Την ερχόμενη Κυριακή 9 Ιούνη, οι εργαζόμενοι έχουνσυμφέρον να πάνε στη κάλπη των ευρωεκλογών με κριτήριο την ίδια τη ζωή τους και τη δύσκολη καθημερινότητα που βιώνουν. Να φτάσουν στη κάλπη με βάση την πείρα που έχουν αποκτήσει όλα τα προηγούμενα χρόνια, από κυβερνήσεις και κόμματα που προσπαθούν να εξωραΐσουν την ΕΕ, η οποία όμως έχει τη κύρια και βασική ευθύνη για τις αντεργατικές ανατροπές σε όλα τα κράτη – μέλη.
Η προπαγάνδα όλων των κομμάτων που στηρίζουν αυτή τη φυλακή των επιχειρηματικών ομίλων για όλους τους λαούς, κινείται σταθερά στην προσπάθεια να πείσουν ότι η ΕΕ είναι φρουρός για τα εργασιακά δικαιώματα, ότι το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» και οι «βέλτιστες πρακτικές» της συμβάλλουν στην προστασία των εργατικών δικαιωμάτων και απλά η Ελλάδα αποτελεί μια παρέκκλιση με ευθύνη της εκάστοτε κυβέρνησης!
Στην πραγματικότητα όμως παραμένει σταθερόςο προσανατολισμός τους για καλύτερη προσαρμογή των εργασιακών σχέσεων στις ανάγκες των εργοδοτών, για φτηνότερη εργασία. Προσανατολισμός που εξειδικεύεται σε πλήθος αντεργατικών Οδηγιών, οι οποίες ορίζουν και μέτρα για να πολλαπλασιαστούν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.
Η υιοθέτηση των Κοινοτικών Οδηγιών, οι αποφάσεις που παίρνουν οι κυβερνήσεις στα εθνικά κοινοβούλια, αφορούν το σύνολο της ζωής μιας εργατικής οικογένειας: Από το πρωί που θα σηκωθεί ένας εργαζόμενος για να πάει στην εργασία του μέχρι το βράδυ που θα γυρίσει, από τον μισθό μέχρι και το ωράριό του, από την υγεία και την ασφάλεια μέσα στους χώρους δουλειάς μέχρι τις συντάξεις μετά το τέλος του εργασιακού βίου, από τις εργασιακές σχέσεις μέχρι τις παρεμβάσεις στη συλλογική δράση.
Άρα δεν χρειάζεται να ψάχνουμε παραπέρα για τον πολιτικό ένοχο πέρα από την ΕΕ, τις εθνικές κυβερνήσεις, που μετατρέπουν τις Οδηγίες της σε νόμους και τα κόμματα που στηρίζουν με την ψήφο τους αυτή τη βαρβαρότητα που ζούμε.Η ΕΕ είναι αυτή που δυναμώνει τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και το χτύπημα της 8ωρης εργασίας.Οδηγίες της ΕΕ είναι οι νόμοι που επιτρέπουν την απασχόληση σε πάνω από έναν εργοδότη, με 13 ώρες δουλειάς την ημέρα!
Οδηγία της ΕΕ είναι η κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων στην πλειοψηφία των κρατών – μελών της ΕΕ, που ορίζουν πως ο κατώτατος μισθός θα προκύπτει από τους δείκτες των εθνικών οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών και θα πρέπει να μη θίγει την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων.
Μέσα από Κοινοτικές Οδηγίες προχώρησε η στρατηγική διάλυσης των εργασιακών σχέσεων που καταγράφηκαν άμεσα σε όλες τις χώρες της ΕΕ, όπου οι ελαστικές μορφές απασχόλησης παρουσιάζουν τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα αυξητική τάση, χωρίς να υπολογίζονται διάφορες νέες μορφές που εντάσσονται στη λεγόμενη αγορά εργασίας με βάση τις λευκές συμβάσεις που προωθούνται (mini-jobs, συμβάσεις μίας μέρας, «μηδενικών ωρών»).
Η ΕΕ, οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του Κεφαλαίου επιτρέπουν στους εργοδότες να ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους με ατελείωτες ώρες δουλειάς, μισθούς πείνας, χωρίς να παρέχουν μέσα προστασίας για την υγεία και την ασφάλεια, με αποτέλεσμα να θρηνούμε στους χώρους δουλειάς της χώρα μας 1 νεκρό κάθε 2 μέρες και εκατοντάδες σακατεμένους.
Οι Οδηγίες της ΕΕ, που ενσαρκώνουν τη στρατηγική του μεγάλου κεφαλαίου, έχουν συρρικνώσει τα δημόσια κοινωνικά ασφαλιστικά συστήματα, γιγαντώνουν την ιδιωτική ασφάλιση, ενώ στηρίζουν την περιβόητη «ενεργό γήρανση», δηλαδή τη δουλειά έως τα 74 και 75 έτη.
