Για αυτό αναρτώ το πρωτοσέλιδο μιας ακραιφνούς Δεξιάς εφημερίδας, του «ΕΛΕΎΘΕΡΟΥ ΤΎΠΟΥ».
Επισημαίνω:
· Ότι χαίρεται που ήρθαν να ψηφίσουν μόνο 300.000 ψηφοφόροι. Λιγότεροι δηλ. από την εκτίμηση ότι θα προσέρχονταν 350.000. Λάθος ανάγνωση. Δεδομένου ότι το 270.000 του πρώτου γύρου της περασμένης φοράς στηρίχθηκε στην μεγάλη κινητοποίηση του μηχανισμού του Λοβέρδου (ξέρουμε καλά ποιοι προσήλθαν). Το 300.000 πρέπει να συγκριθεί με τις 240.000 του δευτέρου γύρου. Δλδ. Είχαμε αύξηση κατά 25%. Ποσοστό καθόλου ευκαταφρόνητο.
· Στον βασικό τίτλο ο Ελεύθερος Τύπος προβλέπει επανάληψη του «σκληρού ροκ» στην Αντιπολίτευση ανεξάρτητα της νίκης του Δούκα ή του Ανδρουλάκη. Σωστή πρόβλεψη. Μια νίκη της Διαμανατοπούλου ή του Γερουλάνου θα διευκόλυνε την βελούδινη μετάβαση κεντρώων ψηφοφόρων προς το ΠΑΣΟΚ. Όμως η πολιτική του Μητσοτάκη, με την ακρίβεια να ροκανίζει τα πραγματικά εισοδήματα, συρρικνώνει αυτά τα κεντρώα στρώματα και τα ριζοσπαστικοποιεί, σπρώχνοντας ένα σημαντικό μέρος προς την Άκρα Δεξιά. Έτσι μόνο μια ριζοσπαστική λύση στο ΠΑΣΟΚ μπορεί να ανακόψει την πορεία προς την Άκρα Δεξιά. Και αυτή τη στιγμή η ριζοσπαστικότερη προσφερόμενη λύση είναι ο Δούκας.
· Από την εικόνα που σχημάτισα παρακολουθώντας από κοντά την εκλογική διαδικασία, ο κόσμος, που ήρθε να ψηφίσει, πλην κάποιων νεότερης ηλικίας, ήταν παλιότερα αδρανή μέλη του ΠΑΣΟΚ. Απόδειξη, ότι βρίσκονταν στα τάμπλετ, ως παλιότερα μέλη ή φίλοι του Κινήματος και ελάχιστες νέες εγγραφές έγιναν.
· Πολιτικά ο Ελεύθερος Τύπος «βάζει στο ίδιο τσουβάλι» τον Δούκα και τον Ανδρουλάκη. Και δεν κάνει κανένα σχόλιο για τα μεγάλα ποσοστά που πήραν οι Διαμαντοπούλου και ο Γερουλάνος. Αυτή η εικόνα συμφέρει τη ΝΔ. Το ότι ήρθαν χιλιάδες κόσμου να ψηφίσουν τη Διαμαντοπούλου, όχι για την ίδια, αλλά αναπολώντας την εποχή του Σημίτη.Ακόμα περισσότεροι ήρθαν για τον Γερουλάνο, όχι για τον ίδιο, αλλά να τιμήσουν την προσπάθεια του Γ. Παπανδρέου. Δείχνει πόσο απογοητευμένα είναι σημαντικά κομμάτια του εκλογικού σώματος από την πολιτική του Μητσοτάκη, που αναπολούν παλιότερες Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Και πόσο ισχυροί είναι ακόμη οι εκλογικοί μηχανισμοί και των «εκσυγχρονιστών» και των «Παπανδρεϊκών» ανάμεσα στον σκληρό πυρήνα των οπαδών του ΠΑΣΟΚ.
· Όσον αφορά την εξομοίωση των δύο κάνει μεγάλο λάθος. Ο Δούκας δεν στηρίχθηκε σε κανέναν παραδοσιακό μηχανισμό. Στηρίχθηκε αποκλειστικά σε ριζοσπαστική πολιτική πρόταση και την αίγλη που έχει λόγω Πανεπιστημιακής καριέρας και Δημαρχιακού αξιώματος. Αντίθετα ο Ανδρουλάκης στηρίχθηκε στον, εξαιρετικά δυνατό, προσωπικό του μηχανισμό. Σε σχέση με τον πρώτο γύρο της προηγούμενης φοράς έχασε καθαρά δυνάμεις. Οι «μεταγραφές» που έκανε αξιοποιώντας ορισμένα στελέχη με άλλη προέλευση, μάλλον κακό του έκαναν… έδωσαν την εικόνα αλισβερισιού για καρέκλες, το οποίο ήταν καταστροφικό.
· Στον δεύτερο γύρο η μάχη θα είναι ακόμα πιο σκληρή. Ο μεν Δούκας έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει, ακόμα και μετά μια ήττα, ως Δήμαρχος Αθήνας. Για τον Ανδρουλάκη η ενδεχόμενη ήττα θα ήταν το τέλος… θα ήταν σαν να του χρέωναν προσωπικά το ότι δεν κατάφερε να προσελκύσει στο ΠΑΣΟΚ τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ.
· Ο μεν Δούκας δεν έχει παρά να συνεχίσει με τον ίδιο τρόπο. Πολιτική πρόταση, πολιτισμένη αντιπαράθεση και όχι πάλη μηχανισμών. Θα προσελκύσει τους περισσότερους από τους ψηφοφόρους των υποψηφίων που τέθηκαν εκτός δεύτερου γύρου.
· Ο δε Ανδρουλάκης πρέπει να υπερασπιστεί πειστικότερα την δική του συμβολή στην μικρή, αλλά υπαρκτή, άνοδο του ΠΑΣΟΚ.
· ΣΤΗΝ ΑΡΓΟΛΙΔΑ και ιδιαίτερα στους δύο μεγαλύτερους Δήμους (Ναυπλίου και Άργους) ο Δούκας πήρε τα καλύτερα ποσοστά του σε όλη την Ελλάδα. Πράγμα που σημαίνει ότι οι εδώ υποστηρικτές του έκαναν θαυμάσια δουλειά.
