Εκτός από την ίδια, για το βιβλίο θα μιλήσει ο Γιώργος Μουσταΐρας, λογοτέχνης, μέλος Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Πάνος Σόμπολος, δημοσιογράφος, πρώην Πρόεδρος ΕΣΗΕΑ.
Θα ακολουθήσει διάλογος με το κοινό.
Έχοντας εκδώσει 4 ποιητικές συλλογές, με την τελευταία να αφορά την ποιητική καταγραφή των εντυπώσεων της από την επαφή της με τον έγκλειστο πληθυσμό, η Γκέλη Ντηλιά, καθηγήτρια αγγλικών, βραβευμένη ποιήτρια και συγγραφέας και εθελόντρια στα Σωφρονιστικά Καταστήματα από το 2018, παρουσιάζει στην πόλη που επέλεξε για να κατοικεί το πρώτο της μυθιστόρημα, κατά το ήμισυ εγκληματολογικού περιεχομένου, καθόσον βασίζεται σε πραγματική υπόθεση που συγκλόνισε το πανελλήνιο πριν αρκετά χρόνια. Επί του παρόντος, ο αρσενικός χαρακτήρας εκτίει την βαριά ποινή του στο Σωφρονιστικό Κατάστημα Αγίου Στεφάνου. Ο θηλυκός χαρακτήρας είναι μια σύγχρονη κοπέλα που βιώνει τα στερεότυπα άλλων εποχών που φορτώνονται στη σύγχρονη κοινωνία εμποδίζοντας την ελεύθερη βούληση των νεαρών ατόμων.
Το μυθιστόρημα προλογίζει ο Διονύσης Χιόνης, δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω – εγκληματολόγος, ο οποίος τονίζει ότι, «Οι θεωρίες της επιστήμης της Εγκληματολογίας περί της θεμελιώδους επίδρασης ποικίλων κοινωνικών παραγόντων στην εγκληματογένεση, περί διαφορικών κοινωνικών συναναστροφών, ανομίας και πολύ-υποτροπής αποτυπώνονται εμμέσως πλην σαφώς στο έργο της συγγραφέως, αφήνοντας ορθά κατά μέρος τις λαμπροζιανές θεωρίες του παρελθόντος περί του γεννημένου εγκληματία, στις οποίες διαχρονικά αρέσκεται η λογοτεχνία.»
Σύμφωνα με την ματιά της ποιήτριας και συγγραφέως Όλγας Καλύβα, «Με έναν καθηλωτικό ρεαλισμό επί ξυρού ακμής που σκιαγραφεί την ατελή κοινωνία, στην οποία καλούμαστε να ζούμε, και με μια πένα δυνατή που σκληραίνει, όταν χρειάζεται να αναδείξει το άδικο και να καταδείξει την ορθότητα του δίκαιου, ξετυλίγει τη διττή σκέψη της στο γαϊτανάκι των προσωπικών ερωτικών επιλογών των ηρώων, των αιτιών της ανατρεπτικότατης ζωής τους, των «σημαδεμένων» ή και προκαθορισμένων ενίοτε αποφάσεων που λαμβάνει ο κάθε άνθρωπος, σαν φτάσει στο σταυροδρόμι της Αρετής και της Κακίας, τονίζοντας μέσα από τη σύγχρονη ματιά της ενατένισής της σε αέναους προβληματισμούς του παρελθόντος, σε ιδεών διαχρονικότητα και ποιότητα σκέψεων, σε ώριμη αναζήτηση και εύρεση των ουσιαστικών κι αληθινών αιτιών, παρά τη σκιά της αληθοφάνειας, του ανθρώπινου παραστρατήματος πως «οι ηθικές αρχές είναι που κρατιέσαι πάνω τους χτίζοντας χαρακτήρα που ξέρει να ατσαλώνεται και να κοντράρει στις εκάστοτε προκλήσεις.» (σελ. 30).
Η φιλόλογος Αντιγόνη Σδρόλια επισημαίνει ότι «Τα θέματαπου θίγονται είναι πολλά και ποικίλα. Από τη μια τα ψυχολογικά αδιέξοδα που προκύπτουν από την υλική ευζωία, καθώς και τα θέματα σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας σε μια εποχή που επιτρέπει τη ρευστότητα. Από την άλλη υπάρχουν αναφορές σε θέματα κοινωνικής παθογένειας, όπως εγκληματικές οργανώσεις, συμβόλαια θανάτου, εμπόριο ναρκωτικών, εθισμός στη χαρτοπαιξία. Θέμα βασικό είναι και ο επίσημος και ανεπίσημος κοινωνικός έλεγχος που φαλκιδεύει προσωπικές ελευθερίες και δημιουργεί ενοχές, υποταγή στα κοινωνικά στερεότυπα, κρίση στις οικογενειακές σχέσεις.»