Και για να περνούν χωρίς αντιστάσεις όλα τα παραπάνω και για να υπάρξει ενταφιασμός των αγωνιστικών διεκδικήσεων σε ολόκληρη την ΕΕ, οι κυβερνήσεις προχωρούν σε αντιδραστικές αλλαγές στους νόμους για τη λειτουργία των εργατικών συνδικάτων, χτυπώντας τις συλλογικές ζωντανές διαδικασίες, φέρνοντας εμπόδια στο απεργιακό δικαίωμα. Για παράδειγμα στη χώρα μας, ο νόμος του 2018 της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, που υπονόμευε το απεργιακό δικαίωμα. Σε αυτόν τον νόμο πάτησε η κυβέρνηση της ΝΔ για να φέρει νέο νόμο το 2021 που ποινικοποιεί τη συνδικαλιστική δράση, βάζει πρόσθετα εμπόδια στην οργάνωση των απεργιών, προωθεί το ηλεκτρονικό φακέλωμα των συνδικάτων.
Σε αυτές τις συνθήκες της «κανονικότητας» και της «σταθερότητας» που δεν πρέπει να απειληθεί από «οργανωμένα συμφέροντα»όπως λέει η ΝΔ, οι μισθοί για τους εργαζόμενους παραμένουν καθηλωμένοι στο ύψος του 2009, οι τιμές βασικών ειδών διατροφής, στα καύσιμα, στην Ενέργεια, στα ενοίκια έχουν διπλασιαστεί, η αγοραστική δύναμη είναι 18,2% χαμηλότερη από αυτή του 2000.
Αυτή η πραγματικότητα που ζουν καθημερινά οι εργαζόμενοι πρέπει να αποτελέσει και το μοναδικό κριτήριο ψήφου δυναμώνοντας ακόμη περισσότερο το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα πού σταθερά και αταλάντευτα στέκεται δίπλα στο λαό και τα συμφέροντά του, κόντρα στα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων.
Ακόμη πιο δυνατό ΚΚΕ για να δυναμώνει η αντιπαράθεση με τους καπιταλιστές και το αστικό κράτος, με την ίδια την ΕΕ. Να δυναμώνει η πάλη και να αλλάζει ο συσχετισμός δυνάμεων προς όφελος των εργαζομένων και του λαού συνολικά.
Ακόμα πιο δυνατό ΚΚΕ την επόμενη μέρα των ευρωεκλογών για να ενισχυθεί το ρεύμα αμφισβήτησης της ΕΕ και της πολιτικής των αστικών κυβερνήσεων και να γίνει πιο αποτελεσματική κάθε εργατική και λαϊκή διεκδίκηση.
Ακόμα πιο ισχυρό ΚΚΕ, δύναμη και ελπίδα του λαού!
Θανάσης Κολιζέρας, μέλος του Γραφείου της Επιτροπής Περιοχής Πελοποννήσου του ΚΚΕ, Γενικός Γραμματέας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στο κλάδο του Γάλακτος των Τροφίμων και Ποτών
Η προπαγάνδα όλων των κομμάτων που στηρίζουν αυτή τη φυλακή των επιχειρηματικών ομίλων για όλους τους λαούς, κινείται σταθερά στην προσπάθεια να πείσουν ότι η ΕΕ είναι φρουρός για τα εργασιακά δικαιώματα, ότι το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» και οι «βέλτιστες πρακτικές» της συμβάλλουν στην προστασία των εργατικών δικαιωμάτων και απλά η Ελλάδα αποτελεί μια παρέκκλιση με ευθύνη της εκάστοτε κυβέρνησης!
Στην πραγματικότητα όμως παραμένει σταθερόςο προσανατολισμός τους για καλύτερη προσαρμογή των εργασιακών σχέσεων στις ανάγκες των εργοδοτών, για φτηνότερη εργασία. Προσανατολισμός που εξειδικεύεται σε πλήθος αντεργατικών Οδηγιών, οι οποίες ορίζουν και μέτρα για να πολλαπλασιαστούν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.
Η υιοθέτηση των Κοινοτικών Οδηγιών, οι αποφάσεις που παίρνουν οι κυβερνήσεις στα εθνικά κοινοβούλια, αφορούν το σύνολο της ζωής μιας εργατικής οικογένειας: Από το πρωί που θα σηκωθεί ένας εργαζόμενος για να πάει στην εργασία του μέχρι το βράδυ που θα γυρίσει, από τον μισθό μέχρι και το ωράριό του, από την υγεία και την ασφάλεια μέσα στους χώρους δουλειάς μέχρι τις συντάξεις μετά το τέλος του εργασιακού βίου, από τις εργασιακές σχέσεις μέχρι τις παρεμβάσεις στη συλλογική δράση.
Άρα δεν χρειάζεται να ψάχνουμε παραπέρα για τον πολιτικό ένοχο πέρα από την ΕΕ, τις εθνικές κυβερνήσεις, που μετατρέπουν τις Οδηγίες της σε νόμους και τα κόμματα που στηρίζουν με την ψήφο τους αυτή τη βαρβαρότητα που ζούμε.Η ΕΕ είναι αυτή που δυναμώνει τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και το χτύπημα της 8ωρης εργασίας.Οδηγίες της ΕΕ είναι οι νόμοι που επιτρέπουν την απασχόληση σε πάνω από έναν εργοδότη, με 13 ώρες δουλειάς την ημέρα!
