Προτίμησα να βάλω φωτογραφία από την τελευταία της έκδοση την ημέρα, που την έκλεισε η Χούντα. 21 Απριλίου 1967.
Σκέφτηκα: καλλίτερα να σε κλείνει η Χούντα, παρά ο Κασσελάκης.
Το πρώτο τιμή, το δεύτερο ντροπή.
Ισχυρίζονται ότι είναι λόγοι οικονομίας. Πώς όμως άντεξε η εφημερίδα να έχει ημερήσια έκδοση όταν το ΚΚΕ ες. ή η ΕΑΡ είχαν μόλις 1,5% και τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει 14% δεν μπορεί να την συντηρήσει; Μάλλον η δημοσιογραφική ομάδα ήταν εκτός κομματικής γραμμής και έτσι βρέθηκε τρόπος να την ξεφορτωθούν. Σιγά μην αφήσουν τους δημοσιογράφους να εκφραστούν ελεύθερα.
Η «Αυγή» όμως είναι μια ολόκληρη ιστορία. Ήταν η εφημερίδα που αγοραζόταν κρυφά από το περίπτερο και μεταφερόταν διπλωμένη επιμελώς στο σπίτι… Διαβαζόταν, Γιατί είχε εξαιρετικές πέννες στο επιτελείο της. (Ασημάκης Γιαλαμάς, Βασίλης Ραφαηλίδης, Τάσος Βουρνάς κ.ά.). Δεν αγοραζόταν, τα προδικτατορικά χρόνια, απλώς για ενίσχυση της ΕΔΑ. Διαβαζόταν. Όχι μόνο το πολιτικό ρεπορτάζ.
Από τους δικούς μας θα θυμηθώ… μεταδικτατορικές συνεργασίες παλιότερα του Γιώργου Καραμάνου και τελευταία του Πέτρου Κατσάκου. Δυο από τις πιο αξιόλογες γραφίδες που έβγαλε η Ναυπλία.
Η «Αυγή» μου είχε κάνει την τιμή να φιλοξενήσει την φωτογραφία μου πρωτοσέλιδο!!! Κατά τύχη, βέβαια… Είχε κάποια εκδήλωση η τότε νεολαία του ΚΚΕ εσωτερικού (1979), η περίφημη ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος, και έβαλαν μια άσχετη φωτογραφία από μια διαδήλωση της ΕΦΕΕ. Μια ομάδα –πολυπαραταξιακή- φοιτητών Μαθηματικού είχαμε σχηματίσει αλυσίδα και πίσω μας, στο βάθος, φαινόταν ένα πανό του «Ρήγα». Το πανό ήθελαν να δείξουν, αλλά η αφεντομουτσουνάρα μου, λόγω …εύρους επικρατούσε στην όλη εικόνα. Το διασκέδασα. Δυστυχώς, ο συνάδελφος που στεκόταν δίπλα μου, κόντευε να πεθάνει από την τσαντίλα του… ήταν νεοφώτιστος τότε στην ΚΝΕ!!!!
Μεταδικτατορικά μόλις εκδόθηκε την αγοράσαμε και την πήγαμε επιδεικτικά στο καφενείο του Ξύστρα, για να ανεβάσουμε την πίεση του αείμνηστου Θανάση. Μετά είδαμε πως τσαντιζόταν περισσότερο όταν έβλεπε τον Ριζοσπάστη και κάτι περίεργα ακραία έντυπα (Λαϊκούς Δρόμους, Αγώνες κλπ.) επειδή αυτά είχαν μεγαλύτερα σφυροδρέπανα στην πρώτη σελίδα…. και η πίεση του Θανάση ερεθιζόταν περισσότερο.
Αλλά η Μεταπολίτευση έγινε αισίως πενηντάρα και έχει αρχίσει να ξεχνάει τί έκανε στα νιάτα της.
Μπορεί το πολιτικό ρεπορτάζ της «Αυγής» να ήταν πάντοτε υποταγμένο στην κομματική γραμμή… αλλά οι στήλες της είχαν κατά κανόνα ένα ευρύτερο ενδιαφέρον.
Ας ελπίσουμε ότι η κόντρα του Κασσελάκη με τους δημοσιογράφους, θα διευθετηθεί και θα παραμείνει η εβδομαδιαία και η ηλεκτρονική έκδοση. Στον Τύπο πρέπει να υπάρχει πολυφωνία, εάν θέλουμε Δημοκρατία.
Εάν επιθυμούμε μόνο την φτηνή προπαγάνδα… υπάρχουν και άλλοι τρόποι.
