Μήνυμα του βουλευτή Αργολίδας Γ. Γαβρήλου για την Εργατική Πρωτομαγιά

«8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ξεκούραση, 8 ώρες ελεύθερο χρόνο» ήταν το βασικό σύνθημα των εργατών, όταν την Πρωτομαγιά του 1886 πλημμύρισαν τους δρόμους του Σικάγο, ζητώντας ένα βασικό πλαίσιο προστασίας και για τον εργαζόμενο κόσμο που βίωνε καθημερινά την εκμετάλλευση και τη βία των εργοδοτών.

138 χρόνια μετά, το εργατικό κίνημα στη χώρα μας βρίσκεται ίσως στο πιο κομβικό σημείο, καθώς κατοχυρωμένα δικαιώματα μέσα από αγώνες, αίμα και πάλη, καταργούνται το ένα μετά το άλλο από μια Κυβέρνηση που έχει εξαπολύσει συστηματική και δριμεία επίθεση στους εργαζόμενους.

Οι Νόμοι Βρούτση, Χατζηδάκη και ειδικά Γεωργιάδη έχουν περάσει σαν οδοστρωτήρας πάνω από το εργατικό δίκαιο, το έχουν ισοπεδώσει και έχουν πάει έναν αιώνα πίσω τα εργατικά δικαιώματα. Η κατάργηση του 8ωρου, η επιβολή του 13ωρου, η 6ημερη εργασία, η κατάργηση του βάσιμου λόγου απόλυσης, η αποδυνάμωση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και η αντικατάστασή τους με τις ατομικές ή επιχειρησιακές, η κατάργηση της ευθύνης του πραγματικού εργοδότη, η νομιμοποίηση απλήρωτων υπερωριών, είναι πια η θλιβερή πραγματικότητα που χαρακτηρίζει το πλαίσιο εργασίας χιλιάδων εργαζόμενων στη χώρα μας. Η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα της ΝΔ όμως δεν έχει σταματήσει εκεί. Την ώρα που οι εργαζόμενοι πρέπει να δουλεύουν περισσότερο, σε ακόμη πιο επισφαλείς συνθήκες, μετρώντας την ανά χρόνο δραματική αύξηση των εργατικών ατυχημάτων, οι μισθοί παραμένουν παγωμένοι, ενώ το κόστος ζωής συνεχώς εκτινάσσεται, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό μείγμα για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού αλλά και δημόσιου τομέα.

Σύμφωνα με όλους τους δείκτες, η Ελλάδα οδεύει ολοταχώς σε μια βαθιά κρίση φτωχοποίησης του εργαζόμενου κόσμου, εξαιτίας των πολιτικών μιας Κυβέρνησης που θεωρεί τους χαμηλούς μισθούς, την ευέλικτη εργασία και την φίμωση του συνδικαλισμού, «ιδανικές ευκαιρίες για ανάπτυξη».

Η φετινή Εργατική Πρωτομαγιά ας είναι το ορόσημο της αλλαγής και της ανατροπής των υλοποιούμενων κυβερνητικών πολιτικών απορρύθμισης της Εργασίας. Παλεύουμε μαζί με τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους νέους και τις νέες που βλέπουν να διαμορφώνεται γύρω τους ένα δυστοπικό μέλλον αλλά και μαζί με την κοινωνία που ζει τα τελευταία χρόνια μια παρατεταμένη κρίση επιβίωσης και αναξιοπρέπειας, για την επαναφορά του πλαισίου προστασίας του εργαζόμενου κόσμου, για την υπεράσπιση του Κράτους Δικαίου, για Δικαιοσύνη και για Δημοκρατία.