Στη χώρα μας, το να μπορεί να τα βγάζει κανείς πέρα με τον μισθό του και να καλύπτει αξιοπρεπώς τα έξοδα της καθημερινότητάς του, δεν είναι δεδομένο για την πλειονότητα του κόσμου. Πολλοί, όχι μόνο νέοι αλλά και συνταξιούχοι, αναγκάζονται πια να δουλεύουν παράλληλα σε μαύρα μεροκάματα και επισφαλείς συνθήκες, για να μπορέσουν να ζήσουν χωρίς αδιέξοδα και χρέη. Για να μπορούν χωρίς άγχος να πληρώνουν το ενοίκιο και να αγοράσουν τα βασικά είδη διατροφής για την οικογένειά τους. Για να μπορούν να ονειρευτούν λίγο πιο ελεύθερα.
Με τους μισθούς καθηλωμένους και χωρίς γενναίες αυξήσεις, η Ελλάδα βρίσκεται δεύτερη από το τέλος στο σύνολο της ΕΕ, σε ωριαίο εργατικό κόστος. Ο κατώτατος μισθός είναι 830 ευρώ, ενώ το ενοίκιο για ένα δυάρι στοιχίζει 500 ευρώ. Ταυτόχρονα καταγράφει τον δεύτερο υψηλότερο πληθωρισμό τροφίμων σε επίπεδο Ευρώπης και το μηνιάτικο τελειώνει τις πρώτες 15 μέρες, λόγω της ακρίβειας σε καύσιμα, ενέργεια και στέγαση. Τα ποσοστά της μαύρης και αδήλωτης εργασίας καλπάζουν. Το ΣΕΠΕ έχει αποδυναμωθεί και οι έλεγχοι για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας και τις συνθήκες ασφάλειας, είναι ελλιπείς. 31 εργατικά δυστυχήματα έχουν καταγραφεί από την αρχή του 2024 και 60 σοβαροί τραυματισμοί εργαζομένων, μέχρι τώρα.
Όλα τα παραπάνω συνθέτουν ένα μίγμα πολιτικών που οδηγούν την κοινωνία στην απόγνωση και τους εργαζόμενους σε ασφυξία. Παράγουν ανισότητες, αδικία, φτώχεια και τελικά εξωθούν ώστε να ρισκάρονται ζωές, απλά και μόνο για να έχουν μια ευκαιρία να μην πεινάσουν. Αν όλα αυτά δεν είναι ο ορισμός της φτωχοποίησης μιας ολόκληρης χώρας, εξαιτίας των σκληρών νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφαρμόζει μια Κυβέρνηση η οποία βγήκε τάζοντας φρούδες ελπίδες και ψεύτικες υποσχέσεις, τότε τι είναι;
Με αφορμή και την σημερινή μεγάλη απεργία της ΓΣΕΕ, καλούμε την κοινωνία και τους εργαζόμενους να κινητοποιηθούν ώστε να αποδείξουμε όλοι μαζί πως η χώρα δεν μπορεί άλλο να αναπνεύσει μέσα σε αυτή την ζοφερή πραγματικότητα που μας έχουν επιβάλλει.
