Και δικαιολογημένα, αφού είδαν και επίσημα να δικαιώνονται και να επιβραβεύονται οι κόποι και οι προσπάθειες χρόνων.
Γι’ αυτό είναι άξιοι συγχαρητηρίων (μεταξύ αυτών και οι μαθητές του φροντιστηρίου ΑΜΙΛΛΑ Μπελέζος Κωνσταντίνος και Τσαπραλής Δημήτρης, που ΑΡΙΣΤΕΥΣΑΝ σε μαθήματα του τομέα τους).
Αν αναλογιστεί κανείς πόσο κοπιαστικό, ψυχοφθόρο και πολυδάπανο είναι το εγχείρημα της εισαγωγής σε μία σχολή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αν λάβει υπόψη του το μεγάλο ποσοστό άνεργων πτυχιούχων, αν …, ίσως αμφισβητήσει τη σημασία του. Ωστόσο, υπάρχουν αρκετά θετικά που προσφέρουν οι πανεπιστημιακές σπουδές, που σίγουρα γέρνουν τη ζυγαριά προς την πλευρά τους:
Το απλό πτυχίο, που παλιότερα ήταν πιο ασφαλές διαβατήριο για την αγορά εργασίας, στις μέρες μας δεν εγγυάται βέβαιη επαγγελματική αποκατάσταση· ωστόσο εξακολουθεί να αποτελεί ένα σημαντικό εφόδιο για εξεύρεση εργασίας τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας μας.
Η φοίτηση σε μία πανεπιστημιακή σχολή αποτελεί ευκαιρία για διεύρυνση των πνευματικών οριζόντων, για καλλιέργεια της κριτικής ικανότητας, της δημιουργικής αμφισβήτησης, του γόνιμου προβληματισμού, για ενασχόληση με την έρευνα και για την πραγματοποίηση των ονείρων ζωής.
Η επιβεβαίωση των ικανοτήτων μέσα από μια αδιάβλητη διαδικασία, όπως αυτή των πανελλαδικών εξετάσεων, ενισχύει την αυτοπεποίθηση και την εμπιστοσύνη στις προσωπικές δυνάμεις του καθενός και καλλιεργεί την αισιοδοξία για την επίτευξη και άλλων υψηλότερων μελλοντικών στόχων.
Η επιτυχία του παιδιού αλλάζει θεαματικά την ψυχολογία των μελών της οικογένειας. Οι γονείς κατακλύζονται από ευάρεστα συναισθήματα, καθώς βλέπουν τους κόπους και τους αγώνες τους να «πιάνουν τόπο», να διαμορφώνονται για το παιδί τους οι προοπτικές για κάτι καλύτερο και οι ίδιοι να εισπράττουν την κοινωνική αναγνώριση και καταξίωση.
Το φοιτητικό περιβάλλον προσφέρεται για ανακάλυψη και άλλων πτυχών της ζωής, για καινούριες γνωριμίες, για ζυμώσεις κοινωνικοπολιτικού χαρακτήρα, για βίωση της περίφημης «φοιτητικής ζωής» και για διαμόρφωση ταυτότητας, κοσμοαντίληψης και βιοθεωρίας.
Η αναφορά όμως και στα παιδιά που αγωνίστηκαν, αλλά για κάποιους λόγους δεν έφτασαν στο επιθυμητό αποτέλεσμα επιβάλλει την αφιέρωση λίγου χρόνου και χώρου και σ’ αυτά. Δεν περιλαμβάνει λόγια παρηγοριάς, αλλά απόψεις ρεαλιστικές, που απορρέουν από μία εμπειρία σαράντα και πλέον ετών.
Δεν είναι λίγες οι φορές που όλοι μας στον τομέα δραστηριοποίησής μας δεν πετυχαίνουμε εξαρχής τον στόχο μας. Αυτό είναι κάτι το φυσιολογικό, κάτι ανθρώπινο. Γι’ αυτό και δοκιμάζουμε ξανά, αφού προηγουμένως με καθαρό μυαλό έχουμε αναζητήσει τους πραγματικούς λόγους της αποτυχίας μας και έχουμε οργανωθεί και προετοιμαστεί καλύτερα.
Αν διαπιστώσουμε ότι οι δυνάμεις μας δεν είναι αρκετές, αναζητούμε λύση σε άλλους χώρους φοίτησης, όπως για παράδειγμα στα ΙΕΚ.
Και το κυριότερο: όποιος δε γράφει καλά στις πανελλαδικές δε σημαίνει ότι είναι «άχρηστος» και χωρίς μέλλον. Π.χ. είναι «άχρηστος» και χωρίς μέλλον εκείνος ο υποψήφιος των Επιστημών Υγείας που συγκεντρώνει 18510 μόρια, ενώ ο τελευταίος στην Ιατρική εισάγεται με 18511; Μακριά λοιπόν από τέτοιες σκέψεις και ψευτοαυτοαξιολογήσεις.
Η επιτυχία στις αδιάβλητες πανελλαδικές εξετάσεις αποτελεί σημαντικό σταθμό στη ζωή των επιτυχόντων, μια όαση στο άνυδρο πνευματικό τοπίο του καταναλωτισμού και του υλικού ευδαιμονισμού και μια ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο αυτού του τόπου. Ωστόσο η κοινωνία μας έχει ανάγκη όλους τους νέους βλαστούς της. Γι’ αυτό κι όσοι δεν μπόρεσαν να περάσουν πάνω από τον πήχη των εξετάσεων, ας αναζητήσουν ενδελεχώς την καλύτερη δυνατή λύση. Πάντως ΟΧΙ απογοήτευση, ΟΧΙ παραίτηση από τη ζωή, ΟΧΙ βιαστικές, επιπόλαιες και εν θερμώ αντιδράσεις και αποφάσεις.
