Γκέλη Ντηλιά: Αν μια ιστορία δεν περιέχει απωθημένα, φρούδες προσδοκίες και ερωτική ένταση, δεν με αφορά

Επιμέλεια Ελένη Γκίκα

 

Η Γκέλη Ντηλιά γεννήθηκε στον Βόλο και ζει στο Ναύπλιο. Έχουν εκδοθεί τέσσερις ποιητικές συλλογές της και ένα μυθιστόρημα. Έχει βραβευτεί σε πανελλήνιους και παγκόσμιους διαγωνισμούς ποίησης και πεζογραφίας. Στα συρτάρια της υπάρχουν πολλά ποιήματα και άλλα δυο βιβλία, προς το παρόν. Είναι καθηγήτρια αγγλικών και εθελόντρια στα Σωφρονιστικά Καταστήματα.

 

Υπάρχει τελετουργία γραφής ή παντού μπορείτε να γράψετε;

 

Δεν μπορώ να γράψω πουθενά αλλού παρά μόνο στο σπίτι μου, όπου είναι δεδομένο ότι υπάρχει απουσία θορύβου. Ανάλογα με την εποχή, ασχολούμαι με τη συγγραφή πιο εντατικά κατά τη διάρκεια του ελεύθερου χρόνου μου, ο οποίος είναι περισσότερος στις αργίες, στα μέσα και τέλη του καλοκαιριού. Οι σημειώσεις κάθε βιβλίου εντελώς συμπτωματικά ξεκινούν το φθινόπωρο και ενσωματώνονται στα κεφάλαια μέχρι το επόμενο φθινόπωρο.

 

Για να ξεκινήσετε μια ιστορία, χρειάζεστε πλάνο, να ξέρετε και την αρχή και το τέλος της, ή αρκούν μια εικόνα ή η αρχική φράση; 

 

Πάντα υπάρχει η κεντρική ιδέα του αφηγήματος. Κάποιες φορές γνωρίζω μόνο την αρχή,Στην πορεία, ενώ νομίζω ότι γνωρίζω το τέλος, η μαγεία της συγγραφής ανατρέπει τα πάντα.

 

Ποιο βιβλίο σας γράφτηκε με πιο παράξενο και αλλόκοτο τρόπο; 

 

Στο πρώτο μου βιβλίο με τίτλο «Άγιοι στην κόλαση» από τις εκδόσεις ΑΩ, το παράξενο είναι ότι ο αρσενικός χαρακτήρας είναι πραγματικός και τον έχω γνωρίσει σε μια φυλακή, όπου δίδαξα αγγλικά ως εθελόντρια. Πρόκειται για τη βιογραφία του και όχι για την αγιογραφία του.

 

Υπάρχουν συγγραφικές εμμονές; Θέματα στα οποία επανέρχεστε, τεχνικές που χρησιμοποιείτε και ξαναχρησιμοποιείτε, γρίφους κι αινίγματα που προσπαθείτε μια ζωή γράφοντας να επιλύσετε; 

 

Ο κοινός τόπος των μυθιστορημάτων που έχω γράψει μέχρι τώρα βασίζεται στα δίπολα: αλήθεια-ψέμα, σωστό-λάθος, δράση-αντίδραση, αγάπη και έλλειψη αγάπης. Ως τεχνικές με ενδιαφέρουν αυτές του εσωτερικού διαλόγου, που στην ουσία είναι μονόλογος, καθώς και η τριτοπρόσωπη αφήγηση στην οποία διαγράφεται πιο εμφατικά η κλιμάκωση της ιστορίας. Επίσης δεν εστιάζω στοwhodunnit, αλλά στοwhydunit. Για τον αναγνώστη μου δεν υπάρχει κάποιο μυστήριο που καλείται να ανακαλύψει, αλλά ένας συγκερασμός παραγόντων που ωθούν τους χαρακτήρες του βιβλίου να ενεργήσουν με τον τρόπο που περιγράφω.

 

Τι πρέπει να έχει μια ιστορία για να γίνει ιστορία σας; 

 

Αν μια ιστορία δεν περιέχει απωθημένα,φρούδες προσδοκίες και ερωτική ένταση, δεν με αφορά. Γράφω για οτιδήποτε τα προκαλεί, καθώς πιστεύω ότι αποτελούν την κινητήρια δύναμη για το καλό και το κακό. Είναι θεμελιώδες ποια ακριβώς είναι τα μηνύματα που θέλω να περάσω στο κοινό, όταν διαβάσει το βιβλίο μου.

