Όλα ξεκίνησαν ως συνήθως. Ήταν αρχές Γενάρη, μόλις έχει αναλάβει η νέα Δημοτική Αρχή, και μαθαίνω ότι μια βροχερή μέρα ανέβηκε άρθρο στα τοπικά μέσα ενημέρωσης από την, μετά ολίγων ημερών, νεοδιορισθείσα Αντιδήμαρχο Καθαριότητας, Περιβάλλοντος και Πρασίνου, με βαρύγδουπο τίτλο «Τρεις μέρες αρκούσαν για να λάμψει ο Δήμος Ναυπλιέων».
Μου θύμισε την Εθνική ομάδα μπάσκετ των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής την δεκαετία του 90΄, με Michael Jordan, Magic Johnson, Larry Bird (αμετάφραστο, ψάξτε στο google..) και την παρέα τους, που μοίραζε μαγεία στον πλανήτη, γι’ αυτό ονομάστηκε και Dream Team (ντριμ τιμ), ήτοι (δηλαδή) Ομάδα των Ονείρων (εξού κι ο τίτλος του παρόντος άρθρου).
Λέω μέσα μου, λες;
Λες εγώ να έχω παρεξηγήσει τα πράγματα και να είμαστε μπροστά στην ανάσταση της Ντριμ τιμ. Τέλος πάντων, δε δίνω συνέχεια στη σκέψη μου, το αφήνω να περάσει.
Μετά από λίγο καιρό, νέο χτύπημα. Μαθαίνω ότι διορίζεται Γενικός Γραμματέας του Δήμου Ναυπλιέων, ο πρώην, παρακαλώ, Δήμαρχος της πόλης προ 20ετίας (2003-2012. Και λέω όχι, δε θ’ αντέξω τόσο μεγάλη αλλαγή σελίδας στο Δήμο μας, τόσο πολύ οι νέοι άνθρωποι να ποδοπατούν κυριολεκτικά τους εμπειρο-ωριμότερους, αναλαμβάνοντας αυτοί πρώτοι τα ηνία της εξουσίας. Είναι αυτό που λέμε κανένας σεβασμός στους σοφούς γέροντες της φυλής των Ινδιάνων.
Λέω άστο κι αυτό και βλέπουμε. Μέσα μου βαθιά (εκεί πρώτη γωνία, τρίτη πόρτα αριστερά), είχα μια μικρή ελπίδα ότι παρόλαυτα κάποιοι νέοι και αξιόλογοι άνθρωποι με όρεξη θα βγουν μπροστά. Απ’ ότι φαίνεται όμως αγρόν ηγόραζα (παραβολή του Ιησού Χριστού, για κάποιον που δεν καταλαβαίνει όσα γίνονται γύρω του).
Προχωράμε.
Πριν λίγο καιρό, πηγαίνοντας ν’ αφήσω τον μικρό σε μια από τις απογευματινές δραστηριότητες, πιάνω κουβέντα, ξέρετε του ποδαριού, απ’ αυτές των δύο λεπτών περί ανέμων και υδάτων:
- Τα ’μαθες;
- Τι έγινε;
- Ποιον έκαναν Ειδικό Σύμβουλο στον Δήμο;
- Ποιον;
- Τον τάδε!
Μου λέει βγαίνοντας απ’ τα ρούχα του.
- Ποιος είναι αυτός;
Συγχωρέστε με περί της αδαούς ερωτήσεως, αλλά είμαι ολίγα χρόνια εις τας Αργολίδας κι ενώ ξέρω αρκετές φάτσες, δεν γνωρίζω και τα ονόματα, αγνοώντας εν πολλοίς το μικροπολιτικό σύμπαν της μικρής μας κοινωνίας. Συνεχίζει λοιπόν ο συνομιλητής μου:
- Αν είναι δυνατόν! Αίσχος! Δεν είμαστε άξιοι για τίποτα! Σκέτη απελπισία.
Κι εγώ να προσπαθώ να τον ηρεμήσω.
