Κουβαλούσες το δικό σου σταυρό τα τελευταία χρόνια με τα συνεχή προβλήματα υγείας που σε ακολουθούσαν . Αγωνίστηκες με θάρρος και δύναμη, έχοντας πάντα μακριά τον ορίζοντα σου .Ήσουν όμως τυχερός,γιατί στα πολύ δύσκολα αυτά χρόνια είχες δίπλα σου την οικογένεια σου, που σου συμπαραστάθηκε με πίστη , αφοσίωση , και αγάπη .
Είχες τη Μαίρη σου, στοργική σύζυγο , που με υπομονή , διακριτικότητα και αξιοπρέπεια στάθηκε δίπλα σου , πραγματικός βράχος μέχρι το τέλος.
Είχες τις δυο υπέροχες κόρες σου που σε υπεραγαπούσαν, τη μεγαλύτερη την Ελένη , και τη Χριστίνα στην οποία σου υπόσχομαι ότι το δυσαναπλήρωτο κενό που αφήνεις θα προσπαθώ, όσο ζω, να το καλύψω σαν ο πνευματικός της πατέρας .
Ήσουν αυτός που τους έδινε δύναμη , κουράγιο , και καρτερία , για όλες τις δύσκολες στιγμές που περνάμε στη ζωή μας . Θα τους λείψεις πολύ. Θα είσαι όμως πάντα στο μυαλό και στη καρδιά τους .
Με τη παράκληση στο μεγαλοδύναμο θεό μας να ρίξει το βλέμμα του στην οικογένεια σου και να τους δώσει δύναμη , να συνεχίσουν τη ζωή τους , στέλνοντας τους την εξ ύψους παρηγοριά.
Δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ .
Καλό Ταξίδι αδελφέ μου .
Γιάννης Εμμανουήλ
