Βρίσκω επίκαιρη και πάλι στις μέρες μας τούτη τη φράση, με αφορμή την ανακοίνωση των υποψηφίων των κομμάτων για το Ευρωψηφοδέλτιο.
Για δες τε, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Στέφανος Κασσελάκης μέσα στους 5 υποψηφίους που ο ίδιος πρότεινε, αφού οι υπόλοιποι εκλέχτηκαν με εσωτερικές εκλογές, είναι η Μέλπω Λεκατσά, συνταξιούχος Φαρμακοποιός σήμερα και 3ετής φοιτήτρια της Φαρμακευτικής, υπεύθυνη του Φαρμακείου στην Κατάληψη του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1963 τιμώντας με αυτόν τον τρόπο στο πρόσωπό της τους αγώνες του λαού μας για δημοκρατία. Μια σεμνή παρουσία που έμεινε πιστή στη διάρκεια της ζωής της στις Αρχές εκείνης της ηρωικής νύχτας.
Από την άλλη μεριά ο Πρόεδρος της Ν.Δ. και Πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, έβαλε στο Ευρωψηφοδέλτιο τον Δήμαρχο της Χιμάρας Φρέντι Μπελέρη, μετατρέποντας με αυτόν τον τρόπο τα προβλήματα της Ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία σε προσωπική υπόθεση ενός ανθρώπου, ενισχύοντας ταυτόχρονα την αποσταθεροποίηση της Αλβανίας, δημιουργώντας εθνικιστικές εξάρσεις που στα Βαλκάνια μόνο αποσταθεροποιήσεις και αποσχιστικές κινήσεις δημιούργησαν στο παρελθόν.
Ο Πρωθυπουργός επέλεξε αντί της υπεράσπισης των δικαιωμάτων της Ελληνικής μειονότητας, σύμφωνα πάντα με τις Αρχές του Διεθνούς δικαίου, προβαίνει σε ενέργειες που θυμίζουν άλλες εποχές π.χ. «του σχεδίου ΑΛΦΑ», «της κόκκινης προβιάς», «της δραστηριότητας της περίφημης ΜΑΒΗ», αλλά και «στη σύλληψη των 7 ατόμων το 1995 στα Ελληνοαλβανικά σύνορα, με γεμάτα τα πορτ μπαγκάζ των αυτοκινήτων τους με καλάζνικοφ».
Ένας εκ των 7 ήταν και ο Φ.Μπελέρη!
Βιβή Σκούρτη
