Γράφει ο Τόλης Κοϊνης:
Ξεκινάω από κάτι που ίσως έχετε διαβάσει…Στον τιμοκατάλογο του «Κεντρικόν», στην πλατεία Συντάγματος, υπήρχε αναδημοσίευση του φύλλου της «Αργοναυπλίας» (της εφημερίδας που έβγαζε ο πατέρας μου) με ρεπορτάζ για την πυρπόληση, το 1959, της Νομαρχίας Αργολίδος, η οποία βρισκόταν στο ίδιο σημείο με το αγαπημένο μας καφενείο. Κατέληγε το κείμενο του Τάκη Κοΐνη με την «πανναυπλιακή απαίτηση να αποκτήσει η πόλη μας Διοικητήριο».
Μέχρι τότε σε Δημόσια Κτίρια στεγάζονταν μόνον ο Δήμος (εκεί που είναι τώρα η Γραμματεία του Πανεπιστημίου), το Τελωνείο (στο υπό ανακατασκευή κτίριο στην παραλία), η Τουριστική Αστυνομία (στο ισόγειο του Χάρβαρντ) και σε «καινούργιο κτίριο» στο Μεγάλο Δρόμο η Εφορία(+ Ταμείο + Τράπεζα της Ελλάδος). Όλα τα υπόλοιπα (Τμήμα και Διοίκηση Χωροφυλακής, Νομαρχία, ΙΚΑ, ΤΕΒΕ και όλες οι κρατικές υπηρεσίες) στεγάζονταν σε ενοικιαζόμενα από το Δημόσιο κτίρια.
Μέχρι το 1929 η Νομαρχία στεγαζόταν στο «Παλατάκι», στο ανάκτορο που φιλοξένησε τον Καποδίστρια και τον Όθωνα. Το κτίριο αυτό πυρπολήθηκε το 1929. Το κατεδάφισαν. Και για 30 χρόνια η Νομαρχία στεγαζόταν σε κτίριο που υπήρχε στην πλατεία Συντάγματος (ουδεμία ομοιότητα δεν είχε με αυτό που προϋπήρχε, αλλά κτίσθηκε με άδεια της Αρχαιολογίας).
Το 1980 ο τότε (διορισμένος) Νομάρχης Χαμπίμπης θεώρησε πως έπρεπε το Ναύπλιο να αποκτήσει κτίριο Νομαρχίας, ώστε να συγκεντρωθούν οι διάσπαρτες σε τέσσερα – πέντε κτίρια υπηρεσίες της. Προχώρησε αρκετά. Είχε ξεκαθαρίσει το ιδιοκτησιακό καθεστώς του χώρου. Και ήταν έτοιμος να συνεχίσει. Μετατέθηκε, δυστυχώς, στο Ρέθυμνο (μετά παραιτήθηκε για να περιληφθεί σε τιμητική θέση στο ψηφοδέλτιο του ΚΚΕες. Για τις Ευρωεκλογές του 1984).
Χάσαμε την ευκαιρία. Θα είχαμε ένα κτίριο που εξωτερικά θα ήταν αντίγραφο ενός από τα ιστορικότερα κτίσματα της Νεότερης Ελλάδας και εσωτερικά ένας σύγχρονος χώρος που θα είχε εξ αρχής διαμορφωθεί για γραφεία υπηρεσιών.
Προτιμήσαμε 45 χρόνια να πληρώνουμε νοίκια σε διάφορους ιδιώτες για κτίρια που ήταν εντελώς ακατάλληλα. Και συνεχίζουμε. Κατά τ’ άλλα το Ελληνικό κράτος χρεωκόπησε.
Κάποιοι δεν ήθελαν να κτισθεί Νομαρχία.
