Πάντοτε, πίστευα πως όλοι οι άσχετοι Μαθηματικοί ασχολούνται επαγγελματικά (όχι επιστημονικά) με τη Στατιστική και τη Μετεωρολογία. Θα μου πείτε ότι το λέω από κακία, γιατί κάποτε ήθελα να ασχοληθώ με αυτούς τους κλάδους… αλλά..
Με την ανάγνωση του χθεσινού εκλογικού αποτελέσματος επιβεβαιώθηκα για τη Στατιστική. Τα κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (έντυπα, ηλεκτρονικά, ερτζιανά, τηλεοπτικά) προσπάθησαν να μετατρέψουν την εκλογική αντιπαράθεση σε μονομαχία Μητσοτάκη – Κασσελάκη. Τους κατέστρεψαν και τους δύο. Αντίθετα η συσκότιση που είχαν επιβάλλει στο ΠΑΣΟΚ, του βγήκε σε καλό… και η αντίστοιχη αντιμετώπιση που έδειξαν στον Βελλόπουλο του διπλασίασε τους ψήφους.
Σαν όπλο επηρεασμού της κοινής γνώμης είχαν και κάποιους στατιστικολόγους. Για απόδειξη σας δίνω το « « εξιτπολ»» (διπλά εισαγωγικά… γιατί αποδείχθηκε μαϊμού).
Το χαμηλότερο για τη ΝΔ έδιναν 28% (όσο τελικά πήρε… ) Το χαμηλότερο για τον ΣΥΡΙΖΑ15,2 % (στην πραγματικότητα πολύ πιο χαμηλά έπεσε…). Ήθελαν απλώς να τους βοηθήσουν να διαχειριστούν την ήττα.
Αφού τους βοήθησαν να ανταπεξέλθουν το πρώτο σοκ, άρχισαν … να μασάνε την καραμέλα και την τσιχλόφουσκα. Καραμέλα= «φταίει η μεγάλη αποχή»… δηλαδή δεν φταίνε οι πολιτικές δυνάμεις που αποκαρδιώσανε ένα μεγάλο μέρος του λαού και το ώθησαν να μην πλησιάσει τις κάλπες… έφταιγε η αδρανής μάζα και όχι η δρώσα «πρωτοπορία». Τσιχλόφουσκα = «Άνοδος της ακροδεξιάς». Τί διαφορά έχει από την ακροδεξιά ο κύριος που ξεστόμισε «η ιερότητα της συμμαχίας του ΝΑΤΟ» ή ο άλλος που είχε αρπάξει μια εικόνα του Αγίου Πέτρου του Άργους και φωτογραφιζόταν δίπλα στο Μαλτέζο (τί διαφορετικό θα έκανε ο Νατσιός;).
Αλλά ας δούμε τα αποτελέσματα:
Α) Το ΚΚΕ είχε άνοδο (πραγματική). Φαίνεται πως ο κόσμος του που είχε πάει κάποτε στον ΣΥΡΙΖΑ (από Ιούνιο 2012 και μετά), δεν αντέχει την φιλοδυτική στροφή Τσίπρα, Κασσελάκη και ξαναγυρνάει στα πάτρια.
Β) Το πείραμα Βαρουφάκηξεφούσκωσε πλήρως (παρά τον εμπλουτισμό του ψηφοδελτίου από τον Λαμπαβίτσα). Ο Βαρουφάκης λέει τόσα πολλά και μπερδεμένα, που δεν πείθει. (Το κακό είναι ότι πάντοτε τα ίδια έλεγε).
Γ) Η «Νέα Αριστερά» έδειξε με τη στάση της ότι δεν αποτελεί παρά μια επιβίωση της παλιάς κομματικής γραφειοκρατίας του ΣΥΡΙΖΑ, που ήδη είχε τιμωρηθεί τριπλά με τις εκλογές του Μαϊου Ιουνίου 2023 και τις εσωκομματικές αρχαιρεσίες. Δεν έχει αυτόνομο πολιτικό μέλλον.
Δ) Η «Πλεύση Ελευθερίας» απέδειξε πως δεν είναι κάτι παραπάνω από μια μονοπρόσωπη ΕΠΕ της κυρίας Κωνσταντοπούλου. Θα εξακολουθήσει να συσπειρώνει όσο η «Ζωή» έχει όρεξη να δίνει «σώου». Υπάρχει πολύς κόσμος, που θέλει να ακούει κάποιους να τα λένε χωρίς να μασάνε τα λόγια τους.
Δ) Ο Βελόπουλος έχει μια σταθερή λαϊκίστικη πορεία τα τελευταία χρόνια. Έπαιξε το χαρτί «οι άλλοι θέλουν να μας στείλουν σε πόλεμο με τη Ρωσία» (ψέματα δεν έλεγε) και «οι άλλοι χτυπούν την Ελληνική οικογένεια»… προσέλκυσε έτσι ψηφοφόρους από τον σκληρό πυρήνα της ΝΔ (τους ίδιους που την είχαν εγκαταλείψει το 2012 για να πάνε στον Καμμένο). Δεν πείθει για Κυβερνητική εναλλακτική πρόταση. Το μάξιμουμ του κόσμου που μπορεί να επηρεάσει είναι γύρω στο 18%, αν απορροφήσειτο Νατσιό και άλλα ακροδεξιά γκρουμπούσκουλα.
