Αποχαιρετώντας τον φίλο Κώστα Αναστασόπουλο

Δεν υπάρχουν λόγια, όσο και αν προσπαθώ, για να βρω που να μπορούν να εκφράσουν αυτά που νιώθω αυτή την δύσκολη για εμένα ώρα.

Ακριβέ μου φίλε Κώστα θα μας λείψεις πραγματικά.

Πάντα θα θυμάμαι τις στιγμές που περάσαμε μαζί, το εξαιρετικό σου μυαλό, τις συζητήσεις, τις κοινές αξίες της φιλίας μας αλλά και τις αρχές με τις οποίες πορευόμασταν στη ζωή μας.

Όσοι από εμάς είχαμε την τύχη η σχέση μας μαζί σου να έχει βιωματικό περιεχόμενο αίσθανόμαστε ήδη το κενό της απουσίας σου.

Σταματώ εδώ γιατί δεν θέλω να αναλωθώ σε κοινότοπες αναφορές για έναν άνθρωπο που εκτιμούσα ιδιαίτερα και που πολλές φορές τον παραδέχτηκα για την ακεραιότητα της σκέψης του, την εντιμότητα του χαρακτήρα του, την οξυδέρκειά του.

Από μια ρωγμή της ψυχής μου βγαίνει η ευχή για το κουράγιο στην μονάκριβη αδελφή σου, πολυαγαπημένη μας Μαριάννα. Ξέρουμε ότι οι ώρες που περνάς είναι οδυνηρές και δυσβάσταχτες. Την δύναμη για να σταθείς όρθια στις δυσκολίες θα την βρείς σε ολόκληρη την οικογένειά μας. Ξέρεις ότι θα είμαστε εκεί για εσένα όποτε μας χρειαστείς.

Αλησμόνητε φίλε Κώστα, καλό σου ταξίδι…..

Διονύσης Διατσίγκος