Για να τους βρείτε, ψάξτε…
Ποιοι έλεγχαν τον Δήμο;
Τί συμφέροντα εξυπηρετούσαν;
Για να μην ανακατασκευασθεί ποτέ το «Παλατάκι» (και να μην γίνει Νομαρχία) φύτεψαν στη θέση του το άγαλμα του Όθωνα (η παλιότερη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου που επικαλέστηκαν, προέβλεπε να στηθεί στο Βάλτο, εκεί που έγινε η απόβασή του και για πολλά χρόνια γιορτάζονταν τα «αποβατήρια»).Και για να ολοκληρώσουν το έργο τους φύτεψαν και μια συστάδα φοινικόδεντρα (χωρίς μαϊμούδες) το ένα κυριολεκτικά πάνω στο άλλο !!!!! (εντελώς τυχαία……..)
Την πρώτη μεταπολεμική περίοδο στο Ναύπλιο κτίσθηκε ένα και μοναδικό Δημόσιο κτίριο για να στεγάσει το «Δημόσιο Ταμείο». Βρήκαν στον Μεγάλο Δρόμο ένα ιδιωτικό σπίτι που είχε καταρρεύσει από γερμανική βόμβα (τον Απρίλιο του 1941). Το αγόρασε φτηνά το Ελληνικό Δημόσιο και κτίσθηκε το κτίριο…
Μέχρι το 1986 στεγαζόταν εκεί το Ταμείο (στο ισόγειο) και η Εφορία (στον όροφο). Με το πρόσχημα ότι ήθελε ανακαίνιση, μετέφεραν «νύχτα» τις υπηρεσίες σε άλλο νοικιασμένο κτίριο (σε αυτό με το καλό ασανσέρ!!!!). Δεν είχαν ενημερώσει ούτε τον Δήμο, ούτε τη Νομαρχία…
Κανείς για 35 χρόνια δεν είχε ασχοληθεί σοβαρά ποιες υπηρεσίες μπορούσαν να στεγαστούν στο Δημόσιο αυτό κτίριο. Το άφηναν λες και περίμεναν την ώρα που θα γινόταν η εκποίησή του.
Πράγματι μετά το μνημόνια το κτίριο περιήλθε στο ΤΑΙΠΕΔ. Το αμαρτωλό «Ταμείο» ξέρει πολύ καλά τη δουλειά του… Έχει μια τακτική που την ονομάζει «ορίμανση». Δλδ. αφήνει να εκτονωθούν οι πρώτες αντιδράσεις, κερδίζει τη σιωπηλή συναίνεση μερικών τοπικών παραγόντων, βρίσκει αγοραστή που να ξέρει να «κουμαντάρει» κάποιους τοπικούς παράγοντες και μετά ισχυρίζεται ότι όλα έγιναν νόμιμα. Έτσι παρά τις αντιδράσεις το κτίριο δόθηκε… για να γίνει πανσιόν…
Έχασε το Δημόσιο;
Ναι. Έχασε από τα νοίκια που πληρώνει να στεγάσει άλλες υπηρεσίες του, αντί να αξιοποιήσει ένα δικό του ακίνητο.
Έχασε, διότι με τον τρόπο που έγινε η εκποίηση δεν βοηθάει σε καμία ανάπτυξη (Τί ανάπτυξη προσθέτει μια ακόμα τουριστική μονάδα;)
Το ίδιο τέχνασμα πάει να κάνει τώρα και για την Καραθώνα το ΤΑΙΠΕΔ.
ΘΑ ΤΗΝ ΞΕΠΟΥΛΗΣΕΙ.
Αφήνει να εκτονωθούμε. Παράλληλα, βρίσκει τους «τοπικούς παράγοντες», που με μικρά ανταλλάγματα θα συναινέσουν.
Αλλά, κάνει λάθος.
Είναι ζωτικής σημασίας θέμα η Καραθώνα να παραμείνει λαϊκή πλαζ.
«Δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλες νεκροθάφτες».
«Δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλες νεκροθάφτες».
ΥΓ Χρησιμοποίησα και για το «Παλατάκι» και για τη «Νομαρχία» το ρήμα «πυρπόλησαν», αποδεχόμενος τον διαδεδομένο στο Ναύπλιο αστικό μύθο.