Οδηγία της ΕΕ είναι η κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων στην πλειοψηφία των κρατών – μελών της ΕΕ, που ορίζουν πως ο κατώτατος μισθός θα προκύπτει από τους δείκτες των εθνικών οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών και θα πρέπει να μη θίγει την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων.
Μέσα από Κοινοτικές Οδηγίες προχώρησε η στρατηγική διάλυσης των εργασιακών σχέσεων που καταγράφηκαν άμεσα σε όλες τις χώρες της ΕΕ, όπου οι ελαστικές μορφές απασχόλησης παρουσιάζουν τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα αυξητική τάση, χωρίς να υπολογίζονται διάφορες νέες μορφές που εντάσσονται στη λεγόμενη αγορά εργασίας με βάση τις λευκές συμβάσεις που προωθούνται (mini-jobs, συμβάσεις μίας μέρας, «μηδενικών ωρών»).
Η ΕΕ, οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του Κεφαλαίου επιτρέπουν στους εργοδότες να ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους με ατελείωτες ώρες δουλειάς, μισθούς πείνας, χωρίς να παρέχουν μέσα προστασίας για την υγεία και την ασφάλεια, με αποτέλεσμα να θρηνούμε στους χώρους δουλειάς της χώρα μας 1 νεκρό κάθε 2 μέρες και εκατοντάδες σακατεμένους.
Οι Οδηγίες της ΕΕ, που ενσαρκώνουν τη στρατηγική του μεγάλου κεφαλαίου, έχουν συρρικνώσει τα δημόσια κοινωνικά ασφαλιστικά συστήματα, γιγαντώνουν την ιδιωτική ασφάλιση, ενώ στηρίζουν την περιβόητη «ενεργό γήρανση», δηλαδή τη δουλειά έως τα 74 και 75 έτη.
Και για να περνούν χωρίς αντιστάσεις όλα τα παραπάνω και για να υπάρξει ενταφιασμός των αγωνιστικών διεκδικήσεων σε ολόκληρη την ΕΕ, οι κυβερνήσεις προχωρούν σε αντιδραστικές αλλαγές στους νόμους για τη λειτουργία των εργατικών συνδικάτων, χτυπώντας τις συλλογικές ζωντανές διαδικασίες, φέρνοντας εμπόδια στο απεργιακό δικαίωμα. Για παράδειγμα στη χώρα μας, ο νόμος του 2018 της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, που υπονόμευε το απεργιακό δικαίωμα. Σε αυτόν τον νόμο πάτησε η κυβέρνηση της ΝΔ για να φέρει νέο νόμο το 2021 που ποινικοποιεί τη συνδικαλιστική δράση, βάζει πρόσθετα εμπόδια στην οργάνωση των απεργιών, προωθεί το ηλεκτρονικό φακέλωμα των συνδικάτων.
Σε αυτές τις συνθήκες της «κανονικότητας» και της «σταθερότητας» που δεν πρέπει να απειληθεί από «οργανωμένα συμφέροντα»όπως λέει η ΝΔ, οι μισθοί για τους εργαζόμενους παραμένουν καθηλωμένοι στο ύψος του 2009, οι τιμές βασικών ειδών διατροφής, στα καύσιμα, στην Ενέργεια, στα ενοίκια έχουν διπλασιαστεί, η αγοραστική δύναμη είναι 18,2% χαμηλότερη από αυτή του 2000.
Αυτή η πραγματικότητα που ζουν καθημερινά οι εργαζόμενοι πρέπει να αποτελέσει και το μοναδικό κριτήριο ψήφου δυναμώνοντας ακόμη περισσότερο το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα πού σταθερά και αταλάντευτα στέκεται δίπλα στο λαό και τα συμφέροντά του, κόντρα στα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων.
Ακόμη πιο δυνατό ΚΚΕ για να δυναμώνει η αντιπαράθεση με τους καπιταλιστές και το αστικό κράτος, με την ίδια την ΕΕ. Να δυναμώνει η πάλη και να αλλάζει ο συσχετισμός δυνάμεων προς όφελος των εργαζομένων και του λαού συνολικά.
Ακόμα πιο δυνατό ΚΚΕ την επόμενη μέρα των ευρωεκλογών για να ενισχυθεί το ρεύμα αμφισβήτησης της ΕΕ και της πολιτικής των αστικών κυβερνήσεων και να γίνει πιο αποτελεσματική κάθε εργατική και λαϊκή διεκδίκηση.
Ακόμα πιο ισχυρό ΚΚΕ, δύναμη και ελπίδα του λαού!
Θανάσης Κολιζέρας, μέλος του Γραφείου της Επιτροπής Περιοχής Πελοποννήσου του ΚΚΕ, Γενικός Γραμματέας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στο κλάδο του Γάλακτος των Τροφίμων και Ποτών
