Ανδρέας Θεοδωρακόπουλος: Στην μη σωστή μεταφορά του μηνύματος από τον πομπό στον δέκτη, φταίει πάντα ο πομπός

Της Γκέλης Ντηλιά

Ο πολυδιάστατος συγγραφέας του βιβλίου «156 Μαθήματα για τις τεχνικές παρουσίασης» από τις εκδόσεις Περίπλους, σε μια συνέντευξη με βάση το περιεχόμενο του βιβλίου του, που αποτελεί πυξίδα για αρχάριους και προχωρημένους στον τομέα των δημόσιων ομιλιών και των τηλεοπτικών εμφανίσεων και όχι μόνο. Ποτέ άλλη μια πρόβα δεν είναι αρκετή, αν θες να κατακτήσεις την κορυφή.

Ναύπλιο – Αφίδνες, εν μέσω καλοκαιριού.

Έχω την αίσθηση ότι αφήνουμε το άγνωστο να παραμείνει μη γνωστό από φόβο που επιφέρει διαρκή αναβολή της εξερεύνησης του.

Συμβαίνει συχνά, όντως μας κυριεύει η ανασφάλεια του τι κρύβει και τι θα συναντήσουμε μπρος στο άγνωστο. Πονάμε και αρνούμαστε να πάμε στο γιατρό, για να μας μην μας πει τι έχουμε, φοβόμαστε να αντιμετωπίσουμε την αρρώστια μας. Η αναβολή θεωρούμε ότι οδηγεί στην ανακούφιση, αλλά τελικά οδηγεί στον γκρεμό.

Η λέξη αυτοπεποίθηση προϋποθέτει την αυτογνωσία, κάτι που οι περισσότεροι νομίζουν ότι διαθέτουν.

Η αυτογνωσία είναι το μέτρο της αυτοπεποίθησης. Άλλο θα προσπαθήσω να μιλήσω σε κοινό και θα τα καταφέρω και άλλο θα πάω για χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς στο άθλημα ασκήσεις επί δοκού, ενώ είμαι 100 κιλά. Πέρα από την αυτοπεποίθηση χρειάζεται και αυτογνωσία.

Είναι η έλλειψη οράματος που οδηγεί πολλούς στην αποτυχία;

Η έλλειψη οράματος, προγράμματος, συνέπειας. Όλα αυτά οδηγούν στην αποτυχία. Χρειάζεται πρόγραμμα, σύστημα, αυτοσυγκράτηση και πειθαρχία και θα επιτευχθούν όλοι οι στόχοι. Επίσης χρειάζεται  επιμονή και υπομονή. Κυρίως εξοικείωση με την αποτυχία.

Ποιους θα προσκαλούσες σε δείπνο;

Πολλούς. Θα αναφέρω ανθρώπους που δεν είναι στη ζωή, αλλά με μία μεταφυσική διάσταση θα ήθελα να μπορούσα να τους καλέσω, αλλά και ανθρώπους που είναι εν ζωή.

Θα διοργάνωνα 10 δείπνα, το έχω σκεφτεί πολλές φορές και  θα σας πω στο τέλος και τι θα τους προσέφερα, με τους εξής :

1.Τους Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα

2. Τον  Όμηρο μαζί με τον Καβάφη

3. Τον Μίκη Θεοδωράκη μαζί με το Χατζηδάκι

4. Τον  Τσιτσάνη μαζί με τον Τζίμη Χέντριξ και τον PaulMacAndrew

5. Τον BadenPowell με τη σύζυγό του Olivia

     6.  Τους Keynes  και τον PaulDavidson

     7. Τον PhilipKotler με τον Γιώργο Αυλωνίτη

     8. Μόνο του θα καλούσα το Γιώργο Κανελλόπουλο.

     9.  και μόνο του θα καλούσα τον Αντώνη Κατσαλή.

    10. Τον Χρηστάκη και τον Δασκαλάκη. 

Θα τους προσέφερα βλήτα με αμύγδαλα, προβατίνα στα κάρβουνα, τούρκικο καφέ, μπακλαβά με παγωτό.

Η εξωτερική εμφάνιση είναι σίγουρα μια επαγγελματική υποχρέωση. Παρόλα αυτά ακόμη και πολιτικοί καταστρατηγούν τον κανόνα.

Η εξωτερική εμφάνιση είναι ένα χαρακτηριστικό στοιχείο, ένα συστατικό  της εξωλεκτικής επικοινωνίας μας. Το ποιο μήνυμα θέλει κάποιος να μεταφέρει στο κοινό του, είναι αποτέλεσμα της εξωλεκτικής και της λεκτικής επικοινωνίας. Κάποιοι πολιτικοί υιοθετούν ένα ακραίο στοιχείο με σκοπό να δημιουργήσουν τύπο. Άλλοι το πετυχαίνουν, άλλοι γίνονται γελοίοι. Πολλοί δεν δίνουν σημασία με δυσάρεστες για αυτούς συνέπειες

 

Μια από τις πιο βλακώδεις εκφράσεις που αναπαράγεται σωρηδόν και περιλαμβάνεται στο βιβλίο σου είναι «Εγώ έτσι είμαι και σ’ όποιον αρέσω». Πόσος ναρκισσισμός περιέχεται σε αυτό;

Ένα μείγμα ναρκισσισμού, βλακείας και ανωριμότητας πασπαλισμένο με ανακολουθία στην αποδοχή των συνεπειών αυτής της έκφρασης. Όταν ξεστομίζεις, αλλά και εφαρμόζεις αυτή την έκφραση, να είσαι έτοιμος να μείνεις μόνος και να υποστείς τι συνέπειες της μοναξιάς.