- Καλά μη κάνετε έτσι, τι να πω; Δε νομίζω να είναι τόσο τραγικά τα πράγματα. Ας δώσουμε λίγο χρόνο κλπ κλπ.
- Μα δεν ξέρεις τον τάδε, παλιό δημοτικό παράγοντα των Ναυπλιέων;
- Τι να σου πω, δεν τον ξέρω τον Χριστιανό!
Δεν πρέπει να τον έπεισα καθώς αποχώρησε εντελώς αποκαμωμένος, μένοντας κι εγώ με την απορία.
Τέλος πάντων, περνάει λίγος καιρός ακόμη κι είμαι σ’ ένα ζεστό καφέ-μπαρ της πόλης μας, κάθομαι στην μπάρα ως συνήθως, παραγγέλνω και πιάνω να ξεφυλλίσω μια τοπική φυλλάδα. Μετά από λίγο, διαβάζοντας παραπολιτικές ειδήσεις, που τόσο με γεμίζουν, πέφτω πάνω σε ένα αρθράκι, για τους νεοδιορισμένους Συμβούλους, Γενικούς κλπ με αρκετή δόση χιούμορ, και δίπλα έχει μια φωτογραφία του Ειδικού Συμβούλου.
Γουρλώνω τα μάτια μου, και λέω όχι δεν είναι δυνατόν, δε βλέπω καλά. Μα τι να πω! Τόσο φρέσκο αίμα στο Δήμο; Γι’ αυτό έχει πλημμυρίσει το Δημαρχείο, και μαζί με τα χρεόχαρτα, καθίσταται σχεδόν αδύνατη η επικοινωνία με την Ανωτάτη Ηγεσία; Με τόσο αίμα και χρέη πού να βρεις το μονοπάτι της ανόδου; Δεν βλέπεις την τύφλα σου.
Εδώ εξηγούνται όλα…
Όμως για να μην μακρηγορώ, θ’ αναφέρω την ταπεινή μου γνώμη για τους τρεις προαναφερθέντες, ζητώντας παράλληλα ταπεινά συγγνώμη από πολλούς άλλους πολιτικούς παράγοντες της Δημοτικής Αρχής, οι οποίοι παρότι με αντίστοιχες δεξιότητες, δεν είχαν την τύχη να πρωταγωνιστήσουν στο σημερινό άρθρο. Είμαι σίγουρος παρόλαυτα ότι θα τους δοθεί η ευκαιρία στο άμεσο μέλλον.
Εν προκειμένω, ως προς την Αντιδημαρχίνα μας. Πιστεύω από το λίγο που την έχω παρατηρήσει αυτούς τους μήνες, και στην εξουσία, μου θυμίζει τον μπαμπά μου. Και για να εξηγούμαι, μου βγάζει σκυλί μαύρο στη δουλειά με ιδιαίτερες διοικητικές ικανότητες. Επίσης νιώθω ενεργειακά ότι έχει καταφέρει πραγματικά να ενεργοποιήσει τον τομέα Καθαριότητας και μπράβο της, παρότι σίγουρα θέλει κι άλλη δουλειά (μην απογοητεύεστε από τον γράφοντα αγαπητοί μου συμπολίτες που θα περιμένατε να βγάλω φτυάρι, όπως σας έχω τονίσει κι άλλες φορές η αλήθεια είναι πικρή κι αμείλικτη, δεν είμαστε εδώ ούτε για να αποθεώνουμε, αλλά ούτε και για να καταβαραθρώνουμε, η ζωή έχει πολλά χρώματα, δεν είναι άσπρο-μαύρο, ας προσπαθούμε λοιπόν να διακρίνουμε και το θετικό).
Όμως, από την άλλη πλευρά, μου βγάζει μια έντονη ανυπομονησία και μια ολίγον αδιάκριτη φιλοδοξία να είναι στα πράγματα. Θα ήθελα να την ενημερώσω να μην αγχώνεται, είναι στα πράγματα. Απλώς θα την συμβούλευα όλη την ανυπομονησία και την φιλοδοξία της να την διοχετεύσει στα διοικητικά και στην παραγωγή έργου, να μην κυνηγάει χίμαιρες, και ότι είναι να ’ρθει από κει και πέρα θα ’ρθει. Να θυμάστε η Γη θα συνεχίσει να γυρίζει γύρω από τον Ήλιο. Οπότε ψυχραιμία κα Αντιδήμαρχε.
