Ένα ακόμα ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ έφυγε. Η Βάσω Παπανδρέου ήταν μια βασική παράμετρος στη διαμόρφωση της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ (άλλοτε αντιπολιτευτικής, άλλοτε Κυβερνητικής) από το 1974 μέχρι την εκλογική εξαΰλωση του Κινήματος τον Μάϊο του 2012.
Πέρα από την ανθρώπινη λύπη για τον χαμό της, πρέπει να δούμε και την ιστορική της προσφορά (θετική και αρνητική).
Στην Αργολίδα την Βάσω Παπανδρέου την γνωρίσαμε τα καλοκαίρια (πριν από το 1981) όπου πολλές φορές φιλοξενήθηκε από την Μαίρη Καρούζου (δεύτερη γυναίκα του ποιητή Ν. Καρούζου) στην Πυργέλα.
Ήταν η εποχή που το ΠΑΣΟΚ είχε να διαλέξει ανάμεσα σε ένα μαζικό οργανωμένο κίνημα και σε ένα φεουδαρχικού τύπου παλαιοκομματικό κόμμα ημιαυτόνομων στελεχών και πολιτευτών (καλή ώρα, όπως σήμερα).
Η Βάσω εξέφραζε δυναμικά την πρώτη τάση, εκείνη που ήθελε το Κίνημα ως οργανωμένη έκφραση λαϊκών ανθρώπων.
Για την ιδιαίτερη ή όχι, φημολογούμενη, σχέση της με τον Ανδρέα, δεν είχε ποτέ αναφερθεί. Μιλούσε πάντοτε με ιδιαίτερο σεβασμό και πολιτική εκτίμηση για το πρόσωπό του.
Η Βάσω Παπανδρέου, ήταν η πρώτη επιλογή του Ανδρέα για Ευρωπαία Επίτροπος. Αποδείχτηκε αρκετά δυναμική. Ενώ υπερίσχυαν καταφανώς οι νεοφιλελεύθερες απόψεις στις Βρυξέλες, προσπάθησε με την περίφημη «πράσινη χάρτα», να πάρει μερικά μέτρα υπέρ των εργαζομένων… Τα οποία, δυστυχώς, πολύ σύντομα, τα πήρε και τα σήκωσε ο αέρας της συνθήκης του Μάαστριχτ.
Η Βάσω Παπανδρέου παρέμεινε σε Κυβερνητικές θέσεις σε όλη τη διάρκεια της Πρωθυπουργίας Σημίτη.
Δυο πράξεις της, θεωρώ, ότι στάθηκαν μοιραίες για την Αργολίδα.
1) Η τηλεφωνική απόλυση, από κινητό, γιατί ακόμα δεν είχε φτάσει στην Αθήνα, του τότε Διευθυντή του (κρατικού ακόμα) Ξενία, Νεοφώτιστου. Ο Νεοφώτιστος από το 94 μέχρι το 97 είχε κατορθώσει να εξυγιάνει το συγκρότημα του ΕΟΤ (Ξενία, Ξενία Παλάς, Αμφιτρύων, Αρβανιτιά και Μπούρτζι). Αυτό δεν άρεσε σε πολλούς… αφ ενός μεν σε κάποια τοπικά στελέχη που ήθελαν άλλον στη θέση του για να διεκπεραιώνουν ρουσφέτια. Αφ’ ετέρου δε, δεν άρεσε σε εκείνους που ήθελαν – από το 1990 – την ιδιωτικοποίηση – εκποίηση του συγκροτήματος. Αμέσως μετά την απόλυσή του, κινήθηκαν οι διαδικασίες ξεπουλήματος… με τις γνωστές συνέπειες και για θέσεις εργασίας, που συρρικνώθηκαν, και για εγκατάλειψη Ξενία, Αρβανιτιάς, κήπου Αμφιτρύωνα.
2) Την ιδιωτικοποίηση του «Μορέα»δλδ. της εθνικής οδού Κορίνθου – Καλαμάτας. Τον χειμώνα 1998-1999 ο δρόμος, ο οποίος είχε δοθεί στην κυκλοφορία αρκετά χρόνια πριν, κατέρρευσε από κατολισθήσεις σε μήκος πάνω από 10 χιλιόμετρα. Η ευθύνη της Βάσως Παπανδρέου και όλη της τότε Κυβέρνησης ήταν ότι «ποτέ κανένας δεν τιμωρήθηκε για τις επικίνδυνες αυτές κακοτεχνίες». Ο δρόμος δεν θα ξαναφτιαγνόταν,εάν δεν αναλάμβανε ιδιώτης. Έτσι σήμερα, πληρώνουμε διόδια σε ιδιώτη πάροχο. Έπρεπε να είχε επιμείνει στην ανεύρεση και τιμωρία υπευθύνων. Το κάζο έχει ξεχαστεί πια.
Η τελευταία πολιτική πράξη της Βάσως Παπανδρέου την τιμά ιδιαιτέρως.
Ήταν από τα λίγα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν «τί προτείναν τα μνημόνια;». Διαφώνησε. Όχι με την ανάγκη καταφυγής στο μνημόνιο, αλλά για τον σχεδιασμό του, τον οποίο εύρισκε εντελώς αντιαναπτυξιακό. Εκ του αποτελέσματος, δικαιώθηκε. Δεν ψήφισε το δεύτερο μνημόνιο, με το περίφημο «ΠιΕσΆϊ», που μας πέταξε για χρόνια εκτός αγορών και διαγράφτηκε από το ΠΑΣΟΚ.
Οι επόμενες ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ, δεν μπήκαν στον κόπο να άρουν τη διαγραφή. Βόλευε πολλούς η απουσία της Βάσως Παπανδρέου.
Αφού ταλαιπωρήθηκε με θέματα υγείας παρέδωσε το πνεύμα προχθές…
