Από το 2008 έχει καθιερωθεί επίσημα. Είναι στα καθήκοντα της Δημοτικής Αρχής. Να τιμούμε την ημέρα «Φιλελληνισμού και Διεθνούς Αλληλεγγύης». Συνήθως γινόταν μια δοξολογία στον Άγιο Νικόλα και κατάθεση στεφάνου στο παρακείμενο μνημείο των Φιλελλήνων (Το Ναύπλιο είναι μία από τις ελάχιστες πόλεις που διαθέτει μνημείο Φιλελλήνων). Μια χρονιά η δοξολογία τελέστηκε στην καθολική εκκλησία (Φραγκόκλησα).
Φέτος δεν είδαμε και δεν ακούσαμε τίποτε. Ευτυχώς, μου το επεσήμανε ο φίλτατος Γιώργος Ρασσιάς. Είχε απόλυτο δίκιο.
Το Ναύπλιο είναι η πόλη που έχει στοιχειώσει πάνω της η ιστορία. Το πολιτιστικό κεφάλαιο που επενδύουμε στον τουρισμό δεν είναι ούτε τα τραπεζοκαθίσματα στους δρόμους, ούτε η κατάληψη δρόμων και πεζοδρομίων με υπαίθρια σταντς αναμνηστικών δώρων. Είναι η ιστορία μας και το ανθρωπογενές περιβάλλον. Άρα υπάρχει ένας λόγος παραπάνω.
Οφείλουμε να διατηρούμε άσβηστη τη μνήμη για τις επόμενες γενιές… Ευτυχώς, που υπάρχουν δάσκαλοι και καθηγητές των σχολείων της πόλης μας και χρησιμοποιούν τους προβλεπόμενους σχολικούς περιπάτους για τη γνωριμία με την πόλη και τα μνημεία της (χωρίς να κοκορεύονται ότι κάνουν πολιτιστικό έργο).
Χάρη στους καθηγητές τους τα παιδιά μαθαίνουν:
· Στο Ναύπλιο υπάρχει μνημείο Φιλελλήνων (αν κάνετε μερικές ερωτήσεις θα διαπιστώσετε πως η σχετική πλατεία είναι ένα από τα λίγα τοπωνύμια, που τη λένε σωστά τα παιδιά μας). Σε ποιους είναι αφιερωμένο και ποιος ήταν ο δωρητής.
· Στο Ναύπλιο υπάρχει η «Αψίδα των Φιλελλήνων» στην Φραγκόκλησα δωρεά του Συνταγματάρχη Τουρέ (από το 1840!!!), στην οποία είναι γραμμένα τα ονόματα και τα μέρη που έπεσαν μαχόμενοι υπέρ της Ελληνικής Ελευθερίας.
· Και η κρύπτη – οστεοφυλάκιο.
Για τον Δήμο φαίνεται πως είναι βαρύ έργο το να οργανώσει μια δοξολογία (κάποια χρονιά είχα οριστεί και εγώ ομιλητής) και μια κατάθεση στεφάνων.
Θα ήταν σωστό να αφιερώναμε κάθε χρόνο και για έναν Φιλέλληνα. Να μην περιοριζόμαστε στα τυπικά. Αλλά, να γινόταν μια ομιλία και συζήτηση στο Βουλευτικό.
Η ιστορία των Φιλελλήνων μας οδηγεί σε πολλά συμπεράσματα… χρήσιμα σε όλους τους καιρούς.
Δεν ήταν όλοι όσοι ήρθαν εδώ ίδιοι.
Άλλοι ήταν αγνοί ρομαντικοί φιλέλληνες και φιλελεύθεροι:
Π.χ.
· Ίλαρχος Λίνσιγκ από την Βυρτεμβέργη. Σκοτώθηκε μπροστά στην Παλιά Πυροσβεστική του Ναυπλίου, πολεμώντας στην πρώτη γραμμή, υπό τις διαταγές του Δημήτριου Υψηλάντη, στις 4/12/1821.
· Λοχαγός Ρομπέρ. Γάλλος. Δόθηκε το όνομά του στην πιο ωραία τάπια του Παλαμηδιού (αυτή την τεράστια, μπροστά στα σκαλιά). Τραυματίστηκε σε προσπάθεια διάσπασης του Τουρκικού κλοιού στην Ακρόπολη των Αθηνών και πέθανε μέσα στον Παρθενώνα.
· Ουίλιαμ Ουάσιγκτον. Αμερικάνος. Σκοτώθηκε στο Ναύπλιο κατά τη διάρκεια δικής μας εμφύλιας σύρραξης (Είτε από τύφο, είτε από αδέσποτο βόλι).
Άλλοι ήταν απλώς εντολοδόχοι των Κυβερνήσεών τους
· Συνταγματάρχης Έϋδεκ. Βαυαρός. Στάλθηκε με διαταγή του βασιλιά της Βαυαρίας. Πολέμησε, μεν, γενναία, αλλά αμείφθηκε και με το αξίωμα του Αντιβασιλιά.
· Στρατηγός Τσωρτς. Άγγλος. Προσμετράται στους φιλέλληνες, αλλά τελούσε υπό τις διαταγές της Κυβέρνησής του.
· Εδουάρδος Μάσων, Σκωτσέζος θεολόγος και νομομαθής. Ήρθε σαν φιλέλληνας αλλά εκτελούσε εντελώς διαταγές της κυβέρνησης της Μεγάλης Βρετανίας. Υπερασπίστηκε σα δικηγόρος το δολοφόνο του Καποδίστρια και σαν εισαγγελέας είχε προτείνει το κόψιμο του κεφαλιού του Κολοκοτρώνη.
Και τέλος άλλοι ήταν εντελώς τυχοδιώκτες
· Ναύαρχος Κόχραν. Άγγλος. Βασικός υπεύθυνος της καταστροφής στο Φάληρο. Και μας κατέστρεψε και έβγαλε και λεφτά!!!
· Στρατηγός Ντε Γκουμπερνάντις. Από το Πεδεμόντιο της Ιταλίας. Απελευθέρωσε μαζί με τον Σταϊκόπουλο το Παλαμήδι, μετά προσπάθησε να κάνει πραξικόπημα στο Ναύπλιο και τέλος πήγε και υπηρέτησε στους Τουρκοαιγπτίους.
Όλες αυτές τις ενδιαφέρουσες ιστορίες καλό είναι μια μέρα τον χρόνο να τις θυμόμαστε. Και αφού έχει καθιερωθεί η 19η Απριλίου (θάνατος του Λόρδου Μπάϋρον) ας μην την ξεχνάμε…
Ευελπιστώ ότι ετεροχρονισμένα ο Δήμος Ναυπλιέων θα κάνει το καθήκον του.