 

Ποιο τελετουργικό ακολουθείς πριν από μια παρουσίαση σου;

Πίνω έναν διπλό τούρκικο, παίρνω 10 βαθιές ανάσες, ταιριάζω τη γραβάτα με το μαντηλάκι, σκέφτομαι ένα ανέκδοτο και ελέγχω όλα όσα είναι απαραίτητα για την παρουσίαση (ηλεκτρονικό υπολογιστή, usb, χώρο, σημειώσεις, φώτα).

 

Γράφεις ότι, «Στις μέρες μας όχι μόνο τα γραπτά μένουν, αλλά και τα προφορικά μένουν». Κι όμως ο καθένας μιλάει επί παντός επιστητού και τρολάρει κατά το δοκούν, χωρίς αιδώ.

Αγνοούμε το γιατί  έχουμε δύο αυτιά και ένα στόμα. Αγνοούμε τις αρχές των επιστημών. Βγάζουμε  ένα μικρό ή μεγάλο δικτάτορα από μέσα μας. Τα socialmedia έδωσαν την ευκαιρία να λέει ο καθένας δημοκρατικά τη γνώμη του και αυτό συμβαίνει με μια τρομερή ευκολία που καταντά ανούσιο.

 

Ο Νόμος του Paretto, όπου το 20% ξελασπώνει το 80% ανεξαιρέτως σε όλους τους τομείς, δείχνει ότι επαναπαύονται χωρίς τύψεις όσοι δεν είναι διατεθειμένοι να προσπαθήσουν περισσότερο.

Αν διαβάσουμε αυτό τον νόμο ανάποδα λέει το 20%του αποτελέσματος προέρχεται από το 80% της προσπάθειας. Αυτό το μικρό 20% μπορεί να τα διαλύσει όλα, έχει συμβεί πολλές φορές.

 

Δίνεις δεύτερες ευκαιρίες στους άλλους;

Εξήντα χρονών πια,  ωρίμασα και έμαθα να συγχωρώ και δεύτερες και τρίτες και τέταρτες. Όταν κατεβάζω όμως ρολά, τέλειωσαν όλα

 

Οι περισσότεροι, μη εκπαιδευμένοι ομιλητές, δεν μιλάνε τη γλώσσα του κοινού στο οποίο απευθύνονται. Είναι πομπώδεις και κατ’ αυτό τον τρόπο μεγαλώνει η απόσταση ανάμεσα σε  πομπό και δέκτη.

Το μεγαλύτερο και σπουδαιότερο βήμα του ανθρώπου είναι να κατέβει ο καθηγητής από την  έδρα στην τάξη και να γίνει δάσκαλος. Αυτό πρέπει να προσπαθούμε όλοι. Στην μη σωστή μεταφορά του μηνύματος από τον πομπό στον δέκτη, να ξέρετε φταίει πάντα ο πομπός. 

Πόσο καλός επίλογος σε μια ομιλία είναι το συναίσθημα;

Ευτυχώς το συναίσθημα διοχετεύεται παντού, διαχέεται παντού και αυτό είναι ένα πράγμα που κάνει τη ζωή υπέροχη και συναρπαστική.

 

Ποια στοιχεία έχεις αλλάξει μεταξύ της πρώτης και της πιο πρόσφατης εκπαίδευσης σου σε εταιρικά στελέχη;

 

Τα πάντα! Η εξέλιξή μου στηρίζεται στον Ηράκλειτο, «τα πάντα ρει».

Μην πάτε τόσο πίσω στην πρώτη που συνέβη πριν 30-32 χρόνια και μεταξύ αυτής που έκανα την προηγούμενη βδομάδα και την σημερινή, άλλαξα πολλά.

 

Ποιο αντικείμενο δεν αποχωρίζεσαι;

Μια πέννα Sheaffer και ένα ρολόι  Ωmega δώρο ενός εργοδότη ως επιβράβευση αποτελεσματικότητας.

 

Ποιο είναι το βασικό μήνυμα που πρέπει να εκπέμπει η γλώσσα του σώματος του ομιλητή;

«Είμαι εδώ, είμαι μαζί σας, σας ακούω».

 

Κάποιος που δεν διαθέτει επικοινωνιακές δεξιότητες, τις αποκτά μέσω της εκπαίδευσης;

Απολύτως ΝΑΙ  παρακαλώ γράψτε το με κεφαλαία και bold!

 

Σε τι δεν λες ποτέ «Όχι»;

Σε έναν τούρκικο καφέ, σε ένα κρασί με καλή παρέα για κουβέντα. Κυρίως για αυτό δέχτηκα να τα πούμε, και δευτερευόντως για τη συνέντευξη.

 

Η Γκέλη Ντηλιά είναι ποιήτρια και συγγραφέας.