Τα λόγια πολύ σπάνια μπορούν να εκφράσουν τον ποταμό των συναισθημάτων που μας πλημμυρίζουν σε παρόμοιες περιστάσεις και είναι σίγουρο ότι θα αποδειχθούν και σήμερα λίγα.
Γιατί πώς να περιγράψεις στα λίγα λεπτά μίας σύντομης ομιλίας το βίο και το έργο ενός αγωνιστή της ζωής, όπως ο Τάσος; Ενός ακάματου ανθρώπου που ξεκίνησε από το μηδέν και μόχθησε αρχικά ακόμα και για την επιβίωσή του και συνέχισε για να δημιουργήσει και να επιτύχει τους στόχους που είχε θέσει όταν ακόμα νέος και φιλόδοξος ονειρευόταν μία καλύτερη ζωή.
Οι δραστηριότητες και η προσφορά του Τάσου βέβαια δεν περιορίζονταν στην υπέροχα παιδιά του και στους γονείς του. Ένας τέτοιος άνθρωπος εξ άλλου, ήταν δεδομένο ότι αξιοποιούσε τις ικανότητες και την ενεργητικότητά του σε ευρύτερους τομείς. Εκτός της επιτυχημένης εργασίας του στον πρώην Δήμο Μυκηνών και στην συνέχεια στον Δήμο Άργους Μυκηνών, που υπηρέτησε με ήθος και εντιμότητα, αγαπούσε τη ζωή και ήταν αναπόσπαστο μέρος της φύσης και του χαρακτήρα του να είναι δοτικός στους άλλους, αλλά και να παλεύει κόντρα στις αναποδιές της ζωής και στις πιθανότητες.
Και τώρα που πλησίαζαν τα χρόνια να ξαποστάσει, να αποστασιοποιηθεί λίγο από τους συνεχείς αγώνες και να απολαύσει όσα με τόσο κόπο έχτισε, η μοίρα στάθηκε άδικη μαζί του.
Αλλά σήμερα πρέπει να τα πω όλα και δυνατά, όλα στο φως, είμαι πεπεισμένη ότι στην περίπτωση του Τάσου η μοίρα και η τύχη του δεν καθορίστηκαν από μόνες τους. Είμαι πεπεισμένη ότι η απάνθρωπη συμπεριφορά απέναντί σου του εκπροσώπου της Δημοτικής Αρχής στην καθαριότητα και των προϊσταμένων σου στο Δήμο Άργους Μυκηνών, ξεπέρασε κάθε όριο λογικής στην εργασιακή εκμετάλλευσή σου και μάλλον καθόρισαν την μοίρα σου και την τύχη σου.
Δεν ξέρω Τάσο πως να χαρακτηρίσω τις συνθήκες που δούλευες τον τελευταίο χρόνο εσύ αλλά και η πλειοψηφία των συναδέλφων σου στο τμήμα καθαριότητας του Δήμου Άργους Μυκηνών, γαλέρας; μεσαιωνικές; δεν ξέρω.
Και άκουσε κι αυτό Τάσο, υποκρισία το λένε; αναισθησία το λένε; θράσος το λένε; έχουν έρθει να σε αποχαιρετήσουν σήμερα.
Θα τους κρίνει ο Δημιουργός μας και η δικαιοσύνη.
Τάσο, η μεγάλη παρακαταθήκη κάθε ανθρώπου είναι η μνήμη. Τα έργα και οι ημέρες σου στη ζωή επηρέασαν πολλούς και είναι βέβαιο ότι εκτός της οικογένειάς σου, θα μείνεις για πάντα χαραγμένος στις μνήμες και τις καρδιές όσων είχαν την τύχη να συνεργαστούν και να συμπορευθούν μαζί σου, να φάνε ένα μεζέ παρέα σου, είτε στο χώρο εργασίας σου, είτε στην κοινωνία.
Ευχόμαστε στα παιδιά σου και όλους τους στενούς σου ανθρώπους, να παραμείνουν αγαπημένοι και ενωμένοι, ώστε να απαλύνουν μέσα από τη συντροφικότητα την απώλειά σου. Το κενό που αφήνεις στις ζωές τους είναι δυσαναπλήρωτο, αλλά να ξέρεις ότι θα σε θυμούνται πάντα με χαμόγελο για όλα αυτά που τους χάρισες, για όλα αυτά που έζησαν πλάι σου και γιατί είμαι σίγουρη ότι αυτή θα ήταν και η δική σου επιθυμία, να βλέπεις τους οικείους σου και και τους φίλους σου χαρούμενους.
Εκ μέρους του Δ.Σ. του σωματείου μας θα ήθελα να εκφράσω τα βαθιά συλλυπητήρια όλων των συναδέλφων στην οικογένεια του αγαπημένου μας Τάσου, καθώς και τα συλλυπητήρια του παρευρισκόμενου σήμερα δίπλα σου Προέδρου της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΠΟΕ-ΟΤΑ Νίκου Τράκα.
Τάσο, Καλό Ταξίδι Στην Αγκαλιά των Σεραφείμ και Χερουβείμ !
