Δήλωση Γιώργου Γαβρήλου, Τομεάρχη Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, μετά τις κυβερνητικές ανακοινώσεις για την μείωση της ανεργίας τον μήνα Ιούνιο (2024):
Η ανακοίνωση της Κυβέρνησης πως η ανεργία, τον μήνα Ιούνιο, που η τουριστική περίοδος βρίσκεται στο απόγειό της, έπεσε κατά μια ποσοστιαία μονάδα (στο 9,6, από 10,6 που ήταν τον Μάιο του 2024), δυστυχώς δεν δημιουργεί συνθήκες ικανοποίησης και εφησυχασμού.
Το 45% των εργαζομένων ανταποκρίνεται με δυσκολία στις μηνιαίες υποχρεώσεις του νοικοκυριού του.
Στο 8,3% καταγράφεται η πραγματική μείωση μισθών εξαιτίας της ακρίβειας και του πληθωρισμού, όταν τα κέρδη των εταιρειών ανέρχονται στο 5,9% (για το 2023).
Πάνω από το 50% των μισθωτών στον ιδιωτικό τομέα αμείβονται με 800 ή λιγότερα ευρώ, τον μήνα, την ώρα που η απόκλιση μεταξύ κερδών και μισθών, ως ποσοστό του ΑΕΠ, αγγίζει τις 21 μονάδες, ενώ στην ΕΕ είναι 3.
Περίπου 50% των νέων θέσεων εργασίας που δημιουργούνται είναι με ελαστικές μορφές απασχόλησης και χαμηλούς μισθούς.
Το ποσοστό κάλυψης των εργαζομένων από συλλογικές συμβάσεις εργασίας έχει πέσει στο 25,8%, όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι στο 45,8% και ενώ σύμφωνα με πρόσφατη ευρωπαϊκή οδηγία αυτό το ποσοστό πρέπει να αγγίζει το 80%.
Όπως φανερώνουν οι αριθμοί, την τετραετία 2019-2024 το brain drain, αν και δεν είναι στο επίπεδο της εποχής των Μνημονίων- από τα οποία βγήκαμε το 2018-, ωστόσο παραμένει ακόμη ενεργό, με την τάση φυγής να διογκώνεται σε όσους αναζητούν δουλειά σε υψηλούς κλάδους εξειδίκευσης, με καλύτερες συνθήκες εργασίας και καλύτερα αμειβόμενες θέσεις.
Για όλα αυτά τα στοιχεία θα μας απαντήσει η Κυβέρνηση; Πώς μπορεί και πανηγυρίζει, την ώρα που οι εργαζόμενοι στην χώρα, λόγω την πολιτικών της, έχουν απολέσει βασικά τους δικαιώματα; Την ώρα που το 8ωρο και το 5νθηερο έχουν από καιρό καταργηθεί, όταν εγκαταλείπονται οι συλλογικές συμβάσεις, έναντι των ατομικών, όταν οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να τα βγάλουν πέρα με καθηλωμένους μισθούς, μέσα σε ένα σκηνικό ακραίας ακρίβειας και συνεχών ανατιμήσεων;
Η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει αποδείξει πως όχι μόνο δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα δομικά προβλήματα της Εργασίας, αλλά μέρα με τη μέρα χειροτερεύει ακόμη περισσότερο την θέση των εργαζομένων στην χώρα μας, δημιουργώντας ένα ασφυκτικό περιβάλλον εργοδοτικής αυθαιρεσίας, εκμετάλλευσης και φτωχοποίησης.