Ο πληθυσμός του Θαλασσοσφυριχτή (Charadrius alexandrinus) στη χώρα μας έχει εκτιμηθεί σε 1.000-2.000 ζευγάρια (BirdLife International 2004).
Τρέφεται με ασπόνδυλα κυρίως μαλάκια και καρκινοειδή, γαριδοειδή (Gammarus sp.) στο ρηχό νερό, γαιοσκώληκες και έντομα .
Το μέγεθος του φθάνει τα 16 εκατοστά με σκούρο καφετί χρωματισμό στο πάνω μέρος και λευκωπό στο κάτω, διαφέρει στις κινήσεις του από ένα τυπικό μικροπούλι.
Γεννά στο έδαφος συνήθως 2- 3 αβγά που δύσκολα διακρίνονται και εύκολα μπορεί να πατήσει κανείς κατά λάθος.
Η κίνηση κτηνοτροφικών ζώων (αγελάδων) στα στεγνά αλίπεδα από τη μια διατηρεί ανοίγματα στη βλάστηση που ευνοούν το ενδιαίτημα του Θαλασσοσφυριχτή αλλά από την άλλη καταστρέφει φωλιές του όταν η κίνηση γίνεται κατά τη διάρκεια φωλεοποίησης.
Η κίνηση τροχοφόρων, παραθεριστών και λοιπών επισκεπτών στις παράκτιες ζώνες απειλεί τις φωλιές των πουλιών στα σημεία αυτά.