Τα τελευταίο περιστατικό που συνέβη στην πόλη μας τροφοδοτεί τη συζήτηση στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης τόσο γύρω από τη νομοθετική αντιμετώπιση τέτοιων εγκληματικών συμπεριφορών, όσο και γύρω από τις ατομικές συμπεριφορές και νοοτροπίες των δραστών.
Η δολοφονία, η ενδοοικογενειακή βία, η σεξουαλική κακοποίηση και ο βιασμός , πηγή τους έχουν το «δίκαιο» που επιβάλλει η σημερινή εκμεταλλευτική κοινωνία, τις αξίες που εκπορεύονται από την ίδια τη φύση της: την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τον ανελέητο ανταγωνισμό, τον ατομισμό, τον εγωιστικό τρόπο ζωής και σκέψης.
Σε αυτό το έδαφος γεννιούνται η αλαζονεία, η υποτίμηση της συζύγου, της/του συναδέλφου, της/του συντρόφου, η απαξίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, η υποτίμηση της ίδιας της ανθρώπινης ζωής και από τα δύο φύλα. Σε αυτό το έδαφος αναπτύσσονται συμπεριφορές επιθετικές και εχθρικές ακόμα και μεταξύ ανθρώπων που έχουν τις ίδιες έγνοιες, τα ίδια προβλήματα, τα ίδια συμφέροντα.
Δε μπορούμε λοιπόν να μιλάμε για μεμονωμένα περιστατικά που οφείλονται απλά στην προβληματική προσωπικότητα του κάθε δράστη. Αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα που η ρίζα του φτάνει πιο βαθιά, στην ανισότιμη θέση της γυναίκας στη σημερινή εκμεταλλευτική κοινωνία.
Το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα αποκαλύπτει όλους τους οικονομικούς και κοινωνικούς παράγοντες που γεννούν επικίνδυνους δολοφόνους και βιαστές. Πρόκειται για τους ίδιους παράγοντες που ευθύνονται και για την δραματική έλλειψη στοιχειωδών κρατικών υπηρεσιών για την πρόληψη και αντιμετώπιση της βίας και της κακοποίησης. Πρόκειται για τους ίδιους παράγοντες που ευθύνονται για την αστυνομική αυθαιρεσία και τον κρατικό αυταρχισμό, για την υποστελέχωση των ιατροδικαστικών υπηρεσιών, τις μακροχρόνιες νομικές διαδικασίες.
Δεν ανεχόμαστε να ακούμε για τα θύματα τις υποκριτικές κραυγές όλων αυτών που ευθύνονται για όσα βιώνουν χιλιάδες γυναίκες εκτεθειμένες στην ανασφάλεια και στην πολύμορφη βία. Δεν είναι μόνο υποκριτικές, αλλά και εξοργιστικές οι κραυγές της κυβέρνησης και των κομμάτων που κινούνται στις ράγες της ΕΕ, αφού με τη δική τους πολιτική δημιουργούν τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες πάνω στις οποίες ανθίζουν αυτά τα αποτρόπαια φαινόμενα.
Αντιπαλεύουμε τη βία σε κάθε πλευρά της ζωής μας, όπως:
· Την εργοδοτική βία και τρομοκρατία, που φτάνει ακόμα και στη σεξουαλική παρενόχληση απέναντι σε εργαζόμενες στους χώρους δουλειάς.
· Το αντεργατικό οπλοστάσιο, που καταδικάζει τις εργαζόμενες στη βία της ζωής- λάστιχο, των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, της δουλειάς τις Κυριακές, της εντατικοποίησης της εργασίας, της τηλεργασίας, που δίνει αέρα στα πανιά των εργοδοτών για απολύσεις εγκύων.
· Τη βία του λεηλατημένου εισοδήματος, σε συνθήκες ακρίβειας, ενεργειακής φτώχειας, νέας θύελλας φορολεηλασίας στις αυτοαπασχολούμενες ελευθεροεπαγγελματίες επιστήμονες.
· Τη βία και ανασφάλεια των τραγικών ελλείψεων στα δημόσια Νοσοκομεία και στα Κέντρα Υγείας, που θυσιάζει την υγεία και τη ζωή των γυναικών και των οικογενειών τους στο βωμό των κερδών των ιδιωτικών ομίλων της υγείας.
· Την ανασφάλεια για την εκρηκτική κατάσταση στις δομές προσχολικής αγωγής και φροντίδας, ειδικής αγωγής, σχολικής στέγης, γιατί λογαριάζονται ως “κόστος” για το κράτος.
· Τους οικονομικούς, κοινωνικούς καταναγκασμούς που συναντά μια φοιτήτρια στην πορεία των σπουδών της,
Δεν απαιτούμε μόνο την τιμωρία των δραστών από τη δικαιοσύνη!
Δυναμώνουμε το συλλογικό αγώνα για να διεκδικήσουμε τη ζωή που έχουμε ανάγκη σήμερα, τον 21ο αιώνα, και τις κοινωνικές προϋποθέσεις που θα μας εξασφαλίζουν όχι μόνο αξιοπρεπή ζωή με δικαιώματα αλλά και ισότιμες σχέσεις συντροφικότητας.
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ 8η ΜΑΡΤΗ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΙΣΟΤΙΜΙΑ ΜΕ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΜΑΣ "ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΣΤΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΩΝ ΟΜΙΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ
ΑΡΓΟΣ 5/3/2024
