Γράφει ο Τόλης Κοϊνης:
Οι Μαθηματικοί, συνήθως είναι παράξενοι άνθρωποι. Επιλέχτηκε η μέρα αυτή να «γιορτάζουν».3/14 με την Αγγλοαμερικάνικη συνήθεια ονομασίας της ημερομηνίας. Ο μυθικός και μυστηριώδης για πολλούς αριθμός, που προκύπτει εάν διαιρέσουμε το μήκος του κύκλου (κάθε κύκλου) με τη διάμετρό του.
Το απέδειξε με σιγουριά ένας παράξενος γέρος που κάποτε τον είδαν να τρέχει γυμνός με σαπουνάδες στην αγορά και να φωνάζει «Εύρηκα». Έτσι μάθαμε την άνωση. Πήγε να τον σκοτώσει ο Ρωμαίος στρατιώτης, αλλά αυτός ήταν απορροφημένος να λύσει ένα γεωμετρικό πρόβλημα, που είχε σγκαρλίσει σε μια αμμοδόχο και του απάντησε με απόλυτη φυσικότητα: «Μη μου τους κύκλους τάραττε». Ο ωραίος αυτός άνθρωπος χωρίς υπολογιστές, και χωρίς καν να κάνει τη διαίρεση αριθμητικών δεδομένων… απέδειξε την ύπαρξη του μυστηριώδους 3,14. Με την «εις άτοπον απαγωγή». Έστω ότι το κλάσμα είναι μεγαλύτερο ή μικρότερο του 3,14… οδηγήθηκε σε «άτοπο», σε κάτι που δεν ισχύει.
Τελικά, τα νεότερα χρόνια δώσαμε στο 3,14 την ονομασία «π» από το όνομα του Πυθαγόρα και όχι του Αρχιμήδη που το απέδειξε. Είναι αριθμός που γράφεται με γράμμα και όχι με ψηφία (όπως το «e» και το «φ» και το «άλεφ»).
Η αλήθεια είναι ότι ο μέσος άνθρωπος τα Μαθηματικά τα φοβάται. Γιατί είναι τόσο ελεύθερα, που κανένας δεν μπορεί να τα περιορίσει, να τα τιθασσεύσει. Στη φωτό βλέπεται την απίθανη έκταση των Μαθηματικών, που καταλαμβάνουν ολόκληρο πλανήτη, αλλά αποκτούν και …φεγγάρια!!!
Σκεφθείτε ότι οι δικές μας γνώσεις περιορίζονται στις όχθες εκείνης της «λιμνούλας» που έχει σχηματιστεί μεταξύ της στοιχειώδους Άλγεβρας και της Γεωμετρίας… Τα υπόλοιπα είναι για μια μειονότητα ευτυχισμένων ανθρώπων… Ανθρώπων που βίωσαν το απόφθεγμα του Ήρωνα από την Αλεξάνδρεια ότι «δεν υπάρχει βασιλική οδός για τη Γεωμετρία».
Πρόσφατα πήρα το δεύτερο τόμο της συλλογής ασκήσεων Γεωμετρίας για Μαθηματικές Ολυμπιάδες (έκδοση της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρίας) και όχι μόνο του συντοπίτη και φίλου Βαγγέλη Ψύχα. Ένιωσα πως ο Βαγγέλης ακόμα και από τους ουρανούς μας στέλνει ασκήσεις.
Τελευταία ανακάλυψα πως ένας εξαιρετικός καθηγητής, που είχα στην πρώτη Γυμνασίου (1969-70), ο Γ. Σιώτος, έχει γίνει θρύλος όχι μόνο για τα ωραία φροντιστηριακά του βιβλία, αλλά για την επιμονή του να διδάσκει μέχρι τα 84 του χρόνια.
Τέλος κάνοντας συζήτηση σήμερα με μη μαθηματικούς συναδέλφους στο σχολείο, ανακάλυψα πόσο ευτυχής ήμουν που είχα στην Γ΄ Γυμνασίου καθηγητή τον Σπ. Καλομητσίνη. Κάτι που από ηλικία 15 χρονών είχα καταλάβει (το Ευκλείδειο αίτημα) ήταν για πολλούς άγνωστο και περίεργο (μάλλον, τους παραξένεψε το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που προβληματίζονται πόσες παράλληλες άγονται από ένα σημείο εκτός ευθείας προς την ευθεία αυτή)…
Κάτι τέτοια έλεγαν οι Μαθηματικοί και την εποχή του Ιουστινιανού, και μας έβγαλαν «εκτός νόμου», σα να είμαστε μάγοι…