Διαβάζουμε από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Δεν έμαθα από τα λάθη των άλλων, δεν ήμουν τόσο έξυπνος. Βιαζόμουν να φτάσω στο λάθος προορισμό, δεν είχα και κάπου αλλού να πάω. Ήταν αναπόφευκτο να μην πάρω «τον κακό το δρόμο και την άσωτη ζωή», πιστεύοντας ότι έτσι θα τιμωρούσα με το χειρότερο νόμισμα όσους από την οικογένεια δεν με αγάπησαν, δείχνοντας με το δάχτυλο πού με κατάντησε η πλάτη που μονίμως μου είχαν γυρισμένη και ας προσποιούνταν κάποιοι ότι νοιαζόντουσαν. Μεγάλα λόγια και υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν ποτέ. Τώρα που κατάλαβα ότι δεν ήταν μόνο η βαθιά ριζωμένη πεποίθηση που μου είχε καρφωθεί ότι για όλα τα στραβά έφταιγαν οι άλλοι, είναι αργά. Θυματοποιούσα για χρόνια τον εαυτό μου για να μπαλώσω λάθη επί λαθών που ο ίδιος συνέχιζα να κάνω αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις.»
Γίνεται ένας εκτελεστής να κάνει δύο φόνους την ίδια στιγμή και να παραδεχθεί τον έναν;
Γίνεται ένας κατάδικος να χρεωθεί τον άλλον φόνο χωρίς να είναι παρών;
Τι γίνεται όταν ένας βιβλιοθηκονόμος, ανακαλύπτοντας τον συνδετικό κρίκο αυτών των δυο, βρίσκεται νεκρός;
Πώς η νέα υπάλληλος της βιβλιοθήκης βρίσκεται στο ίδιο σημείο όπου βρέθηκε ο προκάτοχός της και κινδυνεύει;
Γιατί περνά τη μετεφηβεία και την ενηλικίωσή του στην κόλαση της φυλακής ένας αθώος;
Η συγγραφέας παραδίδει στο κοινό μια σύνθεση χαρακτήρων που ζουν ανάμεσα μας, έκαστος με το φορτίο του και το αντίτιμο που καλούνται να πληρώσουν.
Έχοντας εκδώσει 4 ποιητικές συλλογές, με την τελευταία να αφορά την ποιητική καταγραφή των εντυπώσεων της από την επαφή της με τον έγκλειστο πληθυσμό, η Γκέλη Ντηλιά, καθηγήτρια αγγλικών, βραβευμένη ποιήτρια και συγγραφέας και εθελόντρια στα Σωφρονιστικά Καταστήματα από το 2018, παρουσιάζει στην πόλη που επέλεξε για να κατοικεί το πρώτο της μυθιστόρημα, κατά το ήμισυ εγκληματολογικού περιεχομένου, καθόσον βασίζεται σε πραγματική υπόθεση που συγκλόνισε το πανελλήνιο πριν αρκετά χρόνια. Επί του παρόντος, ο αρσενικός χαρακτήρας εκτίει την βαριά ποινή του στο Σωφρονιστικό Κατάστημα Αγίου Στεφάνου. Ο θηλυκός χαρακτήρας είναι μια σύγχρονη κοπέλα που βιώνει τα στερεότυπα άλλων εποχών που φορτώνονται στη σύγχρονη κοινωνία εμποδίζοντας την ελεύθερη βούληση των νεαρών ατόμων.
Το μυθιστόρημα προλογίζει ο Διονύσης Χιόνης, δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω – εγκληματολόγος, ο οποίος τονίζει ότι, «Οι θεωρίες της επιστήμης της Εγκληματολογίας περί της θεμελιώδους επίδρασης ποικίλων κοινωνικών παραγόντων στην εγκληματογένεση, περί διαφορικών κοινωνικών συναναστροφών, ανομίας και πολύ-υποτροπής αποτυπώνονται εμμέσως πλην σαφώς στο έργο της συγγραφέως, αφήνοντας ορθά κατά μέρος τις λαμπροζιανές θεωρίες του παρελθόντος περί του γεννημένου εγκληματία, στις οποίες διαχρονικά αρέσκεται η λογοτεχνία.»
