο τοπίο και στους ανθρώπους.
Εδώ, στο αναστηλωμένο Κάστρο της Πιάδας, που μοιάζει να επεκτείνει και να συμπληρώνει τη φυσική οχύρωση από τους βράχους και το γειτονικό φαράγγι, ένα από τα πολλά μνημεία του μεσαιωνικού ελληνισμού που συντηρεί και αναδεικνύει το Υπουργείο Πολιτισμού, βιώνουμε έντονα τη συνέχεια.
Έργα όπως αυτό που αποδίδεται σήμερα μας συνδέουν στενότερα με την ιστορία μας, με τις ρίζες μας, με το πνεύμα των τόπων. Θερμά συγχαρητήρια στην Εφορεία Αρχαιοτήτων της Αργολίδας και σε όσους εργάστηκαν για την αποκατάσταση και την ανάδειξη του Κάστρου της Πιάδας."
Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία που σώζονται, η κατασκευή του κάστρου άρχισε το δεύτερο μισό του 13ου αιώνα, κατά τους βυζαντινούς χρόνους, συμπληρώθηκε από τους Φράγκους και στη συνέχεια από τους Ενετούς, οι οποίοι περί τα μέσα του 15ου αιώνα είχαν κυριαρχήσει στην περιοχή της Αργολίδος, μέχρι το 1481 που επικράτησαν οι Τούρκοι και αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν και να παραδώσουν τα περισσότερα κάστρα της Αργολίδας.
Πριν από περίπου δύο χρόνια, με κονδύλια της εφορίας αρχαιοτήτων του υπουργείου Πολιτισμού, άρχισαν οι εργασίες αναστήλωσης του ιστορικού αυτού κάστρου, αποκαταστάθηκε ο πέτρινος τοίχος που αποτελούσε και το βασικό οχυρωματικό έργο, καθώς και ο πύργος που βρισκόταν στο πιο ψηλό σημείο.
Παράλληλα ανακαινίστηκε και το εκκλησάκι του Αη Γιάννη, με το μοναδικό ξύλινο μπαλκονάκι του που βλέπει στο φαράγγι του Βόθυλα. Στο εκκλησάκι σώζεται επιγραφή του 1710, καθώς και εντοιχισμένη ανάγλυφη πλάκα με χαραγμένη τη χρονολογία 1708. Παράλληλα, αναστηλώθηκε και άλλο ένα εκκλησάκι που βρίσκεται στη νοτιοανατολική πλευρά του κάστρου, μόλις λίγα μέτρα από την είσοδο.
Ο επισκέπτης μπορεί να φτάσει στο κάστρο μέσα από ένα γραφικό πλακόστρωτο δρομάκι, μήκους περίπου 300 μέτρων, που ξεκινά από τον κεντρικό δρόμο και την πλατεία της Α’ Εθνοσυνέλευσης του χωριού, όπου βρίσκεται το Μουσείο και η στήλη με τον Φοίνικα που αναγεννιέται από τις στάχτες του. Με τα έργα που έγιναν η πρόσβαση είναι πλέον εύκολη και σύντομη.
Στη διάρκεια της Συνέλευσης, πρόεδρος της οποίας εξελέγη ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ψηφίστηκε η διακήρυξη της ανεξαρτησίας, με την οποία όπως αναφέρεται στο σχετικό κείμενο «το Ελληνικόν Έθνος εκήρυξεν ενώπιον Θεού και ανθρώπων την πολιτικήν αυτού ύπαρξιν και ανεξαρτησίαν». Στη διάρκεια των εργασιών, συντάχθηκε το πρώτο συνταγματικό κείμενο της χώρας, που ονομάστηκε Νόμος της Επιδαύρου, συμφωνήθηκε η μορφή του πολιτεύματος, το σχέδιο και τα χρώματα, μπλε και λευκό του Εθνικού μας Συμβόλου, της Ελληνικής Σημαίας, ενώ ως επικρατούσα θρησκεία κηρύχθηκε εκείνη της Ανατολικής Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας.
