Τα ξαναδιαβάζω και λέω δεν μπορεί, εγώ δεν κατάλαβα κάτι σωστά. Αλλά πού τέτοια τύχη; Εν προκειμένω, το όλο θέαμα μου θύμισε επίσκεψη μεγαλοαστού της Βικτωριανής Αγγλίας (τέλη 19ου αι.), ο οποίος αποφάσισε να μεταβεί μετά συζύγου και σκύλου, όπως τότε από το Λονδίνο εις τα Αγγλικάς επαρχίας για πικνίκ, έτσι και τώρα από την μητρόπολη των Αθηνών εις τας Πελοποννησιακάς εξοχάς.
Δυστυχώς η επίσκεψη περιορίστηκε στην, ασχέτως κ. Κασσελάκη, εξόχως επιτυχημένη Γιορτή Μανταρινιού στο Δρέπανο και μπράβο τους, με καφέδες, μανταρινόπιτες, μέχρι και άλογο του χαρίστηκε και ως άλλος Λουδοβίκος περιδιάβηκε έφιππος τα στενά του χωριού.
Εκεί βρισκόταν φυσικά και η αντίστοιχη αυλή-κουστωδία να τον υποδεχθεί με προεξάρχοντα φυσικά τον τοπικό μας βουλευτή του αντιστοίχου κόμματος, δείγμα ένδοξης υποδοχής.
Αν λογικά υπήρχε χρόνος, η Κυριακάτικη βόλτα θα ολοκληρωνόταν σε κάποια ψαροταβέρνα στον δρόμο για τας Αθήνας. Απ’ ότι όμως πληροφορήθηκα, αιφνιδίως άλλαξαν τα σχέδια και επειδή εργάστηκε σκληρά ο Πρόεδρος είπε να πάρει 1-2 μέρες άδεια από την σημαία τις εργάσιμες Δευτέρα-Τρίτη και να αναρρώσει από το βαρύ πρόγραμμα μετά της οικογενείας σε ξενοδοχείο περιοπής της Αρκαδίας, και μάλιστα στην προεδρική σουίτα αυτού. Βαρύ το μεροκάματο. Ασήκωτο. Φαντάζομαι τον πρωϊνό Κυριακάτικο διάλογο της οικογενείας Κασσελάκη:
- Τι θα κάνουμε σήμερα; Δεν πάμε στο Σούνιο να απολαύσουμε τον ήλιο και μετά ψαρομεζέ και τσιπουράκι, λαϊκά πάντα, στην ψαραγορά του Λαυρίου;
- Όχι μωρέ, πάμε στην Αργολίδα έχει και μανταρίνια και άλογα.
- Δεν έχεις άδικο, πάμε.
Καλά περάσαμε, καλά γελάσαμε, αλλά ας σοβαρευτούμε και λίγο, μπαίνοντας στο ψητό. Αν ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ ήθελε να βγάλει το πολιτικό μεροκάματο της επίσκεψης του στην Αργολίδα, θα έπρεπε εκτός της βόλτας, του καφέ, του μικρού λόγου και της έφιππης περαντζάδας, να αφιερώσει ολόκληρη τη μέρα στην Αργολίδα, από νωρίς το πρωί.
Αφού δε, λόγω πυκνού προγράμματος και σε άλλους νομούς (είναι και πολλοί πανάθεμά τους, 51 τον αριθμό), φαντάζομαι δεν θα μπορέσει να μας ξαναεπισκεφτεί λίαν συντόμως, θα μπορούσε τουλάχιστον να ακολουθήσει τα προτεινόμενα εξής βήματα:
α) Ανοιχτή συνάντηση, επί παραδείγματι στο Ναύπλιο, με φορείς Σχολείων για τα δισεπίλυτα προβλήματα στον κλάδο, με συμμετοχή Διευθυντών, Δασκάλων, Καθηγητών, Συλλόγων Γονέων, μεμονωμένων Γονέων κλπ., με θέμα εκπαιδευτικά και κτιριακά μείζονα προβλήματα που επηρεάζουν και επιβαρύνουν άμεσα την προσδοκώμενη άρτια και πλουραλιστική εκπαίδευση των παιδιών μας.
β) Ανοιχτή συνάντηση, επί παραδείγματι στο Άργος, με φορείς των Δημόσιων Δομών Υγείας του Νομού μας, με συμμετοχή ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, πολιτών κ.α., με θέμα τις μεγάλες ελλείψεις στα Νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας της Αργολίδας, όπως π.χ. με τους παιδιάτρους σε έναν Νομό που σφύζει από παιδιά.
γ) Ανοιχτή συνάντηση, και όχι απλώς ένα μικρό λογύδριο, στο Δρέπανο, εξ αφορμής της Γιορτής του Μανταρινιού, με την συμμετοχή αγροτικών συνεταιρισμών, φορέων, μεμονωμένων αγροτών απ’ όλη την Αργολίδα για τα τεράστια θέματα που πλήττουν τον Αγροτικό μας τομέα, όπως επί παραδείγματι η μυθική λέξη για την αγροτική και όχι μόνο ανάπτυξη του Νομού μας που ακούει στη λέξη «Ανάβαλος», ο οποίος αρδεύει τον κάμπο, και απ’ ότι μαθαίνω από τα 4 αντλιοστάσια που εδρεύουν εκεί, αυτή τη στιγμή λειτουργεί μόνον το ένα. Κοινώς κρέμεται μια ολόκληρη τοπική οικονομία από μία αντλία.