Ε) Η Λατινοπούλου είναι μια τέλεια φούσκα, παραφυάδα της ΝΔ που πριμοδοτήθηκε από συγκεκριμένα δεξιά στοιχεία της Κυβέρνησης (για να στερήσει ψήφους από Βελόπουλο)
ΣΤ) Η Ν.Δ. και προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι οι μεγάλοι χαμένοι των ευρωεκλογών. Στήριξαν την παρουσία τους στην πλήρη υποταγή στη Δύση. Αυτή ήταν υποτίθεται η δύναμή τους. Αποδείχθηκε πως ο λαός αμφισβητεί την πολιτική τους και στα θέματα «οικογενειακού δικαίου» και στη «διαχείριση της οικονομίας» και περισσότερο από όλα στην «άκριτη ενίσχυση της Ουκρανίας», με τον κίνδυνο εμπλοκής σε πόλεμο. Επί ένα έτος «Κράτος+ κόμμα+ οικογένεια» καταστρατήγησαν κάθε έννοια δικαίου. Προκάλεσαν το κοινό αίσθημα και εισέπραξαν την πλήρη αποδοκιμασία. Το μόνο καλό που μπορείνα κάνει ο Μητσοτάκης είναι να αποσυρθεί αυτός και η οικογένειά του από την ηγεσία της ΝΔ.
Η) Ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη, θα μπορούσε να είχε υποστεί και μεγαλύτερη ήττα. Έσωσε την κατάσταση η υπερβολική προβολή που έτυχε στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. (Και του την πρόσφεραν, αλλά και την προκαλούσε) Κάθε μέρα υπήρχαν στα μέσα και δυο με τρεις τίτλοι ειδήσεων με το όνομά του. Κέρδισε ακόμα και με την αρνητική δημοσιότητα. Την ίδια τακτική είχε ακολουθήσει με μεγαλύτερη επιτυχία στις εσωκομματικές αρχαιρεσίες. Έχει αρχίσει να κουράζει… Μεταφέρει τεχνηέντως τον ΣΥΡΙΖΑαπό την Αριστερά στο … «Ποτάμι» του Θεοδωράκη. Την ίδια τακτική με το εφήμερο εκείνο κόμμα χρησιμοποιεί: Προτάσεις για μικροβελτιώσεις εντός του συστήματος άσχημες δεν είναι, αλλά δεν έχουν καμία σχέση με «ριζοσπαστική Αριστερά»
Θ) Το ΠΑΣΟΚ είχε μεν άνοδο, αλλά δεν έπιασε τον στόχο της ανάδειξης σε δεύτερο κόμμα. Πήγε καλά στις Ευρωεκλογές γιατί παρουσίασε ένα εξαιρετικό ψηφοδέλτιο.
Φάνηκαν όμως οι δυο μεγάλες του αδυναμίες, που αποτελούν την απόλυτη τροχοπέδη για την άνοδό του.
1) Είναι ανύπαρκτο στα Μέσα. Οι ιστοσελίδες του και οι ανακοινώσεις του είναι εντελώς και ξενέρωτα «γιάπικες». Δεν πείθουν. Είναι σα να γράφονται για να γράφονται…
2) Οργανωτικά είναι πλήρως αποσυνθεμένο… η πρεμούρα να βγουν Ανδρουλακικοί στα όργανα, οδήγησε απλώς στην διάλυσή τους. Στην Αργολίδα η Νομαρχιακή ήταν απούσα, έσωσε την κατάσταση η ενεργοποίηση των παλιών. Η αποτυχία του Γραμματέα του κόμματος να εκλεγεί ευρωβουλευτής το αποδεικνύει.
Θα πρέπει άμεσα να αλλάξει το ηγετικό επιτελείο ο Ανδρουλάκης, για την επιβίωση του Κινήματος.
Θα σταθώ ειδικά στην επιτυχία του Γιάννη Μανιάτη. Έκανε μια προεκλογική εκστρατεία προσαρμοσμένη α) στην ηλικία του (δεν πιθήκιζε το νεαρό), β) στην επιστημονική του επάρκεια (παρέθετε συγκεκριμένα στοιχεία για να εδραιώσει τις θέσεις του, τολμώντας να δίνει αριθμούς… πράγμα που πολλοί «ειδήμονες» το θεωρούσαν λάθος), γ) στο πολιτικό του παρελθόν (μετά από μια εικοσαετία, δεν μπορεί να παρουσιαστεί ως νέος και άφθαρτος) και δ) εξέδωσε με την έναρξη του προεκλογικού αγώνα ένα βιβλίο με τις διατυπωμένες κατά καιρούς θέσεις του για την κλιματική αλλαγή. Σωστές επιλογές.
Τελικά… η διαπίστωση των εκλογών είναι πως η Κυβέρνηση πρέπει να αλλάξει… Αλλά, με ποιους;. Κεντροαριστερή εναλλακτική λύση δεν υπάρχει προς το παρόν. ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ και «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις» θα πρέπει να ξεκινήσουν διάλογο διαμόρφωσης ενός μίνιμουμ κυβερνητικού προγράμματοςμετριοπαθών φιλολαϊκών μεταρρυθμίσεων – ρεαλιστικού και σαφούς – και να ξεκινήσουν τη διεκδίκησή του. Προϋπόθεση επιτυχίας είναι να μην ταυτίζονται οι ηγεσίες τους με τη «συλλογική Δύση».
