Του Τόλη Κοϊνη
Είχε πρωτοεκδοθεί 70 χρόνια πριν από το 1821, αλλά είχε γίνει «μπεστ σέλερ» και είχε γνωρίσει επανειλημμένες επανεκδόσεις.
Ένας κάτοικος της πόλης μας, έμπορος με καταγωγή από τα Γιάννενα, ο Μάνθος Ιωάννου, περιέγραψε με μορφή ποιήματος σε ομοιοκατάληκτους στίχους, τα όσα συνέβησαν στο Αναπλάκι μας κατά την ανακατάληψή του από τους Οθωμανούς, (σαν σήμερα) στις 9 Ιουλίου 1715.
Την ημερομηνία αυτή δεν τέλειωσε μόνο της «Βενετιάς το Ανάπλι», χάθηκε και το «Ανάπλι των Ρωμιών» δίνοντας στη θέση του στην Τουρκόπολη με την ονομασία «Αναμπολού».
Γενοκτονία; Ολοκαύτωμα; είναι ίσως η κατάλληλη λέξη για τα όσα έκαναν οι Τούρκοι στους Έλληνες του Ναυπλίου. Και όμως εμείς το σκεπάζουμε με λήθη.
Ο Σουλτάνος Αχμέτ ο Γ κήρυξε την άνοιξη του 1715 πόλεμο στην Βενετία. Συγκέντρωσε 100.000 στρατό και εισέβαλε στην Πελοπόννησο. Από αυτούς 70.000 ήρθαν στο Ναύπλιο. Στρατοπέδευσαν σε Γλυκιά και Άρια (λόγω νερού) και άρχισαν την πολιορκία.
Ταυτόχρονα έφθασε και ο Οθωμανικός στόλος. Βομβάρδισε και διάλυσε τον Βενετικό ναύσταθμο στο Τολό και μετά οι γαλέρες τους αναπτύχθηκαν από Τολό μέχρι τους Μύλους. Η πόλη μας αποκλείσθηκε από στεριά και θάλασσα. Διοικητής των Τούρκων ο ίδιος ο Μεγάλος Βεζύρης (=Πρωθυπουργός) – που ήταν και γαμπρός του Σουλτάνου!!
Απέναντι σε αυτούς οι Βενετοί παράταξαν 700 μισθοφόρους Σκλαβούνους (=Σέρβους, Κροάτες, Μαυροβούνιους) και μια πρόχειρη πολιτοφυλακή από 100 Ρωμιόπουλα (=Έλληνες του Ναυπλίου). Είχαν μια μόνο γαλέρα εξοπλισμένη.
Βοήθεια δεν περίμεναν από πουθενά. Η Βενετία ήταν σε πλήρη παρακμή, είχε ξεσπάσει ένα μεγάλο σκάνδαλο στον ναύσταθμο με υπεύθυνο τον Γάλλο Ντε Λα Σαλ, αδερφό του διοικητή του πυροβολικού στο Παλαμήδι. Η Γαληνοτάτη Δημοκρατία παρά τη τεράστια πνευματική ακμή (εκείνη την εποχή μεγαλουργούσαν ο Βιβάλντι στη μουσική και ο Γκολντόνι στο θέατρο) αδυνατούσε να στείλει στρατό στην Πελοπόννησο.
Οι Τούρκοι εντόπισαν το αδύνατο σημείο του Παλαμηδιού, την Γιουρούς Τάπια
όπως πάμε στην πύλη του φρουρίου, αριστερά εκεί που υπάρχει κοντάρι σημαίας). Έσκαψαν λαγούμι και ανατίναξαν το τείχος. Τότε βρέθηκαν χαλασμένα όλα τα κανόνια. Καρφωμένα από τον ίδιο τον ντε λα Σαλ (επί το Ελληνικότερο Σάλα). Το ένα μετά το άλλο τα κάστρα της πόλης μας παραδινόντουσαν, τελευταίο το Μπούρτζι.