Ουάου!
Φαντάζομαι κι αυτό θα οφείλεται στα ανυπέρβλητα χρέη των Δήμων της Αργολίδας, της τοπικής μας Περιφέρειας, του κράτους των Αθηνών κλπ κλπ.
Φυσικά δεν λέμε να μιλάγανε και για πιο σοβαρά θέματα, ήταν και Κυριακή βλέπετε, όπως για την δημιουργία Διυλιστηρίου Πόσιμου Νερού, το οποίο θα εξασφάλιζε πόσιμο νερό για τους Αργολιδείς, καθώς και αναβάθμιση των Βιολογικών Καθαρισμών, η οποία από την μεριά της θα εξασφάλιζε κατακόρυφη αύξηση του διαθέσιμου νερού προς άρδευση, κόβοντας διαχρονικούς γόρδιους δεσμούς της περιοχής μας, μια και δια παντός.
Αλλά θα μου πείτε με τι ασχολούμαι; Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Τη στιγμή που όλοι μαζί, απλοί πολίτες και τοπικοί πολιτικοί παραγοντίσκοι δίνουμε αβέρτα εμφιαλωμένο νερό στα παιδιά μας. Ας μπει λοιπόν κάποιος στο Google να βρει τη διαφορά στην ποιότητα του εμφιαλωμένου σε σχέση με το σωστά διυλισμένο τρεχούμενο πόσιμο νερό. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα!
Θα σκέφτηκε ο Πρόεδρος, ας φορέσω το μοκασίνι μου καβάλα στ’ άλογο. Ας μοιράσω χαμόγελα, τζάμπα είναι. Ας βγάλω και καμιά κατοσταριά σέλφι, να ’χουμε και το απαραίτητο υλικό για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και από δω παν κι οι άλλοι…
Άρα για να τα βάλουμε κάτω, όπως οι παλαιοί μπακάληδες, με χαρτί και μολύβι.
Τρεις συναντήσεις των 2-2,5 ωρών η καθεμία, βγαίνει το 8ωρο, συν 2 ώρες διάλειμμα για φαΐ και καφέ. Βγήκε το μεροκάματο. Αλλά αυτό σημαίνει δουλειά αδέρφια. Αυτοί όμως ήθελαν απλώς να ’ρθουν βόλτα εις τας εξοχάς.
Έρημος αγαπητοί μου συμπολίτες, έρημος.
Ας μη ξεχνάτε, λοιπόν, κ. Κασσελάκη, ότι έχετε λάβει νωπή εντολή από τη βάση του κόμματος σας πριν λίγους μήνες και ακόμη πιο νωπή επιβεβαίωση της εμπιστοσύνης στο πρόσωπο σας από το πρόσφατο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ.
Αυτό σημαίνει ότι είστε, τουλάχιστον για την ώρα, αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης της χώρας, και αν και δεν κυβερνάτε, έχετε υποχρεώσεις, όπως να ασκείτε κριτική στο έργο της κυβέρνησης αλλά να παράγετε και γόνιμο πολιτικό λόγο. Κοινώς όπως όλες οι δουλειές, κι αυτή είναι μια δουλειά που θέλει μόχθο, προσπάθεια και αγώνα…
Επιτελέστε λοιπόν το καθήκον σας. Εν κατακλείδι, ας κρατήσουμε απ’ αυτήν την εντυπωσιακά ουσιαστική επίσκεψη του του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ κ. Κασσελάκη στην Αργολίδα, ότι η πολιτεία είναι ευνομούμενη όταν λειτουργούν οι θεσμοί. Και μέρος των θεσμών είναι και τα πολιτικά κόμματα, τα οποία οφείλουν να δουλεύουν, με την υποκειμενική τους ματιά το καθένα, για το καλό του τόπου. Ασχέτως αν το κόμμα είναι μπλε, φούξια, πράσινο, κόκκινο, βαθύ μπλε ή βαθύ φούξια κλπ κλπ. Οψόμεθα λοιπόν αδέλφια. Και καλές βόλτες με τ’ αλόγατα…
Με εκτίμηση, Κωνσταντίνος Κουβαράς
Υ.Γ. Δεν αντέχω θα το πω. Τύφλα να ’χει ο Μαύρος Καβαλάρης και το Σεϊτάν Ασκέρι του! Ιστορική σημείωση· προσωνύμιο που είχαν βγάλει οι Τούρκοι κατά τη διάρκεια του Μικρασιατικού Πολέμου 1919-1922 στον Νικόλαο Πλαστήρα και στο 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων, το οποίο το ονόμαζαν στρατό του Διαβόλου, λόγω του τρόμου που προκαλούσε στον Τουρκικό στρατό και του αντίστοιχου ηρωισμού που επέδειξαν οι Έλληνες στρατιώτες στο Μικρασιατικό μέτωπο. Τώρα θα μου πείτε τι σχέση έχει ο Πλαστήρας με τον Κασσελάκη. Καμία. Απλώς ας μείνει και κάτι χρήσιμο προς γνώση από αυτή την επίσκεψη…