Σύμφωνα με την ματιά της ποιήτριας και συγγραφέως Όλγας Καλύβα, «Με έναν καθηλωτικό ρεαλισμό επί ξυρού ακμής που σκιαγραφεί την ατελή κοινωνία, στην οποία καλούμαστε να ζούμε, και με μια πένα δυνατή που σκληραίνει, όταν χρειάζεται να αναδείξει το άδικο και να καταδείξει την ορθότητα του δίκαιου, ξετυλίγει τη διττή σκέψη της στο γαϊτανάκι των προσωπικών ερωτικών επιλογών των ηρώων, των αιτιών της ανατρεπτικότατης ζωής τους, των «σημαδεμένων» ή και προκαθορισμένων ενίοτε αποφάσεων που λαμβάνει ο κάθε άνθρωπος, σαν φτάσει στο σταυροδρόμι της Αρετής και της Κακίας, τονίζοντας μέσα από τη σύγχρονη ματιά της ενατένισής της σε αέναους προβληματισμούς του παρελθόντος, σε ιδεών διαχρονικότητα και ποιότητα σκέψεων, σε ώριμη αναζήτηση και εύρεση των ουσιαστικών κι αληθινών αιτιών, παρά τη σκιά της αληθοφάνειας, του ανθρώπινου παραστρατήματος πως «οι ηθικές αρχές είναι που κρατιέσαι πάνω τους χτίζοντας χαρακτήρα που ξέρει να ατσαλώνεται και να κοντράρει στις εκάστοτε προκλήσεις.» (σελ. 30).
Η φιλόλογος Αντιγόνη Σδρόλια επισημαίνει ότι «Τα θέματαπου θίγονται είναι πολλά και ποικίλα. Από τη μια τα ψυχολογικά αδιέξοδα που προκύπτουν από την υλική ευζωία, καθώς και τα θέματα σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας σε μια εποχή που επιτρέπει τη ρευστότητα. Από την άλλη υπάρχουν αναφορές σε θέματα κοινωνικής παθογένειας, όπως εγκληματικές οργανώσεις, συμβόλαια θανάτου, εμπόριο ναρκωτικών, εθισμός στη χαρτοπαιξία. Θέμα βασικό είναι και ο επίσημος και ανεπίσημος κοινωνικός έλεγχος που φαλκιδεύει προσωπικές ελευθερίες και δημιουργεί ενοχές, υποταγή στα κοινωνικά στερεότυπα, κρίση στις οικογενειακές σχέσεις.»
Διαβάζουμε από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Δεν έμαθα από τα λάθη των άλλων, δεν ήμουν τόσο έξυπνος. Βιαζόμουν να φτάσω στο λάθος προορισμό, δεν είχα και κάπου αλλού να πάω. Ήταν αναπόφευκτο να μην πάρω «τον κακό το δρόμο και την άσωτη ζωή», πιστεύοντας ότι έτσι θα τιμωρούσα με το χειρότερο νόμισμα όσους από την οικογένεια δεν με αγάπησαν, δείχνοντας με το δάχτυλο πού με κατάντησε η πλάτη που μονίμως μου είχαν γυρισμένη και ας προσποιούνταν κάποιοι ότι νοιαζόντουσαν. Μεγάλα λόγια και υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν ποτέ. Τώρα που κατάλαβα ότι δεν ήταν μόνο η βαθιά ριζωμένη πεποίθηση που μου είχε καρφωθεί ότι για όλα τα στραβά έφταιγαν οι άλλοι, είναι αργά. Θυματοποιούσα για χρόνια τον εαυτό μου για να μπαλώσω λάθη επί λαθών που ο ίδιος συνέχιζα να κάνω αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις.»
Γίνεται ένας εκτελεστής να κάνει δύο φόνους την ίδια στιγμή και να παραδεχθεί τον έναν;
Γίνεται ένας κατάδικος να χρεωθεί τον άλλον φόνο χωρίς να είναι παρών;
Τι γίνεται όταν ένας βιβλιοθηκονόμος, ανακαλύπτοντας τον συνδετικό κρίκο αυτών των δυο, βρίσκεται νεκρός;
Πώς η νέα υπάλληλος της βιβλιοθήκης βρίσκεται στο ίδιο σημείο όπου βρέθηκε ο προκάτοχός της και κινδυνεύει;
Γιατί περνά τη μετεφηβεία και την ενηλικίωσή του στην κόλαση της φυλακής ένας αθώος;
Η συγγραφέας παραδίδει στο κοινό μια σύνθεση χαρακτήρων που ζουν ανάμεσα μας, έκαστος με το φορτίο του και το αντίτιμο που καλούνται να πληρώσουν.
