Το προηγούμενο διάστημα, πραγματοποιήθηκε η πανελλαδική σύσκεψη Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων, Σωματείων και συνδικαλιστών που συσπειρώνονται στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, το ΠΑΜΕ, την πιο πλατιά συσπείρωση της εργατικής τάξης στο συνδικαλιστικό κίνημα. Από την Αργολίδα συμμετείχε πολυμελής αντιπροσωπία από διαφορετικά σωματεία και κλάδους.
Πριν 25 χρόνια οι χιλιάδες αγωνιστές που συγκρότησαν το ΠΑΜΕ, απέρριψαν τη γραμμή του κοινωνικού εταιρισμού, της υποταγής στις κατευθύνσεις της ΕΕ και των κυβερνήσεων για την προώθηση του φτηνού κι ευέλικτου εργαζόμενου.
Απορρίψαμε, το κριτήριο της λεγόμενης «ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων» που προωθούνταν στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα από τα αστικά κόμματα, την ΕΕ, την ETUC (την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων), τις δυνάμεις τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, από τις ηγεσίες ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ.
Απορρίψαμε τη λογική ότι η εργασία είναι κόστος. Δεν είναι κόστος, είναι η κύρια παραγωγική δύναμη. Το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης, εργοδοτών και εργατοπατέρων στην αρχή λοιδόρησαν το ΠΑΜΕ, το συκοφάντησαν.
Κρατήσαμε τις αρχές της ταξικής πάλης που αποτελεί την κινητήρια δύναμη της Ιστορίας, τον στόχο για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, όχι μόνο στα καταστατικά των Σωματείων μας, αλλά στον προσανατολισμό της δράσης μας. Κόντρα στη γραμμή της «συνεργασίας» μεταξύ εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμενων, της «κοινωνικής συνοχής» του κυβερνητικού – εργοδοτικού συνδικαλισμού που οδηγεί σε συμβιβασμό με την καπιταλιστική εκμετάλλευση και την εξουσία των καπιταλιστών.
Αυτά είναι τα στοιχεία που δυνάμωσαν το ΠΑΜΕ και έκαναν τον ταξικό πόλο στο συνδικαλιστικό κίνημα να αναγνωρίζεται από το σύνολο της εργατικής τάξης και ευρύτερα λαϊκά στρώματα.
Εκείνες τις μέρες,πήραμε θάρρος από την πλούσια πείρα που μεταφέρθηκε από όλη την Ελλάδα και από πάμπολλούς χώρους δουλειάς, γεμίσαμε αισιοδοξία, είδαμε ότι δεν είμαστε μόνοι. Αυτό που ζήσαμε εκείήταν η ζωντανή μαχητική έκφραση της ανόδου των ταξικών αγώνων.
Σε όσους ψάχνουν σωτήρες και μεσσίες, σε όσους λοιδορούν τους ταξικούς αγώνες, τους το λέμε καθαρά: Η εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση είναι εδώ. Θα αναμετρηθούμε στα γεμάτα και θα κερδίσουμε, ενάντια στην αντεργατική πολιτική που είναι εδώ και αποτελεί έκφραση της στρατηγικής των επιχειρηματικών ομίλων για φτηνή, πολύ φτηνή εργασία, χωρίς ΣΣΕ, εργάσιμο χρόνο λάστιχο, κοινωνικοασφαλιστικά συστήματα πλήρως εμπορευματοποιημένα, θυσίες χωρίς τέλος για την ενίσχυση των επιχειρηματικών κερδών.
Άλλωστε έκφραση της είναι και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος που για τους λαούς είναι θάνατος, γενοκτονία, αμέτρητες καταστροφές, αλλά για αυτούς είναι διέξοδος στα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, με ενεργή συμμετοχή και μοιρασιά της λείας.Ζήσαμε πολλά την δεκαετία που πέρασε. Κυβερνήσεις μονοκομματικές, πολυκομματικές συνεργασίας, «εθνικής σωτηρίας», «κοινωνικής σωτηρίας», δεξιές – σοσιαλδημοκρατικές – αριστερές.
Θα δώσουμε σφοδρές μάχες το επόμενο διάστημα ενάντια στην προσπάθεια χειραγώγησης της λαϊκής οργής που θα κάνουν οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας,του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Κανείς δεν ξεχνά τη βρώμικη αποστολή της ΠΑΣΚΕ στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Τότε που μέσα στην καπιταλιστική κρίση ο Προέδρος της ΓΣΕΕ, Παναγόπουλος, μαζί με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, έλεγε ότι «οι απεργίες έχουν φάει τα ψωμιά τους», τότε που υπέγραψε τις Εθνικές Συλλογικές Συμβάσεις με τους πετσοκομμένους μισθούς με πρόσχημα να μη χαθεί το επίδομα γάμου. Τότε που μέσα στην πανδημία έβαλε λουκέτο στα συνδικάτα, στο όνομα των υγειονομικών μέτρων και πειθάρχησε στα μέτρα καταστολής. Τότε που όταν τα συνδικάτα προετοίμαζαν την απεργία ενάντια στο νόμο Χατζηδάκη έλεγε ότι δεν υπάρχει νομοσχέδιο, ότι το ΠΑΜΕ κινδυνολογεί. Τότε που έγινε το τραγικό έγκλημα στα Τέμπη και αρνήθηκαν τον απεργιακό ξεσηκωμό καταγράφοντας μια από τις πιο ντροπιαστικές σελίδες στην ήδη ντροπιαστική ιστορία τους. Και όλα αυτά τα έκαναν με τη στήριξη της ΔΑΚΕ και των παρατάξεων του ΣΥΡΙΖΑ.