Επόμενος, ο Γενικός μας Γραμματέας. Ομολογώ τον γνωρίζω μόνον καθ’ όψεως τον άνθρωπο. Από τα λίγα και σκόρπια που έχω ακούσει εδώ κι εκεί, η επίγευση που μου έχουν αφήσει, χωρίς να έχω συγκρατήσει κάτι συγκεκριμένο, είναι μάλλον θετική, χρεώνοντάς του η πλειοψηφία το γεγονός ότι εγκατέλειψε την Δημαρχία το 2012, εν μέσω θητείας, αφήνοντας στο πόδι του τον νυν απερχόμενο Δήμαρχο, προς διεκδίκηση του βουλευτιλικιού. Δεν ήξερε, δε ρώταγε;
Που πήγαινε ξυπόλυτος στ’ αγκάθια;
Ας ρώταγε άλλους κι άλλους υποψηφίους να του εξηγήσουν δυο πράγματα για το πώς παίζεται το γαλάζιο βουλευτικό παιχνίδι στον Αργολικό κάμπο τόσα χρόνια. Έστω να πήγαινε εις τας εξωτικάς Αλπικάς λίμνας για μια μικρή ενημέρωση, κι ο νοών νοείτο… (συγχωρέστε με για την έλλειψη δημοκρατικού πνεύματος, αλλά πρόκειται για κουίζ που απευθύνεται καθαρά σε Αργολιδαίους παράγοντες/παραγοντίσκους).
Τέλος πάντων, ο άνθρωπος κάηκε, μάλλον τζάμπα. Δε βγήκε το βουλευτιλίκι, μετά κατάλαβε τι παίζεται, σου λέει πάμε πίσω ολοταχώς στα Δημαρχιακά. Όμως ήταν πλέον αργά, η διάδοχη Δημοτική αρχή είχε δέσει πλέον το γλυκό. Αποτυχία και πάλι.
Δεν το βάζει κάτω όμως. Σου λέει θα βγω. Προφανώς ο άνθρωπος έχει έρεισμα και βγήκε. Όμως αδερφέ μου, από Δήμαρχος, Γενικό-κλητήρας που λέει κι ο λαός; Τι να πω; (δεν εξετάζω καν ότι προέρχεται από άλλη παράταξη, πιστέψτε με δεν έχει καμία σημασία)
Εγώ πιστεύω θα πρέπει να επιδείξει την ανάλογη πολιτική γενναιότητα, να κάνει στην άκρη, επιβάλλοντας την ίδια στιγμή με την επιρροή που κι αυτός έχει έναν νέο άνθρωπο με όρεξη και ενέργεια για τα Δημοτικά.
Το εύχομαι.
Τέλος, έχουμε τον Ειδικό μας Σύμβουλο, ο οποίος αποτέλεσε και το κερασάκι στην τούρτα ώστε να γραφτεί το παρόν άρθρο (σε αυτόν το οφείλουμε). Διαβάζω λοιπόν ότι οι αρμοδιότητες του Ειδικού Συμβούλου θα είναι:
- να παρέχει συμβουλές και να διατυπώνει εξειδικευμένες απόψεις, γραπτά ή προφορικά για την επικουρία του έργου του Δημάρχου σε θέματα οργάνωσης και λειτουργίας του δήμου, καθώς και σε θέματα κοινωνικής πολιτικής και πρόνοιας, διαφάνειας και ενημέρωσης των δημοτών.
- το ωράριο εργασίας μπορεί να μην ακολουθεί το ωράριο εργασίας των υπολοίπων υπαλλήλων ενώ μπορεί να παρέχει την εργασία του εκτός της έδρας του δήμου όποτε αυτό είναι αναγκαίο.
