Δεν ανέτρεψε καμιά ομάδα στρατιωτικών τη νόμιμη κυβέρνηση, αλλά η ίδια Κυβέρνηση συνήλθε σε συνεδρίαση (μέρα μεσημέρι στις 12.00) και ανέστειλε τη λειτουργία της Βουλής και κάποιων άρθρων του Συντάγματος.
Ο Μεταξάς ήταν υπηρεσιακός Πρωθυπουργός. Η Κυβέρνησή του είχε πάρει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή με μεγάλη πλειοψηφία (δεν τον είχαν ψηφίσει μόνο το ΚΚΕ και τέσσερις δημοκρατικοί Βουλευτές περί τον Γ. Παπανδρέου).
Η αιτία που κήρυξε δικτατορία ήταν η «προσπάθεια διασάλευσης του κοινωνικού καθεστώτος» και αφορμή η προκήρυξη μιας απεργίας. Αυτό ισχυρίστηκε η ίδια δικτατορία. Στην πραγματικότητα ήταν η εξυπηρέτηση των Αγγλικών συμφερόντων στην Ελλάδα από μια στιβαρή και ανεξέλεγκτη Κυβέρνηση.
Πριν από μερικούς μήνες είχε επανέλθει ο βασιλιάς Γεώργιος, γνωστός Αγγλόφιλος. Η Ελληνική οικονομία είχε χρεωκοπήσει το 1932. Ως μέτρο ανάκαμψης της οικονομίας είχε επιλεχθεί η πολιτική των ανταλλαγών κλήρινγκ (στέλναμε γεωργικά προϊόντα και εισαγάγαμε βιομηχανικά και πρώτες ύλες που δεν είχαμε). Το μέτρο ξεκίνησε από την Κυβέρνηση Ελ. Βενιζέλου και συνεχίστηκε από όλους τους άλλους. Έτσι είχαν γίνει προνομιούχοι οικονομικοί εταίροι της Ελλάδας οι δυο θανάσιμοι εχθροί της Αγγλίας: η ναζιστική Γερμανία και η Σοβιετική Ρωσία του Στάλιν.
Η Αγγλία ξέρει να εξυπηρετεί τα συμφεροντά της. Ο βασιλιάς έδωσε έγκριση για κήρυξη δικτατορίας. Τη δημοκρατική Αγγλία δεν την ένοιαζε που η δικτατορία θα χρησιμοποιούσε και φασιστικές μεθόδους και θα συνέχιζε την ίδια οικονομική πολιτική, αρκεί στις μεγάλες πολιτικές αποφάσεις να ήταν μαζί της. Ο Μεταξάς της περιόδου 36-40 ήταν Αγγλόφιλος.
(Μην σας κάνει εντύπωση ότι ενώ στην Ακροναυπλία ήταν φυλακισμένοι περί τους 600 (!!!) κομμουνιστές, στο λιμάνι ερχόντουσαν και πλοία με την κόκκινη σημαία και το σφυροδρέπανο και φόρτωναν μπάλες καπνό. Οι διακρατικές σχέσεις δεν επηρεάστηκαν. Και οι Σοβιετικοί θέλαν να πουλήσουν ξυλεία και οι Έλληνες να εξαγάγουν καπνά.)
Ο Μεταξάς στρατιωτικοποίησε τη ζωή της νεολαίας. Η φωτό είναι από παρέλαση της Εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας μπροστά από το άγαλμα του Καποδίστρια το 1939 (είναι από τη συλλογή της ομάδας Παλαιές φωτογραφίες του Ναυπλίου). Στις μικροϊστορίες της σελίδας της ίδια ομάδας υπάρχουν καταγεγραμμένα στιγμιότυπα από την καθημερινή ζωή και τη στρατολόγηση στην ΕΟΝ, γραμμένα με γλαφυρό και αντικειμενικό τρόπο από τον αείμνηστο Λούη Λάμπρου.
Στο Ναύπλιο σαν αντίδραση στην ΕΟΝ διατηρήθηκε το Σώμα Προσκόπων. Όποιοι ήταν «γραμμένοι» σε αυτό γλύτωναν από την υποχρεωτικότητα της στρατολόγησης στην ΕΟΝ. Στην «εφορεία» των Προσκόπων τότε ήταν ο μετέπειτα δήμαρχος Σαγιάς και ο πατέρας μου. Ο Σαγιάς – λέγεται, γιατί τέτοια πράγματα δεν εξακριβώνονται- είχε την κάλυψη του τότε διάδοχου και μετέπειτα βασιλιά Παύλου.
Στην ΕΟΝ είχε παραχωρηθεί για λέσχη ένας όροφος των λεγόμενων «φυλακών του Λεονάρδου». Τις πολιτιστικές δραστηριότητες της οργάνωσης τις βλέπουμε στην φωτογραφία… μια στρατιωτική μπάντα… απαραίτητη για φασιστικές φιέστες.
Η δικτατορία συνεχίστηκε και μετά το θάνατο του Μεταξά τον Ιανουάριο του 1941. Οι νόμιμοι διάδοχοί του ο Κορυζής και μετά ο Τσουδερός εργαζόνταν μέσα στο θεσμικό πλαίσιο της δικτατορίας. Χρειάστηκαν δυο στρατιωτικά κινήματα στη Μέση Ανατολή και η σχεδόν διάλυση του στρατού, για να φτάσουμε στη «συμφωνία του Λιβάνου» που έθεσε τέρμα στην ισχύ της δικτατορίας.
Αντίθετα στην κατεχόμενη Ελλάδα η δοσίλογη Κυβέρνηση Τσολάκογλου – κατόπιν εντολής των Γερμανών – κατέλυσε τη δικτατορία!!!! Γιατί κατήργησε τον βασιλιά, που ήταν Αγγλόφιλος… Εννοείται, πως δεν αποκατέστησε καμία δημοκρατία, ούτε καν υποσχέθηκε κάτι τέτοιο.
Στο Ναύπλιο η Νομαρχία, υπακούοντας τις εντολές, καθαίρεσε όλα τα σύμβολα της δικτατορίας από παντού. (Λέει, ότι τα μεταφέρανε με καρότσα στον Βάλτο και τα έκαψαν). Η ΕΟΝ Ναυπλίου έπαψε να ονομάζεται έτσι, αλλά διατήρησε τη λέσχη της στις φυλακές του Λεονάρδου και τις πολιτιστικές της δραστηριότητες, φίλα προσκείμενη προς τους Γερμανούς.
Ο Μεταξάς είχε καλές σχέσεις με το Ναύπλιο, αν και στο «Ημερολόγιό» του, που έχει εκδοθεί, κακολογεί τις Ναυπλιώτισσες. Είχε υπηρετήσει εδώ σαν χαμηλόβαθμος αξιωματικός σε δύο περιόδους. Και είχε κάνει ένα θυελώδες πέρασμα με το τρένο το 1923, όταν είχε ηγηθεί μιας φιλοβασιλικής αντεπανάστασης. Είχε διατηρήσει κάποιες γνωριμίες στην πόλη μας και πρέπει να την είχε επισκεφθεί τουλάχιστον δύο φορές σαν Πρωθυπουργός.
Καλό είναι μερικά πράγματα να μην τα ξεχνάμε… Στην πόλη μας δεν έβαζαν τους κρατούμενους πάνω σε παγοκολώνα, ούτε τους πότιζαν με ρετσινόλαδο για να αποκηρύξουν τον κομμουνισμό… αυτά γίνονταν πάνω στην Ακροναυπλία, στις φυλακές.