Έφτασαν πριν λίγους μήνες να ανταγωνίζονται ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ στην απεργοσπασία για να υπονομεύσουν τους εργατικούς αγώνες. Και δε μπορούν να κάνουν αλλιώς. Αυτοί που δε λένε κουβέντα σήμερα για τον πόλεμο, αύριο άμα ζορίσουν τα πράγματα θα καλούν να σκύψουμε το κεφάλι και να θυσιαστούμε στο όνομα της ενότητας και των εθνικών στόχων του κεφαλαίου.
Από κοντά σε όλα αυτά, και τα διοικητικά συμβούλια των Εργατικών Κέντρων του νομού, που από συλλογικά όργανα των εργαζομένων έχουν μετατραπεί σε «παραμάγαζα» των εργοδοτών. Εγκλωβίζουν τους εργαζόμενους με τη γραμμή της εργοδοσίας, στην υιοθέτηση των στόχων της ανταγωνιστικότητας και της ταξικής συνεργασίας.Με φαινόμενα εκφυλισμού και νοθείας.
Συνάδελφοι, εργάτες στα μαγαζιά, στα γιαπιά και στα εργοστάσια
Ήρθε η ώρα να δοκιμάσουμε τη δική μας δύναμη, χωρίς να αναζητούμε σωτήρες – λύσεις από τα πάνω. Αυτή η δύναμη υπάρχει, είναι μπροστά μας με γραμμή προσανατολισμού κόντρα στη στρατηγική και την πολιτική τους. Αυτό εκφράζει το αγωνιστικό πλαίσιο που παλεύουν σήμερα τα ταξικά σωματεία. Για τον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας – Τη μείωση του εργάσιμου χρόνου – Την απεμπλοκή της Ελλάδας από τον πόλεμο – έξω από το σφαγείο.
Εμείς με πράξεις και όχι με λόγια. Σαν τη δασκάλα που μίλησε στα παιδιά για το δίκιο και το άδικο που συμβαίνει στην Παλαιστίνη, σαν τουςφαντάρους μας που δεν έσκυψαν το κεφάλι, κατήγγειλαν την εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο, που δεν δέχονται να γίνουν κρέας στα πολεμικά κανόνια και πήραν το καλύτερο παράσημο ανδρείας των 15 ημερών τιμωρίας.
Απευθύνουμε κάλεσμα:
Ελάτε να πιαστούμε σφιχτά στην αλυσίδα του αγώνα.Σφίγγουμε αγωνιστικά το χέρι καθενός και καθεμιάς.
Ενώνουμε τις δυνάμεις και οργανώνουμε τον αγώνα με αισιοδοξία και πίστη στη δύναμη και το δίκιο της τάξης μας.
Φωνάζουμε δυνατά το σύνθημα που γεννήθηκε μέσα σε μεγάλες συγκρούσεις και αναμετρήσεις και αποτελεί τη σημαία του ΠΑΜΕ.
Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά! Εργάτη, μπορείς χωρίς αφεντικά!
Εμπρός για την πιο μεγάλη μαζικοποίηση και μαχητικοποίηση των σωματείων, για ένα κίνημα χειραφετημένο, ανασυνταγμένο, πρωταγωνιστή. Να μη δεχτούμε να πληρώσουμε την κρίση τους – να μην γίνουμε κρέας στα κανόνια τους – να βάλουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες με βάση την εποχή μας.
Αυτή είναι η ζωντανή έκφραση του ρεύματος αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής. Η εργατική λαϊκή αντιπολίτευση είναι εδώ!
Καλούμε τους εργαζόμενους που νιώθουν την ανάγκη να σταματήσει αυτή η απαξίωση των συνδικάτων, ανεξάρτητα από πού προέρχονται πολιτικά, ιδεολογικά, να τους απομονώσουν. Να πάρουν την υπόθεση της επιτυχίας της απεργίας στα χέρια τους.
Τα ψέματα τελείωσαν, στις 20 Νοέμβρη να προκαλέσουμε πραγματικό σεισμό με το σύνθημα: «Λεφτά για μισθούς – υγεία – παιδεία, έξω από του πολέμου τα σφαγεία».
ΚΑΛΑΪΤΖΗ ΜΑΡΩ, Πρόεδρος του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αργολίδας.
