Ο Θεόδωρος (Θοδωρής) Κουτσογιάννης έχει σπουδάσει αρχαιολογία και ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (πτυχίο 1996, μεταπτυχιακό 2000, PhD 2008). Επιπλέον, παρακολούθησε σεμινάρια και πραγματοποίησε έρευνα σε διάφορα πανεπιστήμια και ιδρύματα του εξωτερικού (LaSapienza, Ρώμη 1998 και 2000; WarburgInstitute, Λονδίνο 2001-02; ScuolaNormaleSuperiore, Πίζα 2003; Istituto di StudiUmanistici, Φλωρεντία 2005-0; Πανεπιστήμιο Princeton 2011). Έχει διδάξει ιστορία σύγχρονης τέχνης ως επισκέπτης καθηγητής (Πανεπιστήμιο Αθηνών, 2009, 2011, 2018, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Βόλος, 2010, Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, 2009-14, Πανεπιστήμιο Πατρών, 2019-20). Έχει επιμεληθεί εκθέσεις και τους καταλόγους τους στην Αθήνα (Hellas: Genius Loci, 2014; «A dream between splendid ruins…», 2015–2016; Minor Odysseys, 2017; «This are what we fighted for...», 2020; Beholding Liberty!, 2021). Έχει παρουσιάσει πολλές εργασίες σε διεθνή συνέδρια και έχει δημοσιεύσει διάφορα δοκίμια σε συλλογικούς τόμους. Ασχολείται με τη σύγχρονη ευρωπαϊκή τέχνη από την πρώιμη Αναγέννηση έως τον ύστερο Νεοκλασικισμό, ιδιαίτερα όσον αφορά την καλλιτεχνική πρόσληψη της Αρχαιότητας και τις ελληνικές πτυχές του σύγχρονου εικαστικού πολιτισμού. Το ακαδημαϊκό έτος 2023-24 υπήρξε υπότροφος ερευνητής του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Harvard στον τομέα του Φιλελληνισμού. –
Λίγα λόγια για το θέμα: Η Πελοπόννησος, ως διακριτή γεωγραφική περιφέρεια της Ελλάδας, φορτισμένη ιστορικά με ιδιαίτερο μνημειακό πολιτισμικό απόθεμα, καταγεγραμμένο στη γραμματεία και εγγεγραμμένο στα υλικά κατάλοιπα, αποδόθηκε εικονογραφικά ποικιλοτρόπως στον νεότερο οπτικό πολιτισμό της Ευρώπης.
Οι ζωγράφοι της πρώιμης νεωτερικότητας απεικονίζουν την ουτοπική Αρκαδία της ειδυλλιακής ζωή των ποιμένων• οι χαρτογράφοι, ιδίως της βενετικής σχολής, χωροθετούν την Πελοπόννησο και οι εικονογράφοι αποτυπώνουν τα κάστρα της Μεθώνης, της Κορώνης και του Ναυπλίου στις vedutemarine• οι περιηγητές κινούνται στα χνάρια του Παυσανία και αναζητούν τις αρχαιότητες, ιδίως στο Άργος, τις Μυκήνες, την Ολυμπία και τις Βάσσες Φιγαλείας• οι επιστήμονες της Γαλλικής Αποστολής το 1828 καταγράφουν τόπους και μνημεία σε όλο τον επαναστατημένο Μωριά• οι φιλέλληνες καλλιτέχνες οπτικοποιούν τις κομβικές μάχες του Αγώνα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας, ιδίως στα Δερβενάκια, την Τριπολιτσά, το Μανιάκι και το Ναυαρίνο.
Όλες αυτές οι ποικίλες εικόνες για την Πελοπόννησο από Ευρωπαίους, από την Αναγέννηση του 15ου αιώνα μέχρι και τον Ρομαντισμό του 19ου αιώνα, συναποτελούν ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον καλειδοσκόπιο του ελληνικού κόσμου την εποχή της ξενοκρατίας, πολλαπλά ελκυστικό και συγχρόνως αποκαλυπτικό για την «εικόνα» (με και χωρίς εισαγωγικά) της Ελλάδας στη Δύση.
Από το ΔΣ