Μάλιστα. Τι να πω; Θα πρόκειται για πολυσχιδή προσωπικότητα με μεγάλο εύρος ικανοτήτων.
Απ’ ότι δε έχω ακούσει, ο Ειδικός Σύμβουλος δεν είχε αφήσει σε χλωρό κλαρί τον Απερχόμενο Δήμαρχο όλη την προηγούμενη περίοδο με καταιγιστικές αναρτήσεις στο facebook. Αυτά μάλλον θα είδε και η νυν Δημοτική Αρχή και θα ταυτίστηκε.
Σου λέει, τι μας νοιάζει να γράψουμε δυο κουβέντες του τι πρέπει να γίνει. Ποιος νοιάζεται; Πυροβόλα τον προηγούμενο και από δω παν κι οι άλλοι. Πολιτική με βάθος και όραμα για το μέλλον του τόπου.
Τέλος πάντων, κατά τ’ άλλα δεν έχω κάτι να προσάψω στον Ειδικό Σύμβουλο απλώς ότι καλό θα ήταν όπως ο Γενικός έτσι κι ο Ειδικός να αποσυρθούν για τη νέα γενιά. Και μπορούν χωρίς οφίτσια να βοηθούν ως άλλοι σοφοί της ινδιάνικης Ναυπλιώτικης φυλής μας.
Που σημαίνει ότι αν η ηγεσία της Δημοτικής Αρχής τους θεωρεί τόσο αναντικατάστατους, ας τους βάλει ο Δήμαρχος δυο γραφεία, ένα εκ δεξιών και ένα εξ αριστερών του (μη φοβάστε το Δημαρχείο δε βρίσκεται στην οδό Φλούδα της Κούρτη), καθώς όπως έχουμε πει δεν υπάρχει πολύς χώρος, να τους κερνάει κι ένα φραπεδόγαλο κάθε μέρα, κι ας δίνουν τις συμβουλές τους αμισθί, εν είδη μυθικών γκουρού της Δημαρχιακής τέχνης.
Άστα βράστα!
Από την άλλη, μου αρέσει που η Δημοτική Αρχή για όλους αυτούς τους διορισμούς έβγαλε και ανοιχτή πρόσκληση υποψηφιοτήτων, τρομάρα της. Αυτή η επίφαση δημοκρατικών διαδικασιών μας μάρανε (ανασαίνω αργά κι αναστενάζω πιο βαριά..). Αλληλοκοροϊδευόμαστε. Και μετά πηγαίνουν όλοι μαζί στα καφενεία της πόλης και αλληλοθάβονται.
Ωραία ατμόσφαιρα, παραγωγική για τον τόπο μας.
Ας αφήσουν επιτέλους άλλους που ξέρουν, να κάνουν τη δουλειά. Καθώς όπως έχω ξανατονίσει δύο τρόποι υπάρχουν για να ανατείλει ο ήλιος στο Ναύπλιο:
α) Φθηνή αλλά επίπονη λύση· ο Δήμαρχος αφού αφήσει πίσω στο Ναύπλιο δύο μάχιμα στελέχη του για τις αναγκαίες αρχαιολογικές ανασκαφές χρεών, να ακολουθήσει τον δρόμο προς τας Αθήνας με την υπόλοιπη κουστωδία ώστε κάθε εβδομάδα να παλεύουν να αποκτήσουν ερείσματα στα Υπουργεία των Αθηνών, ξεστραβώμενοι παράλληλα για το πως δουλεύει το σύστημα. Ήτοι διαβάζοντας και καταγράφοντας τα πάντα.