Οι Τούρκοι δεν σεβάστηκαν τίποτε. Έσφαξαν με το φριχτότερο τρόπο τους Έλληνες. Τους μάζευαν σε ομάδες, τους έγδυναν, τους ανάγκαζαν να μπουν στο βάλτο (περίπου εκεί που είναι η Τράπεζα Πειραιώς σήμερα), τους οδηγούσαν αλυσοδεμένους μέσα στον Βάλτο μέχρι περίπου την Νομαρχία, όπου είχε το τσαντίρι του ο Βεζύρης, όσους δεν μπορούσαν να προχωρήσουν μέσα στον βούρκο τους αποκεφάλιζαν, όσους έφθαναν απέναντι τους άφηναν λίγο να διψάσουν και μετά τους σκότωναν, κράτησαν μόνο λίγους όμορφους νέους και νέες (για ευνόητους λόγους).
Ο Μάνθος Ιωάννου ήταν φυλακισμένος σε ένα μπουντρούμι στην τάπια Γκριμάνι (=στην ανηφόρα της Αρβανιτιάς, δίπλα στην Πύλη της Ξηράς). Πότισαν σερμπέτι με αφιόνι τους φρουρούς και αποδράσανε. Κολύμπησε μέσα στην τάφρο (την Φόσσα) πήγε γύρω - γύρω το λιμάνι και έφτασε στην Καραθώνα, κρύφτηκε στο νησάκι, μέχρι που τους αντιλήφθηκε ένα διερχόμενο καΐκι, το οποίο τους μετέφερε στην Απουλία της Ιταλίας. Όλα αυτά πρέπει να τα ξεχνάμε;
Υπάρχουν λεφτά για παντός είδους φεστιβάλ με απευθείας αναθέσεις και χωρίς καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς, και δεν υπάρχουν χρήματα να επανεκδοθεί η «Φυλλάδα του Αναπλιού» με παράλληλη μετάφραση στα Αγγλικά, ώστε να την κάνει δώρο ο Δήμαρχος στους επίσημους ξένους, που κατά καιρούς τον επισκέπτονται και να μαθαίνουν τα βάσανα και τα πάθη του Ελληνικού λαού;
Μιας και μιλάμε για βάσανα και πάθη του λαού μας…
Φέτος εκτός από τα 50 χρόνια της Δημοκρατίας είναι και 50 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΟΧΗΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ. Γι αυτά δεν έχει καμιά εκδήλωση; (Έτσι ρωτάω, γιατί ο πολιτισμός τους είναι πολύ περίεργος).
Ο Πολιτισμός πρέπει να ξεχνάει την ιστορική μνήμη;
Ένας κάτοικος της πόλης μας, έμπορος με καταγωγή από τα Γιάννενα, ο Μάνθος Ιωάννου, περιέγραψε με μορφή ποιήματος σε ομοιοκατάληκτους στίχους, τα όσα συνέβησαν στο Αναπλάκι μας κατά την ανακατάληψή του από τους Οθωμανούς, (σαν σήμερα) στις 9 Ιουλίου 1715.
Την ημερομηνία αυτή δεν τέλειωσε μόνο της «Βενετιάς το Ανάπλι», χάθηκε και το «Ανάπλι των Ρωμιών» δίνοντας στη θέση του στην Τουρκόπολη με την ονομασία «Αναμπολού».
Γενοκτονία; Ολοκαύτωμα; είναι ίσως η κατάλληλη λέξη για τα όσα έκαναν οι Τούρκοι στους Έλληνες του Ναυπλίου. Και όμως εμείς το σκεπάζουμε με λήθη.
Για να δούμε τα ιστορικά γεγονότα:
Ο Σουλτάνος Αχμέτ ο Γ κήρυξε την άνοιξη του 1715 πόλεμο στην Βενετία. Συγκέντρωσε 100.000 στρατό και εισέβαλε στην Πελοπόννησο. Από αυτούς 70.000 ήρθαν στο Ναύπλιο. Στρατοπέδευσαν σε Γλυκιά και Άρια (λόγω νερού) και άρχισαν την πολιορκία.
Ταυτόχρονα έφθασε και ο Οθωμανικός στόλος. Βομβάρδισε και διάλυσε τον Βενετικό ναύσταθμο στο Τολό και μετά οι γαλέρες τους αναπτύχθηκαν από Τολό μέχρι τους Μύλους. Η πόλη μας αποκλείσθηκε από στεριά και θάλασσα. Διοικητής των Τούρκων ο ίδιος ο Μεγάλος Βεζύρης (=Πρωθυπουργός) – που ήταν και γαμπρός του Σουλτάνου!!