Μιχάλης Σαρρής
Φροντιστήριο ΑΜΙΛΛΑ -ΝΑΥΠΛΙΟ
Αν αναλογιστεί κανείς πόσο κοπιαστικό, ψυχοφθόρο και πολυδάπανο είναι το εγχείρημα της εισαγωγής σε μία σχολή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αν λάβει υπόψη του το μεγάλο ποσοστό άνεργων πτυχιούχων, αν …, ίσως αμφισβητήσει τη σημασία του. Ωστόσο, υπάρχουν αρκετά θετικά που προσφέρουν οι πανεπιστημιακές σπουδές, που σίγουρα γέρνουν τη ζυγαριά προς την πλευρά τους:
Το απλό πτυχίο, που παλιότερα ήταν πιο ασφαλές διαβατήριο για την αγορά εργασίας, στις μέρες μας δεν εγγυάται βέβαιη επαγγελματική αποκατάσταση· ωστόσο εξακολουθεί να αποτελεί ένα σημαντικό εφόδιο για εξεύρεση εργασίας τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας μας.
Η φοίτηση σε μία πανεπιστημιακή σχολή αποτελεί ευκαιρία για διεύρυνση των πνευματικών οριζόντων, για καλλιέργεια της κριτικής ικανότητας, της δημιουργικής αμφισβήτησης, του γόνιμου προβληματισμού, για ενασχόληση με την έρευνα και για την πραγματοποίηση των ονείρων ζωής.
Η επιβεβαίωση των ικανοτήτων μέσα από μια αδιάβλητη διαδικασία, όπως αυτή των πανελλαδικών εξετάσεων, ενισχύει την αυτοπεποίθηση και την εμπιστοσύνη στις προσωπικές δυνάμεις του καθενός και καλλιεργεί την αισιοδοξία για την επίτευξη και άλλων υψηλότερων μελλοντικών στόχων.
Η επιτυχία του παιδιού αλλάζει θεαματικά την ψυχολογία των μελών της οικογένειας. Οι γονείς κατακλύζονται από ευάρεστα συναισθήματα, καθώς βλέπουν τους κόπους και τους αγώνες τους να «πιάνουν τόπο», να διαμορφώνονται για το παιδί τους οι προοπτικές για κάτι καλύτερο και οι ίδιοι να εισπράττουν την κοινωνική αναγνώριση και καταξίωση.
Το φοιτητικό περιβάλλον προσφέρεται για ανακάλυψη και άλλων πτυχών της ζωής, για καινούριες γνωριμίες, για ζυμώσεις κοινωνικοπολιτικού χαρακτήρα, για βίωση της περίφημης «φοιτητικής ζωής» και για διαμόρφωση ταυτότητας, κοσμοαντίληψης και βιοθεωρίας.
Η αναφορά όμως και στα παιδιά που αγωνίστηκαν, αλλά για κάποιους λόγους δεν έφτασαν στο επιθυμητό αποτέλεσμα επιβάλλει την αφιέρωση λίγου χρόνου και χώρου και σ’ αυτά. Δεν περιλαμβάνει λόγια παρηγοριάς, αλλά απόψεις ρεαλιστικές, που απορρέουν από μία εμπειρία σαράντα και πλέον ετών.
Δεν είναι λίγες οι φορές που όλοι μας στον τομέα δραστηριοποίησής μας δεν πετυχαίνουμε εξαρχής τον στόχο μας. Αυτό είναι κάτι το φυσιολογικό, κάτι ανθρώπινο. Γι’ αυτό και δοκιμάζουμε ξανά, αφού προηγουμένως με καθαρό μυαλό έχουμε αναζητήσει τους πραγματικούς λόγους της αποτυχίας μας και έχουμε οργανωθεί και προετοιμαστεί καλύτερα.
Αν διαπιστώσουμε ότι οι δυνάμεις μας δεν είναι αρκετές, αναζητούμε λύση σε άλλους χώρους φοίτησης, όπως για παράδειγμα στα ΙΕΚ.
Και το κυριότερο: όποιος δε γράφει καλά στις πανελλαδικές δε σημαίνει ότι είναι «άχρηστος» και χωρίς μέλλον. Π.χ. είναι «άχρηστος» και χωρίς μέλλον εκείνος ο υποψήφιος των Επιστημών Υγείας που συγκεντρώνει 18510 μόρια, ενώ ο τελευταίος στην Ιατρική εισάγεται με 18511; Μακριά λοιπόν από τέτοιες σκέψεις και ψευτοαυτοαξιολογήσεις.
Η επιτυχία στις αδιάβλητες πανελλαδικές εξετάσεις αποτελεί σημαντικό σταθμό στη ζωή των επιτυχόντων, μια όαση στο άνυδρο πνευματικό τοπίο του καταναλωτισμού και του υλικού ευδαιμονισμού και μια ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο αυτού του τόπου. Ωστόσο η κοινωνία μας έχει ανάγκη όλους τους νέους βλαστούς της. Γι’ αυτό κι όσοι δεν μπόρεσαν να περάσουν πάνω από τον πήχη των εξετάσεων, ας αναζητήσουν ενδελεχώς την καλύτερη δυνατή λύση. Πάντως ΟΧΙ απογοήτευση, ΟΧΙ παραίτηση από τη ζωή, ΟΧΙ βιαστικές, επιπόλαιες και εν θερμώ αντιδράσεις και αποφάσεις.
Μιχάλης Σαρρής
Φροντιστήριο ΑΜΙΛΛΑ -ΝΑΥΠΛΙΟ