β) Ακριβή αλλά ξεκούραστη λύση· Να αναλωθούν ομαδικώς στις ανασκαφές, και να προσλάβουν επαγγελματίες από τας Αθήνας, κυρίως μελετητές τεχνικών έργων, να τους πληρώσουν αδρά με τα λεφτά που δεν έχουν, ώστε να βγάλουν αυτοί το φίδι από την τρύπα και να γνωρίσουν οι σοβαροί παίχτες του Αθηναϊκού κρατικού μηχανισμού ότι υπάρχει κι ένας Δήμος κάπου στον Ελλαδικό νότο, που μέχρις ώρας τόσα χρόνια τους ήταν σχεδόν εντελώς άγνωστος. Έτσι θα συνεχίζουν και τους καφέδες τους ανενόχλητοι.
Αλλά όχι κύριοι, η Δημοτική Αρχή αποφάσισε να μην ακολουθήσει κανέναν από τους δυο δρόμους. Δημιούργησε έναν τρίτο.
Ουάου!
Έδωσε τα κλειδιά των εξιδεικευμένων παιχτών στο ντόπιο Ναυπλιακό παρεάκι, γιατί τι πιο ωραίο, όταν πας να πιείς τον καφέ σου, να κλείνεις το μάτι τσίφτικα στους δικούς σου, βλέποντας παράλληλα με βλοσυρό ύφος τους θαμώνες του απέναντι καφενείου που ανήκουν στο άλλο στρατόπεδο. Πιστέψτε με, όλοι ένα παρεάκι είναι, ακόμη κι αν δεν το ξέρουν και δεν το παραδέχονται.
Καφενειακή πολιτική με τα όλα της!
Τόπο στα νιάτα.
Με εκτίμηση,
Κωνσταντίνος Κουβαράς
Υ.Γ.1. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους «αόρατους» ήρωες της πόλης μας, τους υπαλλήλους της Δημοτικής Καθαριότητας, καθώς χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσαμε να το παίζουμε πολιτισμένοι. Ας προσπαθούμε λοιπόν όταν τους βλέπουμε να μην κάνουμε ότι δεν τους είδαμε, και να τους λέμε μια καλησπέρα, ας μη το ξεχνάμε! Σας ευχαριστούμε.
Υ.Γ.2. Κύριοι και κυρίες της νέας Δημοτικής Αρχής έχετε ξεκινήσει τα ταξίδια εις τας Αθήνας για να φέρετε λεφτά ή όχι ακόμη; Ο χρόνος περνάει. Κι όταν πηγαίνετε βγάλτε και καμιά ανακοίνωση του τύπου πήγαμε εκεί, παλέψαμε γι’ αυτά κλπ. Πιστέψτε με βοηθάει κι εσάς κι εμάς η προβολή πίσω από τα «βαριά» παρασκήνια της εξουσίας. Ξυπνήστε λοιπόν!
Υ.Γ.3. Με ρωτάει ένας φίλος προχθές:
- Κωστή ποιος εφημερεύει Κυριακή-Δευτέρα;
- Τι εννοείς;
- Ορθοπεδικό. Άργος, Ναύπλιο;
- Γιατί;
- Ε, φαντάζομαι τον ενθουσιασμό των παραγόντων και πως θα θέλουν μετά να σε σφιχταγκαλιάσουν για να σε συγχαρούν. Από την πολλή ζέση, μπορεί να έχουμε και ατυχήματα.
- Δεν έχεις άδικο.
Προς γνώση λοιπόν και συμμόρφωση, την Κυριακή εφημερεύει το Ναύπλιο και τη Δευτέρα το Άργος.
Υ.Γ.4. Σήμερα θα κλείσουμε με ποίηση, ως κουλτουρο-προοδευτικοί. Παίρνει λοιπόν τηλέφωνο χθες ένας άλλος φίλος κι αντί να πει καλησπέρα, αρχίζει απαγγέλοντας:
Εκεί ψηλά που νοίκιασες
αγάπη δε στεριώνει
κι ούτε λουλούδι δε μπορώ
να ρίξω στο μπαλκόνι
ψιλοκοιτώ απ’ το περβάζι σου
μα τηγανίζεις ψάρια
μου πετάς έναν κιοφτέ
μα φτιάνω καλαμάρια.
Και περιμένετε εσείς με τέτοιους φίλους να γράφω καλύτερα. Προκόψαμε παρέα!