 

Ένας ήρωας ή μια ηρωίδα για να γίνει ήρωάς σας ή ηρωίδα σας; 

 

Πρέπει να είναι ένας/μια στο εκατομμύριο. Όσο συνηθισμένοι και αν φαίνονται, η ζωή τούς στήνει ένα σενάριο που βγάζει όλο το σκοτάδι από μέσα τους. Αυτό με τη σειρά τουέχει τεράστιο αντίκτυπο στους υπόλοιπους, που πληρώνουν το λογαριασμό.

 

Ποιος ήρωας ή ποια ηρωίδα σας έφτασαν ως εσάς με τον πιο αλλόκοτο τρόπο; 

 

Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι αυτοί που ξεπηδάνε από τα πλήκτρα χωρίς να είμαι καθόλου προετοιμασμένη για τα χαρακτηριστικά τους, τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά. Είναι πιο δύσκολο να γράψω για αυτούς παρά για τους βασικούς πρωταγωνιστές των βιβλίων μου, καθώς αποτελούν τον περίγυρό τους που παίζει καταλυτικό ρόλο στις αποφάσεις τους

 

Το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε και σας εντυπωσίασε; 

 

Αν θυμάμαι καλά, πρέπει να ήταν ένα από τα παραμύθια που υπήρχαν στην οικογενειακή βιβλιοθήκη. Αυτό που με εντυπωσίασε δεν ήταν η ιστορία, αλλά οι λέξεις με τις οποίες είχε γραφτεί. Οι περισσότερες μού ήταν άγνωστες, ως μαθήτρια δημοτικού που ήμουν.

 

Υπάρχει βιβλίο που μπορείτε να πείτε ότι σας άλλαξε τη ζωή ή βιβλίο στο οποίο συχνά επιστρέφετε; 

 

Έγινα αθεράπευτα ρομαντική διαβάζοντας «Οι κερασιές θ’ ανθίσουν και φέτος» του Λουντέμη. Έχω ακόμη το βιβλίο με την αφιέρωση που μου χάρισε ο φίλος μου για τα Χριστούγεννατου1978.Βυσσινί δερματόδετο το εξώφυλλο, στη σελίδα 56 γράφει, «Τώρα με την αγάπη σας θα μπορέσω να κοιτάξω κατάματα τους ανθρώπους και να τους φωνάξω δυνατά: Άνθρωποι! Ανοίξτε μου την πόρτα.Αγάπησα!». Για να το αντιγράψω τώρα, σημαίνει ότι μόλις επέστρεψα σε αυτό, μετά από δυο χρόνια.

 

Αγαπημένοι σας συγγραφείς και ποιητές; 

 

Έχοντας ήδη διαβάσει τους μεγάλους και διαχρονικούς Έλληνες συγγραφείς και ποιητές, έχω πλέον στραφεί στη νέα γενιά των δημιουργών, οι οποίοι πρώτα ζουν και μετά γράφουν. Επειδή δεν θα ήθελα εκ παραδρομής να μην συμπεριλάβω κάποιον από αυτούς, δεν θα αναφέρω ονόματα. Οι ίδιοι γνωρίζουν την εκτίμηση που τρέφω για το έργο τους.

 

Κατά την διαδικασία της συγγραφής, ακούτε μουσική, έχετε ανάγκη από απόλυτη σιωπή, διαβάζετε άλλα βιβλία ή ποιητές, καταφεύγετε σε εικαστικά έργα; 

 

Ως σήμα κατατεθέν στα διηγήματα και στα βιβλία μου υπάρχει πάντα κάποιο τραγούδι, το οποίο προκύπτει αυτόματα κατά τη διάρκεια του brainstorming. Όταν γράφω, δεν διαβάζω κανένα βιβλίο, διότι δεν έχω καθόλου χρόνο.

 

Να αναφερθούμε σε εκείνο που γράφετε σήμερα; 

 

Σήμερα, είμαι στη φάση που κρατάω σημειώσεις για το τρίτο μου βιβλίο, που έχει ως θέμα την αρχαιοκαπηλία. Δεν υπάρχουν πολλά βιβλία που να έχουν ασχοληθεί λογοτεχνικά με το κακούργημα αυτό. Λόγω του ιστορικού μας παρελθόντος, το οποίο επανειλημμένως χτυπά την πόρτα στο παρόν και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στο μέλλον, έχω επινοήσει τους βασικούς χαρακτήρες, οι οποίοι διαρκώς αναδιπλώνονται και με ξαφνιάζουν με τις αποφάσεις τους.

 

 Αναδημοσίευση από το fractal.