Απέναντι σε αυτούς οι Βενετοί παράταξαν 700 μισθοφόρους Σκλαβούνους (=Σέρβους, Κροάτες, Μαυροβούνιους) και μια πρόχειρη πολιτοφυλακή από 100 Ρωμιόπουλα (=Έλληνες του Ναυπλίου). Είχαν μια μόνο γαλέρα εξοπλισμένη.
Βοήθεια δεν περίμεναν από πουθενά. Η Βενετία ήταν σε πλήρη παρακμή, είχε ξεσπάσει ένα μεγάλο σκάνδαλο στον ναύσταθμο με υπεύθυνο τον Γάλλο Ντε Λα Σαλ, αδερφό του διοικητή του πυροβολικού στο Παλαμήδι. Η Γαληνοτάτη Δημοκρατία παρά τη τεράστια πνευματική ακμή (εκείνη την εποχή μεγαλουργούσαν ο Βιβάλντι στη μουσική και ο Γκολντόνι στο θέατρο) αδυνατούσε να στείλει στρατό στην Πελοπόννησο.
Οι Τούρκοι εντόπισαν το αδύνατο σημείο του Παλαμηδιού, την Γιουρούς Τάπια
όπως πάμε στην πύλη του φρουρίου, αριστερά εκεί που υπάρχει κοντάρι σημαίας). Έσκαψαν λαγούμι και ανατίναξαν το τείχος. Τότε βρέθηκαν χαλασμένα όλα τα κανόνια. Καρφωμένα από τον ίδιο τον ντε λα Σαλ (επί το Ελληνικότερο Σάλα). Το ένα μετά το άλλο τα κάστρα της πόλης μας παραδινόντουσαν, τελευταίο το Μπούρτζι.Οι Τούρκοι δεν σεβάστηκαν τίποτε. Έσφαξαν με το φριχτότερο τρόπο τους Έλληνες. Τους μάζευαν σε ομάδες, τους έγδυναν, τους ανάγκαζαν να μπουν στο βάλτο (περίπου εκεί που είναι η Τράπεζα Πειραιώς σήμερα), τους οδηγούσαν αλυσοδεμένους μέσα στον Βάλτο μέχρι περίπου την Νομαρχία, όπου είχε το τσαντίρι του ο Βεζύρης, όσους δεν μπορούσαν να προχωρήσουν μέσα στον βούρκο τους αποκεφάλιζαν, όσους έφθαναν απέναντι τους άφηναν λίγο να διψάσουν και μετά τους σκότωναν, κράτησαν μόνο λίγους όμορφους νέους και νέες (για ευνόητους λόγους).
Ο Μάνθος Ιωάννου ήταν φυλακισμένος σε ένα μπουντρούμι στην τάπια Γκριμάνι (=στην ανηφόρα της Αρβανιτιάς, δίπλα στην Πύλη της Ξηράς). Πότισαν σερμπέτι με αφιόνι τους φρουρούς και αποδράσανε. Κολύμπησε μέσα στην τάφρο (την Φόσσα) πήγε γύρω - γύρω το λιμάνι και έφτασε στην Καραθώνα, κρύφτηκε στο νησάκι, μέχρι που τους αντιλήφθηκε ένα διερχόμενο καΐκι, το οποίο τους μετέφερε στην Απουλία της Ιταλίας. Όλα αυτά πρέπει να τα ξεχνάμε;
Υπάρχουν λεφτά για παντός είδους φεστιβάλ με απευθείας αναθέσεις και χωρίς καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς, και δεν υπάρχουν χρήματα να επανεκδοθεί η «Φυλλάδα του Αναπλιού» με παράλληλη μετάφραση στα Αγγλικά, ώστε να την κάνει δώρο ο Δήμαρχος στους επίσημους ξένους, που κατά καιρούς τον επισκέπτονται και να μαθαίνουν τα βάσανα και τα πάθη του Ελληνικού λαού;
Μιας και μιλάμε για βάσανα και πάθη του λαού μας…
Φέτος εκτός από τα 50 χρόνια της Δημοκρατίας είναι και 50 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΟΧΗΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ. Γι αυτά δεν έχει καμιά εκδήλωση; (Έτσι ρωτάω, γιατί ο πολιτισμός τους είναι πολύ περίεργος).
Ο Πολιτισμός πρέπει να ξεχνάει την ιστορική μνήμη;
(Είναι και αυτό μια άποψη… ιδιαίτερα αρεστή στον Δυτικό Ιμπεριαλισμό)
